ปฏิโจเทติ : ก. โจทตอบ, กล่าวโทษตอบ, ติเตียนตอบ
ปริภาส : ป. การบริภาษ, การว่าร้าย, การติเตียน, ดูหมิ่น
ปริภาสก : ค. ผู้บริภาษ, ผู้ติเตียน, ผู้เย้ยหยัน
ปริภาสิต : กิต. บริภาษแล้ว, ติเตียนแล้ว, ด่าว่าแล้ว
ปรูปวาท : ป. การกล่าวร้ายผู้อื่น, การติเตียนผู้อื่น
ปาปครหี : ค. ผู้ติเตียนบาป, ผู้เห็นบาปเป็นสิ่งน่าติเตียน
ปิฏฺฐิมสิก : ค. ผู้ติเตียนลับหลัง, ผู้นินทา
ปิฏฺฐิมสิกตา : อิต. การติเตียนลับหลัง, การนินทา
โลกวชฺช : นป. สิ่งที่ชาวโลกติเตียน
วิครหติ : ก. ติเตียน
วิวณฺเณติ : ก. ติเตียน, กล่าวโทษ
สมสฺสาส : ป. ความโล่งใจ, ความปลอดโปร่ง, ความสดชื่น
สานุวชฺช : ค. น่าติเตียน, ควรตามไปว่ากล่าว
หึลิต หึฬิต : (วิ.) ละอาย, ติเตียน, นินทา. หีฬฺ นินฺทาลชฺชาสุ, โต, อิ อาคโม.
อกฺโกจฺฉิ : ก. ด่าแล้ว, ติเตียนแล้ว, แช่งแล้ว
อกฺโกสก : ป. ผู้ด่า, ผู้ติเตียน, ผู้แช่ง
อกฺโกสติ : ก. ด่า, ติเตียน, แช่ง
อกิตฺติ : (อิต.) วาจาไม่ใช่วาจาเครื่องสรรเสริญ, วาจาเป็นปฎิปักษ์แก่วาจาสรรเสริญ, การนินทา, การติเตียน, ความนินทา, ความติเตียน, ความไม่มีมีเกียรติ, ความเสื่อมเกียรติ.
องฺคณ : (นปุ.) กิเลสชาตเป็นเครื่องยังสัตว์ให้ถึงภพน้อยและภพใหญ่, กิเลสชาตเป็นเครื่องถึงภพน้อยและภพใหญ่, กิเลสเพียงดังเนิน, กิเลสยวนใจ, กิเลสเครื่องยียวน, มลทิน, เปลือกตม, เนิน, ลาน, ลานข้าว, ที่ว่าง, ที่โล่งแจ้ง, ภุมิภาค.องฺค คมเน, ยุ, นสฺส โณ (แปลง น ซึ่งแปลงมาจาก ยุเป็น ณ).
อชฺโฌกาส : ป. ที่กลางแจ้ง, ที่โล่ง
อตินิคฺคณฺหาติ : ก. ติเตียนยิ่ง, ข่มขี่
อนิคฺคหีต : ค. ไม่ถูกติเตียน
อนินฺทิย : ค. ไม่ควรตำหนิติเตียน
อนุปาต : ป. การโต้เถียง, การติเตียน
อนุลปนา (อนุลฺปนา) : อิต. การกล่าวฟ้องร้อง, การกล่าวโทษ, การติเตียน
อนุวทนา : (อิต.) การกล่าวหา, การกล่าวโทษ, การติเตียน, คำกล่าวหา, ฯลฯ.
อนุวาท : (ปุ.) การกล่าวหา, การกล่าวโทษ, การโจท, การติเตียน.
อปวทติ : ก. ว่ากล่าว, ตักเตือน, ติเตียน, นินทา
อปวาท : (ปุ.) คำกล่าวโทษ, การกล่าวโทษ, การติเตียน, การโจทย์.ส.อปวาท.
อปสาท : ป. การรุกราน, การติเตียน
อปสาเทติ : ค. รุกราน, ลบหลู่, ติเตียน
อภิสปติ : ก. ด่า, สาป, ติเตียน ; สาบาน
อภิสาเรติ : ก. ให้เข้าไปใกล้ ; ตามรังควาน ; ติเตียน
อริยครหี : ค. ผู้ติเตียนพระอริยะ
อวชฺชตา : อิต. ใช้ในคำว่า อนวชฺชตา = ความไม่น่าติเตียน, ความไม่มีโทษ
อวนินฺทติ : ก. ติเตียน, นินทา
อสฺสาเสติ : ก. ให้โล่งใจ, ให้สบายใจ, ปลอบใจ
อสิโลกภย : (นปุ.) ภัยแห่งความติเตียน.
อโห : (อัพ. นิบาต) หรือ, หรือว่า, หรือไม่, อนิจจา, พุทโธ่, ดังเราชม, ดังเราติเตียน, น่าอัศจรรย์หนอ.
อุชฺฌน อุชฺฌาน : (นปุ.) การเพ่งโทษ, การ ยกโทษ, การติเตียน, การโพทนา, ความเพ่ง โทษ, ฯลฯ. อุปุพฺโพ, เฌ จินฺตายํ, ยุ.
อุชฺฌาเปติ : ก. ให้เพ่งโทษ, ให้ติเตียน, ให้โพนทะนา
อุปกฺกฏฐ : กิต. กล่าวโทษแล้ว, ติเตียนแล้ว
อุปกฺโกสติ : ก. ด่าว่า, ติเตียน, กล่าวโทษ
อุปนนฺธติ : ก. ติเตียน, ว่าร้าย, บ่น, ผูกมั่น, ผูกแน่น, ผูกโกรธ
อุปวทติ : ก. เข้าไปว่าร้าย, ใส่โทษ, ติเตียน
อุปวาทก : ค. ผู้ว่าร้าย, ติเตียน
อุปารทฺธ : กิต. ติเตียนแล้ว, โต้เถียงแล้ว, คัดค้านแล้ว
อุรุนฺทา : อิต. ความโล่งอก, การหายใจสะดวก
โอปารมฺภ : ค. ซึ่งช่วยเหลือ, ซึ่งเจือจาน, อุปถัมภ์, น่าตำหนิ, น่าติเตียน
โอมสติ : ก. ถูกต้อง, ลูบคลำ; ติเตียน