ปิฏฺฐขาทนิย : นป. ของหวานที่ทำด้วยแป้ง
เปกฺขา : (อิต.) อันเพ่ง, ฯลฯ, การเพ่ง, ฯลฯ, ความเพ่ง, ฯลฯ.
พาหิรรกฺขา : อิต. การป้องกัน, การรักษาโดยวิธีภายนอก
ภกฺขา : (อิต.) การกิน, การเลี้ยง, ของกิน, ของบริโภค, อาหาร, ภักษ์, ภักษา. ภทฺขฺ อทเน, อ. ส. ภกฺษ.
ภิกฺขา : (อิต.) อันขอ, การขอ, การขอทาน. ภิกฺขฺ ยาจเน, อ, อิตฺถิยํ อา.
ภิกฺขาจริยา : (อิต.) ความประพฤติในอันขอ, การเที่ยวขอ.
ภิกฺขาจาร : (ปุ.) การเที่ยวไปเพื่ออันขอ, การเที่ยวไปเพื่ออันขออาหาร, การเที่ยวขออาหาร, การเดินบิณฑบาต, การเที่ยวบิณฑบาต. ภิกษาจาร. ส. ภิกฺษาจาร.
ภิกฺขาหาร : ป. อาหารที่ได้มาจากการขอ
มคฺคกฺขายี : ค. ผู้บอกทาง
มุขาลมฺพท : (นปุ.) การเล่นพิณพาทย์ปาก.
รกฺขา : อิต. การรักษา, ความปลอดภัย, การคุ้มครอง
ลญฺจขาทก : ค. ผู้ได้รับสินบน, ผู้กินสินบน
ลาขาปสาทน : ป. ไม้แสม, ไม้โลทแดง
ลิกฺขา : อิต. มาตราชั่ง = ๑๒๙๖ อณู ; ไข่เหา
วิกฺขาเลติ : ก. บ้วน, ถ่ม
สงฺขยา, สงฺขา : อิต. การนับ, การคำนาณ
สมฺมุขา : (อัพ. นิบาต) ต่อหน้า, แจ้ง, ชัด, พร้อมหน้า, ในที่พร้อมหน้า, ในที่เฉพาะหน้า. นิบาตลงในอรรถสัตมี. รูปฯ ๒๘๒.
สมุทฺทกฺขายิก : (นปุ.) เรื่องทะเล.
สลขาริก สสงฺขาริก : (วิ.) เป็นไปกับด้วยสังขาร.
สิกฺขากาม : กิต. ผู้ใคร่ต่อการศึกษา
สิกฺขาปก, สิกฺขาปนก : ค. ผู้ให้การศึกษา, ครู
สิกฺขาสาชีว : (ปุ.) การศึกษารและการครองชีพ.
สิขาพนฺธ : (นปุ.) เครื่องผูกมวยผม.
สุกฺขาปน : นป. การทำให้แห้ง
อกฺขา : (อิต.) ลูกบาสก์.
อกฺขาตาร : ป. ผู้บอก, ผู้กล่าว, ผู้ประกาศ, ผู้แสดง
อกฺขาตุ : ป. ผู้บอก, ผู้กล่าว, ผู้แสดง
อกฺขายิก : ค. ซึ่งบอกข่าว, ซึ่งบอกเล่า
อกฺขายี : (วิ.) ผู้มีปกติกล่าว, ฯลฯ.ณีปัจ.แปลงอาเป็นอาย.
อฏฺฐปริขารอฏฺฐปริกฺขาร : (ปุ.) บริขาร ๘.บริขาร ๘ คือปตฺโต บาตร, ติจีวรํไตรจีวร(นับ๓), กายพนฺธนํประคดเอว, วาสิมีดเล็ก (มีดโกน), สูจิ เข็ม, ปริสฺสาวนํผ้ากรองน้ำ(ธมกรก).
อตฺถกฺขายี : (ปุ.) มิตรผู้บอกซึ่งประโยชน์โดยปกติ, มิตรมีปกติบอกซี่งประโยชน์, มิตรแนะประโยชน์.
อธิจิตฺตสิกฺขา : (อิต.) ปฏิทาอัน..พึงศึกษา คือจิตยิ่ง, ข้อที่ควรศึกษาคือจิตยิ่ง, อธิกจิตตสิกขาชื่อหลักการศึกษาทางพุทธศาสนา หลักที่ ๒ใน ๓ หลัก.
อปฺปฏิสงฺขา : อิต. การไม่พิจารณา, การขาดการพิจารณา
อเปขาอเปกฺขา : (อิต.) การมองหา, ความเพ่ง, ความเพ่งเอา, ความเพ่งเล็ง, ความโลภ.
อเปขา อเปกฺขา : (อิต.) การมองหา, ความเพ่ง, ความเพ่งเอา, ความเพ่งเล็ง, ความโลภ.
อพฺภกฺขาติ : ก. กล่าวตู่, กล่าวคัดค้าน
อภิกงฺขา : (อิต.) ความอยากจัด, ความกำหนัด, ความยินดี, ความรักใคร่.อภิปุพฺโพ, กขิอิจฺฉายํ, อ.
อภิสงฺขาริก : ค. สภาพที่สังขารปรุงแต่ง, สภาพที่บุญปรุงแต่ง
อภิสมย : (ปุ.) การถึงพร้อมเฉพาะ, การตรัสรู้-พร้อมเฉพาะ, การตรัสรู้, การตรัสรู้ซึ่งธรรมการบรรลุ, การบรรลุธรรม, การละ, การทิ้ง, การปล่อย, การวาง, ความถึงพร้อมเฉพาะ, ฯลฯ, คราวอันยิ่ง, กาลอันยิ่ง.อภิสํปุพฺโพ, อยฺ อิวา คมเน, อ. ตรัสรู้ได้ด้วยอะไร?ตรัสรู้ได้ด้วยจิตที่เป็นปัจจุบันและด้วยญาณในขณะโลกุตตรมรรค.ไตร.๓๑/๖๐๒.
อภิสมาจาริกาสิกฺขา : (อิต.) สิกขาอันกล่าวถึงขนบธรรมเนียมอันดีของภิกษุ, สิกขาอันเป็นอภิสมาจารเป็นสิกขามานอกพระปาติ-โมกข์ไม่มีจำนวนบอกไว้.
อสมฺมุขา : (อัพ. นิบาต) ในที่ลับหลัง.
อากขาอากงฺขา : (อิต.) ความจำนง, ความปรารถนา, ความหวัง, อากังขาชื่อของตัณหา, ตัณหา. อาปุพฺโพ, กํขฺอิจฺฉายํ, อ.ส.อากางฺกฺษา.
อาทิพฺรหฺมจริยกาสิกฺขา : (อิต.) สิกขาอันเป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ได้แก่ พุทธบัญญัติที่ทรงตั้งไว้เป็นพุทธอาณาอันเป็นข้อบังคับโดยตรงซึ่งภิกษุต้องประพฤติปฏิบัติโดยเคร่งครัด คือสิกขาบทที่มาในพระปาติโมกข์
อารกฺขา : อิต. อารักขา, การรักษา, การคุ้มครองป้องกัน
อิกฺขา : (อิต.) การเห็น, ฯลฯ. อิกขุ ธาตุ อ ปัจ. อา อิต.
อุทณฺหสมย : ป. เวลารุ่งอรุณ
อุปปริกฺขา : (อิต.) ปัญญาเป็นเครื่องเข้าไปเห็น.