อภิปาเตติ : ก. ให้ตกไป, ขว้าง, ปา
อภิมุข : (วิ.) หันหน้าตรงไป, บ่ายหน้าไป, มุ่งหน้าไป.
อภิยาติ : ก. ไปต่อสู้, ไปปราบปราม
อภิลงฺฆติ : ก. ขึ้น, ขึ้นไป, ผ่านไป, ข้าม, ล่วง, กระโดดขึ้น
อภิวฑฺฒติ : ก. เจริญรุ่งเรือง, แผ่ไป
อภิวายติ : ก. พัดไป, ซ่านไป, แผ่ไป
อภิวาเหติ : ก. ให้นำไป, ให้ย้ายไป
อภิวิสฺสชฺชติ : ก. สละไป, ละทิ้ง
อภิสงฺขิปติ : ก. ซัดไปพร้อมกัน, รวมเข้า, สรุป
อภิสฏ : กิต. ไหลไปแล้ว, เข้าไปหาแล้ว
อภิสนฺทติ : ก. ไหลออก, ไหลไป, วิ่งไป, ซึม, ท่วมท้น
อภิสนฺทน : นป. การไหลออก, การไหลไป ; วิบาก, ผลอันไหลออก
อภิสนฺเทติ : ก. ให้ไหลออก, ให้เต็ม, บรรจุ, แผ่ไป, ซึมไป
อภิสมฺปราย : (ปุ.) ปรโลกอันสัตว์พึงไปในเบื้องหน้าพร้อมเฉพาะแล้ว, ภพอันสัตว์พึงถึงพร้อมเฉพาะในเบื้องหน้า, โลกหน้า, ภพหน้า.
อภิสมฺปรายิก : (วิ.) ผู้ไปสู่ภพหน้า, ผู้ไปสู่โลกหน้า.
อภิสมฺปรายิกภว : (ปุ.) ภพอันสัตว์พึงไปในเบื้องหน้า, ภพหน้า.
อภิสวติ : ก. ไหลไป, ซึมเข้าไป
อภิสฺสวติ : ก. ไหลไป, พาไป, นำไป
อภิสาริกา : (อิต.) หญิงปรารถนาผัว, หญิงผู้ไปพบคู่รักตามนัด.วิ.อภิสรติสํเกตมิติอภิ-สาริกา.อภิปุพฺโพ, สรฺคติยํณฺวุ.
อภิเสกเคหปฺปเวสนวิวาหมงฺคล : (นปุ.) มงคลอันบุคคลพึงทำในกาลเป็นที่นำเข้าไปสู่เรือนเป็นที่อภิเษกและมงคลอันบุคคลพึงทำในกาลเป็นที่นำเจ้าบ่าวไปสู่เรือนอื่น(เรือน ฝ่ายเจ้าสาว).
อภิหฏ : กิต. นำไปแล้ว, นำไปให้, นำเอามาแล้ว
อภิหฏฺฐ, อภิหริตุ : อ. เพื่ออันนำไปเฉพาะ, เพื่ออันนำไปมอบให้
อภิหรติ : ก. นำมา, นำไป ; ด่า, แช่ง
อภิหริยติ : ก. อันเขานำมาหรือนำไป
อภิหาร : (ปุ.) การนำไปยิ่ง, การเคราพ, การบูชาการเคราพบูชา.ความเคราพ, ฯลฯ, ความนับถือ.อภิปุพฺโพ, หรฺ อปนยเน, โณ.
อภิหาเรติ : ก. ให้นำมาหรือนำไป
อมตคามี : ค. ซึ่งไปสู่พระนิพพาน
อมตมคฺค : ป. ทางอันไม่ตาย, ทางนำไปสู่อมตะ
อมฺพติ : ก. ไป, ออกเสียง
อมฺพุจารี : ป. ปลา, สัตว์ที่มีปกติท่องเที่ยวไปในน้ำ
อเมชฺฌภริต : ค. เต็มไปด้วยมลทิน, เต็มไปด้วยความไม่สะอาด
อยน : (นปุ.) การไป, การถึง, ความเป็นไป, ทาง, หนทาง, ถนน.อยฺคติยํ, ยุ.ส. อยน.
อยาน : ๑. นป. การไม่ไป ;
๒. ค. ไม่ใช่ยาน
อรญฺญคต : (วิ.) ผู้ไปแล้วสู่ป่า, ผู้ไปแล้วในป่า, ผู้ไปสู่ป่า, ผู้ไปในป่า, ผู้ไปป่า.
อรหตฺตมคฺค : ป. อรหัตมรรค, ทางดำเนินไปสู่ความเป็นพระอรหันต์
อรหตฺตมคฺคญาณาสิ : (ปุ.) ดาบคือญาณอันสัม-ปยุตแล้วด้วยมรรคอันเป็นไปในพระอรหัต.
อริญฺจมาน : กิต. ไม่ละทิ้ง, ติดตามไปไม่ลดละ
อริยวสปฏิปทาทิ : (วิ.) มีปฏิปทาอันเป็นไปตามซึ่งวงศ์แห่งพระอริยะเป็นต้น.
อรุณุคฺคมน : (นปุ.) การขึ้นไปแห่งอรุณ.
อรุณุคฺคมนเวลา : (อิต.) เวลาเป็นที่ขึ้นไปแห่งอรุณ.
อรุโณทย : (ปุ.) การขึ้นไปแห่งอรุณ, การตั้งขึ้นแห่งอรุณ, อรุโณทัยอโณทัย(พระอาทิตย์เพิ่งขึ้น).ส.อุษสฺ
อรุปกฺก : ค. (ตัว) ที่พุพอง, ซึ่งพุพองไปด้วยแผล
อรูปาวจร : ค. อรูปาวจร, อันเที่ยวไปในอรูป, อันนับเนื่องด้วยโลกแห่งความไม่มีรูป
อรูปาวจรภูมิ : (อิต.) ภูมิเป็นที่ท่องเที่ยวไปของพรหมผู้ไม่มีรูป, ภูมิที่เป็นที่เกิดของอรูป-พรหม, ที่เกิดของอรูปาวจรวิบาก.
อลปเตยฺยา : อิต. ผู้มีอายุพอจะแต่งงานได้, หญิงที่ถูกกล่าวว่า “พอละ” เป็นการแสดงความไม่พอใจของสามีไล่ให้เธอกลับไปหามารดาบิดา
อลสก : นป. การกินอาหารมากเกินไปจนไม่ย่อย
อล, อฬ : ๑. ป., นป. เล็บมือเล็บเท้า, อุ้งเท้า, ก้ามของสัตว์มีปูเป็นต้น ;
๒. ค. พอ, เพียงพอ, เป็นไปได้
อว : (อัพ. อุปสรรค)ปราศ (พ้นไป), รู้ (อวคต), ต่ำ, ลง(อวสิร), ใต้, แท้, แน่แท้ (อาธารณ), หมดจด (โวทาน), น้อย, ดูหมิ่น (อวชานน), ที่(โอกาส), ที่ว่าง, ติเตียน, แพร่หลาย, ซึมแทรก, แผ่ซ่าน, เสื่อม, กล่าว, ลัก(อวหาร), ลุ (ถึงสำเร็จ), แผนก, ส่วน.
อวกฺกมฺม : กิต. ก้าวลงแล้ว, ย่างไปแล้ว, หลีกไปแล้ว
อวกฺเขป : (วิ.) ขว้างลง, ขว้างลงไป, โยนลง, โยนลงไป, ซัดลง, ซัดลงไป.อวปุพฺโพ, ขิปฺเขปเน, อ.