อภิญฺญาต : (วิ.) ปรากฏ, มีชื่อเสียง, ชำนาญ.
อภิตฺถนติ, - นยติ, - เนติ : ก. คำรามร้อง, แผดเสียง, กระหึ่ม
อภินทติ : ก. บันลือ, แผดเสียง, คำราม
อภินทิต : กิต ; นป. เสียงบันลือ, เสียงคำราม
อภิปฺปวาเทติ : ก. บันลือ, แผดเสียง
อภิรวติ : ก. ร้องตะโกน, ส่งเสียงลั่น, ร่ำร้อง
อภิรุต : นป. เสียง, เสียงร้อง
อภิสสนา : อิต. เสียงร้อง (ของม้า)
อภิหึสนา : อิต. เสียงร้องของม้า
อมฺพติ : ก. ไป, ออกเสียง
อวสฺสน : นป. ไม่ใช่เสียงร้อง, (ของแกะ)
อวหสติ : ก. หัวเราะเยาะ
อวหาส : ป. การแย้มหัว, การหัวเราะเยาะ
อสทฺท : (วิ.) ไม่มีเสียง, นิ่ง, สงบ, เงียบ.
อสิโลก : อิต. ชื่อเสียงเลว, ชื่อเสียงไม่ดี
อานทติ : ก. ร้อง, แผดเสียง, ร้องแปร๋แปร๋น
อายสกฺย : นป. ความดูหมิ่น, ความเสื่อมเสีย, ชื่อเสียงเสีย
อารวน : (นปุ.)เสียง, เสียงกึกก้อง, เสียงมี่ (เสียงอึกทึก).เสียงอึงมี่(เสียงอึกทึกระงมไป).อาปุพฺโพ, รุสทฺเท.โณ, ยุ.ส.อารว.
อารวอาราว : (ปุ.) เสียง, เสียงกึกก้อง, เสียงมี่ (เสียงอึกทึก).เสียงอึงมี่(เสียงอึกทึกระงมไป).อาปุพฺโพ, รุสทฺเท.โณ, ยุ.ส.อารว.
อาราว : ป. เสียงร้อง, เสียงครวญคราง
อาสภฏฺฐาน : นป. คอกวัว, ตำแหน่งที่มีชื่อเสียง, ความเป็นผู้นำ
อินฺทธนุ : (นปุ.) รุ้ง, สายรุ้ง, รุ้งกินน้ำ. วิ. อินฺทสฺส สกฺกสฺส ธนุ อินฺทธนุ. ส. อินฺทฺร ธนุ. ไทยนำคำนี้มาใช้ตามรูปสันสกฤตว่า อนิทรธนู (ออกเสียงว่า อินทะนู) เป็นชื่อ ของเครื่องประดับบ่าทั้งสองข้าง เป็นผ้า เนื้อ เดียวกับเสื้อ เย็บติดกับเสื้อ รูปเรียวเล็กน้อย ด้านทางคอมีรูสำหรับร้อยลูกกระดุม อีกอย่างหนึ่ง ทำเป็นธนูแข็งติดเครื่องหมายยศทั้งสองข้าง. และเป็นชื่อของลายขอบ ที่เป็นกระหนก.
อุกฺกฏฺฐ : (ปุ.) เสียงอันบุคคลกล่าว, เสียงอัน บุคคลเปล่งขึ้น, เสียงโห่.
อุกฺกุฏฐิ : อิต. การตะโกน, การแผดเสียง, การโพนทะนา
อุคฺคชฺชติ : ก. ตะโกน, คำราม, ร้อง, ออกเสียง
อุคฺโฆส : (ปุ.) ความกึกก้อง, ความเกรียวกราว, ความเล่าลือ, เสียงเล่าลือ. อุปุพฺโพ, ฆุสฺ สทฺเท, อ, ยุ, ส. อุทฺโฆษ.
อุคฺโฆสน : (นปุ.) ความกึกก้อง, ความเกรียวกราว, ความเล่าลือ, เสียงเล่าลือ. อุปุพฺโพ, ฆุสฺ สทฺเท, อ, ยุ, ส. อุทฺโฆษ.
อุคฺโฆเสติ : ก. ออกเสียง, ประกาศ, ทำเสียงเกรียวกราว
อุจฺจตรสฺสร : (ปุ.) เสียงสูงกว่า.
อุจฺจาเรติ : ก. เปล่งเสียง, ชูขึ้น
อุจฺจาสทฺท : (ปุ.) เสียงสูง, เสียงดัง.
อุชฺชคฺฆติ : ก. หัวเราะลั่น, หัวเราะดัง
อุชฺฌคฺคิกา : อิต. การหัวเราะดัง
อุตฺตริ : (วิ.) ยิ่ง, ยอดเยี่ยม, ชั้นเยี่ยม, แปลก, มากขึ้น, อุตริ. คำ อุตริ ที่นำมาใช้ใน ภาษาไทยออกเสียงว่า อุดตะหริ ใช้ใน ความหมายว่า แปลกออกไป นอกแบบ นอกทาง.
อุนฺนทติ : ก. แผดเสียง, คำราม, ตะโกน
อุนฺนาท : ป. การแผดเสียง, เสียงอึกทึก
อุนฺนาเทติ : ก. ให้เสียงกึกก้อง
อุปกูชติ, อุปกุชฺชติ : ก. ร้อง, ขัน, คู, ส่งเสียง
อุปนทติ : ก. ร้อง, บันลือ, แผดเสียง, แซ่ซ้อง, ร้องกึกก้อง
อุปฺปาฬาเสติ : ก. เปล่งเสียง, ออกเสียง
อุปลาเสติ : ก. เป่า, ให้เสียง
อุปฬาเสติ : ก. เป่า, ให้เสียง
อุมฺหยติ : ก. หัวเราะ, ยิ้มแย้ม
อุมฺหาเปติ : ก. ให้หัวเราะ, ให้ยิ้มแย้ม
อุมฺหิต : กิต. หัวเราะแล้ว
อุสฺสาท : ป. ความเต็มเปี่ยม, ความมากมาย; ความวุ่นวาย, เสียงกึกก้อง
อุสุม : (ปุ.) ไอ, ไอน้ำ, ไออุ่น, ไอชุ่ม, ไออบ, ความร้อน, ฤดูร้อน, อรสุม. เรียกพยัญชนะ ที่มีลมเสียดแทรกออกมาตามฟัน ว่ามีเสียง อรสุม ได้แก่เสียง ศ, ษ, ส. ส.อุษฺม อุษมนฺ.
อูมิกา : อิต. แหวน; คลื่น; เสียงหึ่งของผึ้ง
อูหสติ : ก. หัวเราะเยาะ, ล้อ
อูหสน : นป. การหัวเราะเยาะ, การล้อ