ปจฺจานุภวติ : ก. เสวยผลตอบ, ได้รับ
ปจฺจามิตฺต : ป. ข้าศึก
ปจาเปติ : ก. ให้หุง, ให้ต้ม
ปจารก : ป. ผู้ให้หุง, ผู้ให้ต้ม
ปญฺจาภิญฺญา : อิต. อภิญญาห้า, ความรู้ยิ่งห้าประการ (แสดงฤทธิ์ได้, หูทิพย์, ตาทิพย์, รู้ใจคนอื่น, ระลึกชาติได้)
ปญฺจาลิกา : อิต. ตุ๊กตา, หุ่น
ปญฺจาสีติ : ค. แปดสิบห้า
ปทจาริกา : อิต. หญิงเดินรับใช้, หญิงรับใช้
ปปญฺจา : (อิต.) ความเนิ่นช้า, ฯลฯ, ปปัญจา ชื่อของตัณหา, ตัณหา.
ปริจารก : ค., ป. ผู้รับใช้, คนใช้
ปริจารณา : อิต. ความดูแล, การตรวจตรารอบๆ , การบำเรอ
ปริจาเรติ : ก. บำเรอ, รับใช้
ปาจาเปติ : ค. ให้หุงต้ม, ให้ปรุงอาหาร
ปาทปริจาริกา : อิต. หญิงผู้บำเรอแทบเท้า, เมีย, ภรรยา
พฺรหฺมจาริณี พรหฺมจารี : (อิต.) หญิงผู้ประพฤติประเสริฐ, หญิงผู้ประพฤติเหมือนพรหม, หญิงพรหมจารี. พรหมจาริณี พรหมจารี ไทยใช้หมายถึงหญิงที่ยังบริสุทธิ์เรื่องเพศ.
ภิกฺขาวจน : (นปุ.) การกล่าวซึ่งภิกษา, การออกชื่อภิกษา, การออกชื่ออาหาร.
เภริจารณ : นป. การตีกลองร้องป่าวประกาศ
มญฺจาติมญฺจ : (ปุ.) เตียงอันล่วงเสีซึ่งเตียง, เตียงน้อยเตียงใหญ่, เตียงและเตียงซ้อน, เตียงซ้อนเตียง.
มญฺจาธาร : (ปุ.) ขาเตียง. มญฺจ+อาธาร.
มิจฺฉาวาจา : อิต. พูดผิด
มุทุกวาจา : (อิต.) คำอ่อนโยน, ฯลฯ.
โมจาปน : นป. เหตุแห่งความหลุดพ้น,ความหลุดพ้น
วาจาเปยฺย : นป. การพูดอ่อนหวาน
วิจารก : ป. ผู้สอบสวน, ผู้จัดการ
วิจารณ :
นป., -ณา อิต.ดู วิจาร
วิจาเรติ : ก. พิจารณา, ไตร่ตรอง
สญฺจารณ : นป. การให้เที่ยวไป, การให้ประพฤติ
สญฺจาริกา : อิต. แม่สื่อ
สญฺจาเรติ : ก. ให้เที่ยวไป
สุขาวห : (วิ.) นำมาซึ่งความสุข, ฯลฯ. สุข+อาวห.
อจฺจายิก : ค. เร่งรีบ, รีบด่วน
อจฺจาสนฺน : ค. ใกล้มาก, จวนเจียน
อจฺจาหิต : ค. ร้ายมาก, ทารุณ
อติจารินี : อิต. หญิงที่ล่วงละเมิด, หญิงที่ประพฤตินอกใจ
อนติจาริณี : (อิต.) หญิงผู้ไม่ประพฤตินอกใจ.
อนุจฺจาริต : ค. ไม่ออกเสียง, ไม่ถูกยกขึ้น
อปจายก, อปจายิก, อปจายี : ค. ผู้นอบน้อม, ผู้เคารพนับถือ
อปจายติ : ก. เคารพ, ยำเกรง, นับถือ
อปจายี : (วิ.) ผู้ยำเกรง, ผู้เคราพ, ผู้นับถือ, ผู้บูชา.
อภิสมาจาริกาสิกฺขา : (อิต.) สิกขาอันกล่าวถึงขนบธรรมเนียมอันดีของภิกษุ, สิกขาอันเป็นอภิสมาจารเป็นสิกขามานอกพระปาติ-โมกข์ไม่มีจำนวนบอกไว้.
อวิจาเรติ : ก. ไม่วิจารณ์, ไม่พิจารณา
อาจารวิปตฺติ : (อิต.) อันเคลื่อนคลาดโดยความประพฤติ, อาจารวิบัติ, (เสียมารยาททางความประพฤติ, ความประพฤติเสีย).
อาจาริณี : อิต. ครู – อาจารย์เป็นผู้หญิง ; ภรรยาของอาจารย์
อาโรจาปน : นป. การบอก, การประกาศ, การโฆษณา
อาโรจาเปติ : ก. ให้บอก, ให้ประกาศ
อิทสจฺจาภินิเวส : (ปุ.) ความยึดมั่นว่าสิ่งนี้มีจริง. แปลง อิม เป็น อิทํ เมื่ออยู่หน้าบทสมาส.
อุจฺจากุลีน : ค. มีตระกูลสูง, ผู้ดี
อุจฺจารกรณฏฺฐาน อุจฺจารฏฺฐาน : (นปุ.) ที่เป็น ที่ถ่ายอุจจาระ, ส้วม, ถาน (ส้วมของพระ).
อุจฺจารณ : (วิ.) เปล่ง, เทสนา, ชี้แจง, แถลง, บรรยาย, แสดง, สวด. อุปุพฺโพ, จรฺ คติยํ, ยุ.
อุจฺจาเรติ : ก. เปล่งเสียง, ชูขึ้น