สีสกปาล, สีสกฏาห : ป. กะโหลกศีรษะ
สุกฺขวิปสฺสก : (วิ.) ผู้เห็นแจ้งในมรรคเครื่องยังกิเลสให้แห้ง, (พระอรหันต์) ผู้สุกขวิปัสสก (สำเร็จพระอรหันต์ด้วยการเจริญวิปัสสนาอย่างเดียว).
สุกี : (อิต.) นางนกแก้ว, นางนกแขกเต้า,
สูก : ป. หนวดข้าวบาเล่ย์, หนวดข้าวโพด
เสริสก : (ปุ.) ไม้ซีก (จามรี), จามจุรี.
โสก : (วิ.) แห้ง, เหี่ยว, เศร้า, โศก, ผู้โศก, สุจฺ โสเก, โก, จฺโลโป. กัจฯ ๖๖๑.
โสกี : (วิ.) ผู้มีความแห้ง, ฯลฯ.
อกฺโกสก : ป. ผู้ด่า, ผู้ติเตียน, ผู้แช่ง
องฺกุส, องฺกุสก : ป. ไม้ขอสอยผลไม้, ขอสับช้าง
อทสก : ค. ไม่มีขอบ, ไม่มีชาย
อทูสก : ค. ซึ่งไม่ประทุษร้าย
อธิวาสก : ค. อดกลั้น, อดทน
อนฺตรวาสก : (ปุ.) ผ้านุ่ง, สบง, ผ้าสบง (ผ้านุ่งของภิกษุ สามเณร).วิ.อนฺตเรมชฺเฌวาโสอนฺตรวาสโก.กสกัด.
อนฺเวสก : ค. ผู้แสวงหา, ผู้ตรวจดู
อนาสก : ค. ผู้อดอาหาร
อนุปสฺสก : ค. ผู้สังเกตเห็น, ผู้พิจารณาเห็น
อนุสาสก : (วิ.) ผู้ตามสอน, ผู้พร่ำสอน, ผู้ปก-ครอง.
อโนทิสฺสก : ค. ไม่จำกัด, ไม่เจาะจง
อปฺปสฺสก : ค. มีสมบัติน้อย, ยากจน
อพฺภุสฺสกติ : ก. ก้าวไป, ลุกขึ้น
อภิวสฺสก : ค. มีฝนตก
อลสก : นป. การกินอาหารมากเกินไปจนไม่ย่อย
อวภาสก : ค. ส่องแสง, รุ่งโรจน์, โอภาส
อวสฺสก : ก. วิ. อย่างแน่แท้, แน่นอน
อวเสสก : นป., ค. สิ่งที่เหลือลง, ส่วนเหลือ, เศษ
อวินาสก, อวินาสิก : ค . ไม่มีเหตุทำให้พินาศ, ไม่ฉิบหาย
อวิปสฺสก : ค. ไม่เห็นแจ้ง
อสงฺกุสก : ค. ไม่ขัดกัน, ไม่เป็นข้าศึกกัน
อสฺสก : (นปุ.) อัสสกะชื่อแคว้นในอินเดียโบราณ เมืองหลวงชื่อโปตนะ.
อสฺสโคปกอสฺสโปสก : (ปุ.) คนเลี้ยงม้า.
อสฺสาสก : ค. อันนำมาซึ่งความสบายใจ
อหึสก : (วิ.) ผู้ไม่เบียดเบียน, ผู้ไม่ประทุษร้าย.
อากาสก : ๑. ป. นก ;
๒. ค. ซึ่งเคลื่อนไปในอากาศ, มีอยู่ในอากาศ
อาสก : ค. มีอาหาร
อาสึสก : ค. ผู้หวัง, ผู้อ้อนวอน
อิสก อึสก : (วิ.) น้อยหนึ่ง, หน่อยหนึ่ง.
อีสก : (วิ.) น้อย, เล็กน้อย, น้อยหนึ่ง, หน่อย หนึ่ง, นิดหน่อย, สะดวก, ง่าย. ส. อีษตฺ.
อีสก : ก. วิ. นิดหน่อย, เล็กน้อย
อีสก อีส : (อัพ. นิบาต) น้อย, ฯลฯ, ง่าย.
อุกฺกสก : ค. ผู้ยกย่องชมเชยตนเอง
อุทฺเทสก : ค. ผู้แสดง, ผู้สวด
อุปทสฺสก : ป. คนนำทาง, คนชี้แจง, คนรักษาประตู
อุปสึสก : ค. อันหวัง, ซึ่งกระเสือกกระสน
อุสฺสีสก : (วิ.) อันเป็นไปในเบื้องบนแห่งศรีษะ, อันเป็นเบื้องบนแห่งศรีษะ (หัว นอน).
เอสก : (วิ.) ผู้แสวงหา, ฯลฯ. ณฺวุ ปัจ.
โอมิสฺสก : ค. ซึ่งประสมกัน, ที่ปนกัน
โกปิน โกปีน : (นปุ.) ผ้าเปลือกไม้, ผ้าปิดของลับ, กรรมที่ไม่ควรทำ, ความลับ, ของลับ. มาตุคาโม ฉวสฺส มาสกรูปสฺส การณา โกปินํ ทสฺสติ. มาตุคาม แสดงของลับ เพราะเหตุปห่งทรัพย์ซึ่งเป็นดุจซากศพ. ไตร. ๓/๓๓.
เตจีวร : นป. ไตรจีวร; สังฆาฏิ (ผ้าพาด), อุตตราสงค์ (ผ้าห่ม), อันตรวาสก (ผ้านุ่ง)
เทวมาติก : (ไตรลิงค์) ที่มีข้าวกล้าสำเร็จด้วยฝน. วิ. เทโว มาตา อสฺสาติ เทวมาติโก. พหุพฺพีหิมฺหิ โก. วุฎงินิปฺผชฺชสฺสกเทส ประเทศมีข้าวกล้าสำเร็จด้วยฝน ฎีกาอภิฯ.