อสคฺคุณ : ค. ไม่มีคุณ, ไม่มีความดี
อสงฺกิต, - กิย : ค. ไม่รังเกียจ, ไม่ระแวง, ไม่สงสัย, มีความเชื่อมั่น
อสงฺกิเลสิก : ค. ผู้ไม่มีกิเลสเครื่องเศร้าหมอง, ผู้ไม่มีความเศร้าหมอง, ผู้ไม่สกปรก
อสงฺกุสกวตฺติ : อิต. ความประพฤติที่ไม่ขัดกัน, ความประพฤติที่สอดคล้องกัน, ความว่าง่ายสอนง่าย
อสงฺขาริก : (นปุ.) ความไม่ปรุงแต่ง. วิ.อสงฺขโรเยวอสงฺขาริกํ.ณิกปัจ.สกัดรูปฯ ๓๖๐.
อสงฺคติ : (อิต.) อันไม่ไปร่วม, ความไม่ไปร่วม.
อสญฺญ, - ญก, - ญี : ค. ไม่มีสัญญา, ไม่มีความจำได้, ไม่มีความรู้สึก
อสญฺญอสญฺญ : (วิ.) ไม่มีสัญญา, ไม่รู้สึกตัว.สิ้นสติ.ไทยใช้ อสัญ อาสัญ เป็นกิริยาในความว่าตาย, อสัญญีในความว่าหมดความรู้สึกสลบ.
อสญฺญี : ค. ไม่มีสัญญา, ไม่มีความจำได้, ไม่มีความรู้สึก
อสทฺธ : ค. ไม่มีศรัทธา, ไม่มีความเชื่อ
อสทน : ปน., ค. ความไม่อดทน, ความไม่อดกลั้น ; ไม่มีความเพียร
อสนฺตุฏฺฐ : ค. ไม่สันโดษ, ซึ่งไม่มีความพอใจในของของตน
อสนฺตุฏฺฐิ, - ฐิตา : อิต. ความไม่สันโดษ, ความไม่ความพอใจในของที่ตนมีอยู่
อสนฺทิฏฺฐิปรมาสี : ค. ผู้ไม่ลูบคลำทิฐิของตน, ผู้ไม่ยึดถือความเห็นของตน
อสนฺทิฑฺฒ, - ทิทฺธ : ค. ไม่ตกอยู่ในความสงสัย, ไม่แคลงใจ
อสนฺโทสธมฺม : ค. ผู้ไม่มีความโกรธเป็นธรรมดา
อสนฺธิตา : อิต. ความไม่สืบเนื่องกัน
อสปฺปาณกสญฺญี : ค. ผู้มีความสำคัญว่าไม่มีสัตว์มีชีวิต, มีความสำคัญว่าไม่มีตัวสัตว์
อสภาควุตฺติ : (อิต.) ความประพฤติไม่สมควร.
อสมฺปชญฺญ, - ชาน : ค. ไม่มีสัมปชัญญะ, ไม่มีสติความระลึกได้
อสมฺมุฏฺฐ : อิต. ความไม่หลงลืม, ความมีสติ
อสมฺโมส, - โมห : ป. ความไม่หลงลืม, ความมีสติ, ความไม่หลงงมงาย
อสมาธิสวตฺติก : (วิ.) ไม่เป็นไปในสมาธิ, ไม่เป็นไปเพื่อความสงบจิต.
อสมิทฺธิ : อิต. ความไม่สำเร็จ, ความไม่เจริญ
อสฺมิมาน : (ปุ.) มานะว่า อ. เรามีอยู่, มานะว่าอ. เราเป็น, มานะว่าเรามีอยู่, มานะว่าเราเป็น, การถือว่าเราเป็นนั่นเป็นนี่, การถือตัว, การถือเราถือเขา, ความถือตัว, ความสำคัญว่ามีตัวตน, อัสมิมานะ.
