ทุกฺขาภิกิณฺณ : ค. ซึ่งเกลื่อนกล่นด้วยทุกข์, ซึ่งมีทุกข์มาก
ทุกฺขาสหนตา : อิต. ความไม่อดทนต่อความทุกข์, ความทนต่อความยากลำบากไม่ได้
นิกฺกงฺขา : อิต. การไม่มีความสงสัย
นิกฺขาเมติ : ก. ให้ออกไป, การก้าวไป, การจากไป
นิขาทน : (นปุ.) สว่าน, สิ่ว. นิปุพฺโพ, ขาตฺ ภกฺขเร, ยุ.
ปกฺขาเลติ : ก. บ้วนปาก, ล้าง, ชำระ
ปจฺจกฺขาติ : ก. กล่าวตู่, บอกปัด, ไม่ยอมรับ, บอกคืน
ปฏิทุกฺขาปนตา : อิต. ภาวะที่กลับทำให้เกิดมีความทุกข์ขึ้นใหม่อีก
ปฏิสงฺขา : ๑. อิต. การพิจารณา;
๒. กิต. พิจารณาแล้ว, ใคร่ครวญแล้ว
ปฏิสงฺขาติ : ก. พิจารณา, ใคร่ครวญ, ไตร่ตรอง
ปฏิสงฺขาริก, - ริย : ค. ซึ่งใช้สำหรับการปฏิสังขรณ์, ซึ่งมีไว้เพื่อการซ่อมแซม
ปปญฺจสงฺขา : อิต. ธรรมที่นับว่าเป็นเครื่องทำให้เนิ่นช้า, ธรรมที่เป็นส่วนแห่งความเนิ่นช้า, เครื่องหมายแห่งความลุ่มหลง
ปปญฺจสญฺญาสงฺขา : อิต. ส่วนแห่งสัญญาอันประกอบด้วยปปัญจธรรม, ความคิดความกำหนดหมายที่หน่วงเหนี่ยวจิต, ความคิดปักใจ
ปรมฺมุขา : (อัพ. นิบาต) ลับ, ลับหน้า, ในที่อื่น แห่งหน้า, ลับหลัง, ในที่ลับหลัง.
ปาโมกฺขาจริย : ป. อาจารย์ผู้เป็นหัวหน้า, อาจารย์ผู้เป็นใหญ่, อาจารย์ผู้เป็นประธาน
ปิฏฺฐขาทนิย : นป. ของหวานที่ทำด้วยแป้ง
เปกฺขา : (อิต.) อันเพ่ง, ฯลฯ, การเพ่ง, ฯลฯ, ความเพ่ง, ฯลฯ.
พาหิรรกฺขา : อิต. การป้องกัน, การรักษาโดยวิธีภายนอก
ภกฺขา : (อิต.) การกิน, การเลี้ยง, ของกิน, ของบริโภค, อาหาร, ภักษ์, ภักษา. ภทฺขฺ อทเน, อ. ส. ภกฺษ.
ภิกฺขา : (อิต.) อันขอ, การขอ, การขอทาน. ภิกฺขฺ ยาจเน, อ, อิตฺถิยํ อา.
ภิกฺขาจริยา : (อิต.) ความประพฤติในอันขอ, การเที่ยวขอ.
ภิกฺขาจาร : (ปุ.) การเที่ยวไปเพื่ออันขอ, การเที่ยวไปเพื่ออันขออาหาร, การเที่ยวขออาหาร, การเดินบิณฑบาต, การเที่ยวบิณฑบาต. ภิกษาจาร. ส. ภิกฺษาจาร.
ภิกฺขาหาร : ป. อาหารที่ได้มาจากการขอ
มคฺคกฺขายี : ค. ผู้บอกทาง
มุขาลมฺพท : (นปุ.) การเล่นพิณพาทย์ปาก.
รกฺขา : อิต. การรักษา, ความปลอดภัย, การคุ้มครอง
ลญฺจขาทก : ค. ผู้ได้รับสินบน, ผู้กินสินบน
ลาขาปสาทน : ป. ไม้แสม, ไม้โลทแดง
ลิกฺขา : อิต. มาตราชั่ง = ๑๒๙๖ อณู ; ไข่เหา
วิกฺขาเลติ : ก. บ้วน, ถ่ม
สงฺขยา, สงฺขา : อิต. การนับ, การคำนาณ
สมฺมุขา : (อัพ. นิบาต) ต่อหน้า, แจ้ง, ชัด, พร้อมหน้า, ในที่พร้อมหน้า, ในที่เฉพาะหน้า. นิบาตลงในอรรถสัตมี. รูปฯ ๒๘๒.
สมุทฺทกฺขายิก : (นปุ.) เรื่องทะเล.
สลขาริก สสงฺขาริก : (วิ.) เป็นไปกับด้วยสังขาร.
สิกฺขากาม : กิต. ผู้ใคร่ต่อการศึกษา
สิกฺขาปก, สิกฺขาปนก : ค. ผู้ให้การศึกษา, ครู
สิกฺขาสาชีว : (ปุ.) การศึกษารและการครองชีพ.
สิขาพนฺธ : (นปุ.) เครื่องผูกมวยผม.
สุกฺขาปน : นป. การทำให้แห้ง
อกฺขา : (อิต.) ลูกบาสก์.
อกฺขาตาร : ป. ผู้บอก, ผู้กล่าว, ผู้ประกาศ, ผู้แสดง
อกฺขาตุ : ป. ผู้บอก, ผู้กล่าว, ผู้แสดง
อกฺขายิก : ค. ซึ่งบอกข่าว, ซึ่งบอกเล่า
อกฺขายี : (วิ.) ผู้มีปกติกล่าว, ฯลฯ.ณีปัจ.แปลงอาเป็นอาย.
อฏฺฐปริขารอฏฺฐปริกฺขาร : (ปุ.) บริขาร ๘.บริขาร ๘ คือปตฺโต บาตร, ติจีวรํไตรจีวร(นับ๓), กายพนฺธนํประคดเอว, วาสิมีดเล็ก (มีดโกน), สูจิ เข็ม, ปริสฺสาวนํผ้ากรองน้ำ(ธมกรก).
อตฺถกฺขายี : (ปุ.) มิตรผู้บอกซึ่งประโยชน์โดยปกติ, มิตรมีปกติบอกซี่งประโยชน์, มิตรแนะประโยชน์.
อธิจิตฺตสิกฺขา : (อิต.) ปฏิทาอัน..พึงศึกษา คือจิตยิ่ง, ข้อที่ควรศึกษาคือจิตยิ่ง, อธิกจิตตสิกขาชื่อหลักการศึกษาทางพุทธศาสนา หลักที่ ๒ใน ๓ หลัก.
อปฺปฏิสงฺขา : อิต. การไม่พิจารณา, การขาดการพิจารณา