อตฺตาธีน : (วิ.) พึ่งตนเองได้, เป็นไท.
อธิการ : (ปุ.) คุณอันบุคคลพึงกระทำยิ่ง, คุณวิ-เศษเครื่องทำยิ่ง. ภาระ, หน้าที่, การปกครอง, การบังคับบัญชา, เรียกเจ้าอาวาสซึ่งมิได้เป็นเจ้าคณะว่าพระอธิการเรียก ผู้อำนวยการวิทยาลัยว่าอธิการถ้าเป็นมหาวิทยาลัยเรียกว่าอธิการบดี.ส. อธิการ.
อธิการปกติ : (ปุ.) บุคคลผู้เป็นใหญ่ในหน้าที่, บุคคลผู้เป็นใหญ่ในการปกครอง, อธิการบดี(ผู้เป็นใหญ่ในการปกครองมหาวิทยาลัย).
อนุปาลก : ๑. ป. ผู้คุ้มครอง, ผู้รักษา;
๒. ค. ซึ่งปกครอง, ซึ่งรักษา
อภิติฏฺฐติ : ก. ปกครอง, ดำรงอยู่เหนือ, ยืนเด่น, ขึ้นหน้า
อภิปาล : (ปุ.) การรักษายิ่ง, การบำรุงรักษา, การปกครอง, อภิบาล.ส.อิบาล.
อสย : อ. ไม่ใช่ตนเอง, มิใช่ทำด้วยตนเอง
อสหตฺถา : ก. วิ. ไม่ใช่ด้วยมือของตนเอง
อาณา : (อิต.) การบังคับ, ความบังคับ, คำสั่ง, คำสั่งบังคับ, อำนาจ, อำนาจปกครอง, อาชญา, อาญา.อาณฺเปสเน, อ, อิตฺถิยํอา.ส. อาชฺญา.
อาณาเขตฺต : (นปุ.) อาณาเขต(ที่ดินที่อยู่ในบังคับเขตแดนในอำนาจปกครอง).ส. อาชฺญาเกษตฺร.
อาณาจกฺก : (นปุ.) จักรคืออำนาจ, เขตแดนของอำนาจ, อาณาจักร (เขตแดนที่อยู่ในอำนาจปกครองของรัฐบาลหนึ่ง ๆ อำนาจปกครองของปกครองของบ้านเมือง).ส. อาชฺญาจกฺร
อาณาปชารฏฺฐ : (ปุ.) ราษฏรชาวเมืองผู้อยู่ในอำ-นาจปกครอง, ราษฏรชาวเมืองซึ่งอยู่ในอำ-นาจปกครอง, อาณาประชาราษฏร์.
อุกฺกสก : ค. ผู้ยกย่องชมเชยตนเอง
อุกฺกสนา : อิต. การยกย่องตนเอง, การสรรเสริญตนเอง
โอมาน : (ปุ.) ความดูถูก, ความดูหมิ่น, ความดูหมิ่นตนเอง. โอปุพฺโพ, มา ปริมาเณ, ยุ.