วิสลฺล : ค. ปราศจากความเศร้า, ปราศจากลูกศร
วิสฺสร : ค. ร้องด้วยความระทมใจ
วิสฺสาส : ป. ความคุ้นเคย
วิสาท : ป. ความเศร้าใจ, ความสลดใจ, ความตกต่ำ
วิสีทน : นป. ความจม, ความเศร้าใจ
วิสุทฺธิ : อิต. ความหมดจด
วิเสสน : นป. ความยอดเยี่ยม
วิเสสี : ค. ผู้มีความวิเศษ
วิโสธน : นป. ความหมดจด, ความชำระ
วุฑฺฒิ : อิต. ความเจริญ, ความสมบูรณ์
วุตฺติ : อิต. ความเป็นไป, ความประพฤติ, การเลี้ยงชีพ
วุติ : อิต. ความกั้น, ความระวัง
วูปสม : ป. ความเข้าไปสงบ
เวกลฺล : นป. ความบกพร่อง, ความขาดทุน, ความวิบัติ
เวท : ป. ความรู้
เวทคู : ป. ผู้ถึงเวท, ผู้บรรลุความรู้
เวทนา : อิต. ความรู้สึก, ความเจ็บปวด
เวทิ : อิต. ความรู้
เวปุลฺล : นป. ความไพบูลย์, ความมั่งคั่ง
เวมตฺต : นป. ความต่างกัน, ความแปลกไป
เวยฺยตติย : นป. ความสว่าง, ความกระจ่าง, ความสำเร็จ
เวยฺยาพาธิก : ค. มีความเจ็บปวด
เวร : นป. การไปผิด; บาป; เวร, ความปองร้ายกัน, ความเกลียดชัง
เวโรจน : นป. ความรุ่งเรือง, สุกใส
เววจน : นป. คำมีรูปต่างกัน แต่ความหมายเหมือนกัน, ไวพจน์
เววณฺณิย : นป. ความเป็นผู้มีเพศต่างกัน
เวสมฺม : นป. ความไม่เสมอกัน, ความไม่เข้ากัน
เวสารชฺช : นป. ความเป็นผู้แกล้วกล้า
โวทปน : นป., -นา อิต. ความผ่องแผ้ว
โวทาน : นป. ความบริสุทธิ์, ความผ่องแผ้ว
สกฺกจฺจ : ก. วิ . ด้วยความเคารพ
สกฺกตฺต : นป. ความเป็นพระอินทร์, ความเป็นผู้สามารถ
สกฺกายทิฏฺฐิ : อิต. ความยึดถือว่ากายของตน
สกงฺข : ค. มีความสงสัย
สกิญฺจน : ค. มีความกังวล
สขฺย : นป. ความเป็นมิตร, ความเป็นเพื่อน, ความสนิทสนม
สคฺค : ป. สวรรค์, ที่แห่งความสุข
สคารว : ค. มีความเคารพ
สงฺกปฺป : ป. ความดำริ
สงฺกร : ป. การแทรกซึม, การเคล้ากัน, ความปะปน
สงฺกา : อิต. ความสงสัย
สงฺกิเลสิก : ค. มีความเศร้าหมอง, เป็นอันตราย
สงฺกี : ค. มีความสงสัย, ผู้สงสัย
สงฺโกป : ป. ผู้รบกวน, ผู้ก่อความยุ่ง
สงฺขย : ป. ความสิ้นไป, สูญไป
สงฺโขภ : ป. ความตื่นเต้นโกลาหล, ความกำเริบ
สงฺค : ป. ความข้อง, ความติดแน่น, ความเกี่ยวเกาะ
สจฺจ : ๑. นป. ความจริง;
๒. ค. จริง
สจฺจกิริยา : อิต. การตั้งความสัตย์, การอธิษฐาน
สจฺฉนฺท : ป. ความพอใจของตน