มุญฺจน : (นปุ.) การแก้, การปลง, การเปลื้อง, การปล่อย, การสละ, การละ. มุจฺ โมจเน, ยุ, นิคฺคหิตคโม.
โวโรเปติ : ก. ยกลง, ปลงลง
สมุทาหรติ : ก. ร้องเรียก, เปล่ง
อชฺฌโวทหิ : ก. วางลง, ปลงลง
อภินิกฺขิปติ : ก. วางลง, ปลงลง
อภินิกฺขิปน : นป. การวางลง, การปลงลง
อุกฺเขปนิยกมฺม : (นปุ.) กรรมอันสงฆ์พึงทำ แก่ภิกษุผู้อันสงฆ์พึงยกขึ้น, การลงโทษ โดยยกเสียจากหมู่. อุกฺเขปนิยกรรม เป็น กรรมที่สงฆ์พึงทำแก่ภิกษุผู้ต้องอาบัติแล้ว ไม่ยอมรับว่าเป็นอาบัติ และไม่ทำคืน (ไม่ ปลงอาบัติหรืออยู่กรรม) ด้วยการลงโทษ ยกเสียจากหมู่ คือ ตัดเสียชั่วคราว เป็น สังฆกรรมอันสงฆ์พึงทำด้วยวิธีญัติจตุตถ- กรรมวาจา. ไตร ๖/๑๓๔.
อุจฺจารณ : (วิ.) เปล่ง, เทสนา, ชี้แจง, แถลง, บรรยาย, แสดง, สวด. อุปุพฺโพ, จรฺ คติยํ, ยุ.
อุทกขนฺทนิกา : (อิต.) รางระบายน้ำ, ลำราง ระบายน้ำ.
อุทกมาติกา : (อิต.) รางแห่งน้ำ, รางน้ำ.
อุทกวาหก : (ปุ.) ลำราง.
อุทาเนติ : ก. อุทาน, เปล่ง, เปล่งวาจา
อุทาหรติ : ก. เปล่ง, สวด, ยกมาอ้าง
อุทีเรติ, อุทีรยติ : ก. เปล่ง, กล่าว, พูด, ประกาศ; ให้เกิดขึ้น, ให้มีขึ้น
โอภาส : (ปุ.) ความรุ่งเรือง, ความสว่าง, ความสวยงาม, ความสุกใส, ความเปล่ง ปลั่ง, รัศมี, แสง, แสงสว่าง. อวปุพฺโพ, ภาสฺ ทิตฺติยํ โณ. อภิฯ ลง อ ปัจ.
โอโรปน : (นปุ.) การปลงลง, การปลง, การนำลง, การโกน, การตัด, การเพาะ, การหว่าน, การปลูก, การปักไว้, การตั้งไว้. โอปุพฺโพ, รุป โอโรปนาทีสุ, ยุ.
โอหารณ : นป. การนำลง, การปลงลง, การนำออก, การโกนออก
โอหาเรติ : ก. ให้สละ, ให้ละ, ให้เลิก, ให้ปลง, ให้โกนออก
โอหิต : กิต. วางลงแล้ว, ปลงลงแล้ว, ซ่อนไว้แล้ว