อสฺสทฺธ : ค. ไม่มีศรัทธา, ไม่มีความเชื่อ
อสฺสทฺธิย : นป. ความเป็นผู้ไม่มีศรัทธา
อสฺสม : (ปุ.) ประเทศเป็นที่มารำงับความโกรธ.วิ. อา โกธํสเมนฺติเอตฺถาติอสฺสโม.ประเทศเป็นที่ยังราคาทิกิเลสให้ระงับวิ.อาภุโสสเมนฺติ ราคาทโย เอตฺถาติ อสฺสโม.อาปุพฺโพ, สมุ อุปสเม, อ, อาสฺสรสฺโส, สสฺสทฺวิตฺตํ.อาศรม (ที่อยู่ของฤาษี ที่อยู่ของนักพรต) วิ. มุนีนํอิสีนํวสนฏฺฐานํอสฺสโมนาม. บุคคลผู้ประพฤติพรหมจรรย์พรหมจารีบุคคล.ส.อาศฺรม.
อสฺสมปท : (นปุ.) สถานที่เป็นที่ไปของบุคคลผู้ระงับความโกรธ, ฯลฯ, อาศรมบท.
อสฺสวณตา : อิต. ความไม่เชื่อฟัง
อสฺสาชาเนยฺย : (ปุ.) ม้าผู้อาจในอันรู้ซึ่งเหตุพลันม้าผู้อาจในความรู้ซึ่งเหตุและสิ่งมิใช่เหตุโดยยิ่ง, ม้าอาชาไนย.
อสฺสาท : (ปุ.) ความยินดี, ความสำราญ, ความเพลิน, ความเพลิดเพลินความชอบใจ.
อสฺสาทน : (นปุ.) ความยินดี, ความสำราญ, ความเพลิน, ความเพลิดเพลินความชอบใจ.
อสฺสาลี : ค. กลับฟื้น, สดชื่น, มีความสุข
อสฺสาสก : ค. อันนำมาซึ่งความสบายใจ
อสฺสิต : ค. อาศัยอยู่, เนื่องอยู่, ได้รับความอุดหนุน
อสฺสิรี : ค. ไม่มีสิริ, ไม่มีศรี, ไม่มีความรุ่งเรือง
อสาขลฺย : นป. ความไม่มีเพื่อน, ความไม่เป็นเพื่อน
อสาเฐยฺย : นป. ความไม่มีมายาสาไถย, ความไม่มีเล่ห์เหลี่ยม, ความไม่โอ้อวด, ความไม่โกง
อสาต : ๑. นป. ความทุกข์, ความเจ็บปวด ;
๒. ค. ไม่เป็นที่พอใจ, ไม่สบอารมณ์
อสาธุ : (ปุ.) ความไม่ดี, คนไม่ดี.ส.อสาธุ.
อสามญฺญ : ค. ไม่มีส่วนแห่งสามัญญผล, ไม่มีส่วนแห่งความเป็นสมณะ
อสาราค : ป. ไม่มีราคะ, ไม่มีความกำหนัดยินดี
อสิโลกภย : (นปุ.) ภัยแห่งความติเตียน.
อสุจิ : (วิ.) ไม่หมดจด, ไม่สะอาด, ไม่บริสุทธิ์.
อสุจิฆฏ : (ปุ.) หม้ออันเต็มแล้วด้วยของไม่สะ-อาด, หม้ออันเต็มด้วยของไม่สะอาด, หม้อมูตร, หม้อคูถ.
อสุจิเชคุจฺฉปฏิกฺกูล : (วิ.) อันเป็นปฏิกูลทั้งไม่สะอาดทั้งน่าเกลียด.
อสุทฺธ : ค. ไม่บริสุทธิ์, ไม่สะอาด
อสุภสญฺญา : (อิต.) ความสำคัญว่าไม่งาม, ฯลฯ.วิ. อสุภาอิติสญฺญาอสุภญฺญา.
อสุร : (ปุ.) สัตว์ผู้ไม่รุ่งโรจน์ในความเป็นอยู่, อมนุษย์, มาร, ปีศาจ, อสูร (อมนุษย์พวกหนึ่งซึ่งเป็นข้าศึกแก่เทวดา).