นีรว : ค. ไม่มีเสียง
ปชคฺฆติ : ก. หัวเราะดัง
ปฏิโฆส : ป. เสียงสะท้อน
ปฏิรว : ป. การร้องตะโกน, เสียงคำราม, เสียงร้องตอบ
ปถิต : (วิ.) ปรากฏ, มีชื่อเสียง. ปถฺ วิขฺยาเต, โต, อิอาคโม.
ปทสทฺท : ป. เสียงเท้า, เสียงย่างเท้า
ปนาท : ป. การบันลือลั่น, เสียงโห่ร้องด้วยความยินดี
ปนาเทติ : ก. บันลือลั่น, แผดเสียง, ตะโกน, โห่ร้อง (ด้วยความยินดี)
ปริหสติ : ก. หัวเราะ, เย้ยหยัน
ปริหาส : ป. การรื่นเริง, การหัวเราะ, การเย้ยหยัน
ปวชฺชติ : ก. ออกเสียง, สวด,ร้อง
ปวชฺชน : นป. การออกเสียง, การเล่นดนตรี, การทำให้เกิดเสียงดนตรี
ปสิฏฺฐ : ค. ปรากฏ, มีชื่อเสียงโด่งดัง
ปหสฺสติ : ก. หัวเราะ, ร่าเริง
ปหาส : ป. การหัวเราะ, การร่าเริง, การยินดีเพลิดเพลิน
ปหาสติ : ก. หัวเราะ, ร่าเริง, ยินดี
ปหาเสติ : ก. ทำให้หัวเราะ, ทำให้ร่าเริง, ทำให้ยินดี
ปากฏ : ค. ปรากฏแล้ว, รู้แล้ว, มีชื่อเสียง; ซึ่งคุ้มครองไม่ได้; สามัญ; เลว
ปาณิสฺสร : ป. เสียงปรบมือ
พกฺกุล : ป., นป. ปีศาจ, การเปล่งเสียงร้องอย่างน่ากลัว
พทฺธราว : ป. เสียงร้องของสัตว์ที่ติดบ่วง
พพฺภรพ : ป. การทำเสียงให้ดัง; การทำให้ก้อง, การทำเสียงดังพะพะ เช่น เสียงทุบและเสียงกระทบเป็นต้น
พฺยางฺค : (นปุ.) ส่วนของเสียง, หน่วยของเสียงหนึ่งๆ, พยางค์ คือ เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่งๆ เช่น ชโน มี ๒ พยางค์ กตฺวา มี ๒ พยางค์ ปุริโส มี ๓ พยางค์ เป็นต้น.
พฺรหฺมสร : (ปุ.) เสียงราวกะว่าเสียงแห่งพรหม.
พฺรหฺมสฺสร : ป. เสียงเพียงดังเสียงแห่งพรหม; เสียงนุ่มนวลแจ่มใสไพเราะ
พินฺทุสฺสร : ๑. ป. เสียงกลมกล่อม, เสียงไพเราะ ;
๒. ค. มีเสียงกลมกล่อม, มีเสียงไพเราะ
โพธกร : (ปุ.) คนทำซึ่งการปลุก, คนให้คนอื่นรู้ด้วยเสียงดาล, คนนั่งยามตีทุ่มโมง. วิ. โพธํ ปโพธนํ กโรตีติ โพธกโร. โพธ-ปุพฺโพ, กรฺ กรเณ, อ.
ภณน : (นปุ.) การออกเสียง, การกล่าว, การพูด, การบอก. ภณฺ สทฺเท, อ, ยุ . ศัพท์ที่ ๒ แปลง ณ เป็น น.
ภณ ภน : (ปุ.?) การออกเสียง, การกล่าว, การพูด, การบอก. ภณฺ สทฺเท, อ, ยุ . ศัพท์ที่ ๒ แปลง ณ เป็น น.
เภรณฺฑก : นป. เสียงร้องของหมาจิ้งจอก
มญฺชุสฺสร : ค. เสียงไพเราะ
มธุรสฺสร : ค. มีเสียงไพเราะ
มหฑฺฑ : (ปุ.) เสียงใหญ่, เสียงกึกก้อง.
มหาหาส : (ปุ.) การหัวเราะใหญ่, การหัวเราะหนักหนา.
เมฆนาท : ป.เสียงฟ้าร้อง, เสียงฟ้าคำราม
ยส : (ปุ.) ชื่อเสียง, ความยิ่ง, ความเด่น, ความยกย่อง, ความยกย่องนับถือ, เกียรติ, ยศ. วิ. ยชติ เอเตนาติ ยโส. ยชฺ เทวปูชายํ, อ, ชสฺสโส. สพฺพตฺถ ยาตีติ วา ยโส. ยา คมเน, โส, รสฺโส.
ยสฺสสิมนฺตุ, ยสสฺสี, ยสวนฺตุ : ค. มียศ, มีชื่อเสียง, ผู้รุ่งเรือง
ยโสธร : ค. ผู้มียศ, ผู้มีชื่อเสียง, ผู้ทรงไว้ซึ่งยศ
ยโสธรา : (อิต.) พระนางยโสธรา วิ. ยโส วุจฺจติ ปริวาโร กิตฺติ จ, เต ธาเรตีติ ยโสธรา (ผู้ทรงไว้ซึ่งบริวารและชื่อเสียง). ยส+ธรฺ+อ ปัจ. แปลง อ ที่ ส เป็น โอ.
รโชหรณ : (นปุ.) การนำเสียงซึ่งธุลี, ผ้าอันนำเสียซึ่งธุลี.
รว : ป. เสียง, เสียงครวญ
รวติ : ก. ร้อง, แผดเสียง
รวน : นป. การร้อง, การแผดเสียง
รสิต : นป. เสียงฟ้าร้อง
ราว : ป. เสียง, เสียงร้อง
รุต : นป. เสียงร้องของสัตว์
ลย : ป. มาตราเวลา = ๑๐ ขณะ ; เสียงรองประสานกับเสียงดนตรี ; จังหวะ
วรงฺคนา : อิต. หญิงมีชื่อเสียง
วิกฺกนฺตติ : ก. ร้องเสียงดัง, ตะโกน
วิสฺสุต : กิต. มีชื่อเสียง, ปรากฏแล้ว, ชำนาญแล้ว