อนฺตนฺต : (วิ.) อันตั้งอยู่ปลายแดน.
อนฺตรธาน : (นปุ.) การปิด, การกำบัง, การตั้ง-อยู่ในที่อื่น, การหายไป, การสูญ, การสูญหายไป (หายลับไ), ความสูญ, ความสูญหายไป, อนฺตรหรืออนฺตรํบทหน้าธาธาตุ ยุปัจ.ถ้าใช้อนฺตรํเป็นบทหน้าลบนิคคหิต.
อนฺตริก : ค. มีอยู่ในระหว่าง, ต่อไป, ถัดไป
อนฺเตวาสิก : (ปุ.) ชนผู้มีความอยู่ในภายในเป็นปกติ, ศิษย์, อันเตวาสิกคือผู้ที่ตนสวดให้ในคราวอุปสมบทหรือผู้ที่ตนสอนวิชาให้.วิ.อนฺเตวาสิโก.อนฺเตวาสิโกส. อนฺตวา-สินอนฺเตวาสิน.
อนฺเตวาสิกวาส : (ปุ.) คนผู้มีการอยู่ในภายในเป็นปกติ, คนผู้มีปกติอยู่ในภายใน, ศิษย์. วิ. อาจริยสฺส อนฺเต สมีเป วสนสีโล อนฺเตวาสี.อนฺเต วาวาสีอนฺเตวาสี.ส. อนฺเตวาสินฺ.
อนฺเตวาสิก, อนฺเตวาสี : ป. ศิษย์, ผู้อยู่อาศัยด้วย
อนฺโตคต, อนฺโตคธ : ค. ซึ่งอยู่ภายใน
อนฺโตชาลิกต : ค. ถูกตะล่อมเข้าในข่าย, อยู่ในข่าย
อนฺโตภวิก : ค. มีอยู่ในภายใน
อนฺโตวสติ : ก. อยู่อาศัย, อยู่ภายใน
อนฺโตวุตฺถ : ค. อยู่ภายใน, เก็บไว้ภายใน
อนมตคฺค : (วิ.) มีที่สุดและเบื้องต้นอันบุคคลไปตามอยู่รู้ไม่ได้แล้ว, มีวิ.ตามลำดับ ดังนี้ปเรกเสสทวัน. อคฺโค จ ปุพฺโพ จ อคฺคา.วิเสสนบุพ.กัม.อนุคจฺฉิยมานา จ เตอคฺคาจาติอนุคจฺฉิมานคฺคา.นบุพ.กัม. น มตา อนมตา (อนุคจฺฉิยมานคฺคา)วิเสสน บุพ.กัม.อนมตาจเตอนุคจฺ-ฉิยมานคฺคาจาติอนมตคฺคา.ตทัสสิตัท.อนมตคฺคาอสฺสอตฺถีติอนมตคฺโค (สํสาโร วฎฺฎสํสาโร).มีสำนวนแปลอีกคือมีที่สุดอันบุคคลไปตามไม่รู้แล้ว, มีที่สุดอันบุคคลไม่รู้แล้ว, มีที่สุดและเบื้องต้นอันใครๆ ไปตามไม่รู้แล้ว, มี่ที่สุดและเบื้องต้นอันบุคคลไปตามไม่รู้แล้ว.
อนาคาริก : (วิ.) ผู้ไม่ประกอบในเรือน, ผู้ไม่อยู่ครองเรือน, ผู้ไม่ครองเรือน.วิ.อคาเรนิยุตฺโตนอตฺถีติอนาคาริโก.อิกปัจ.ตทัสสัตถิตัท.
อนาวาส : ป., ค. ที่ที่มิใช่ที่อยู่อาศัย
อนาวุตฺถ : ค. ไม่อยู่อาศัย
อนิจฺฉนฺต, อนิจฺฉมาน : ค. ไม่ปรารถนาอยู่
อนิฏฺฐงฺคต : ค. ไม่ถึงความตั้งอยู่ได้
อนิพฺพิสนฺต : กิต. ไม่พบอยู่, ไม่ประสบอยู่
อนิล : (ปุ.) สภาพเป็นเครื่องเป็นอยู่ของสิ่งมีชีวิตอากาศ, ลม.วิ.อนติ อเนนาติ อนิโล.อนฺปาณเน, อิโล.ส.อนิล.
อนิเวสน : (วิ.) ผู้ไม่มีเรือนเป็นที่ตั้ง, ผู้ไม่ติดที่อยู่.
อนุชีวติ : ก. มีชีวิตอยู่, ยังอยู่
อนุชีวิต : นป. ความมีชีวิตอยู่
อนุติฏฺฐติ, อนุติฏฺฐหติ : ก. ยืนอยู่ใกล้ๆ , เฝ้าดู ตั้งขึ้น, ตกลง
อนุตีร : นป. สิ่งที่อยู่ตามฝั่ง
อนุปวตฺเตติ : ก. ให้เป็นไป ; ให้ดำรงอยู่, ให้สืบต่อ
อนุปสณฺฐปนา : อิต. ไม่หยุดอยู่, ความเป็นไปไม่ขาดระยะ
อนุปาทิเสส : (วิ.) ไม่มีอุปาทิเป็นส่วนเหลือหมายความว่าไม่มีเบญจขันธ์เหลืออยู่คือเบญจขันธ์ดับไปแล้ว.
อนุภวนฺต : กิต. กินอยู่, เสวยอยู่, ประสบอยู่
อนุภูยมาน : กิต. ถูกกินอยู่, ถูกเสพอยู่, ถูกเสวยอยู่
อนุวตฺถ : กิต. อยู่แล้ว, อาศัยแล้ว
อนุวสติ : ก. อาศัยอยู่, พำนักอยู่
อนุวสฺสิก : ค. ประจำปี, ผู้อยู่สิ้นกาลฝนหนึ่ง
อนุสยติ : ก. นอนเนื่องอยู่, หมักหมมอยู่
อนุสายิก : ค. มีอยู่ประจำ, มีอยู่เป็นนิสัย
อนุเสติ : ก. นอนเนื่องอยู่, หมักหมมอยู่
อนฺเ ตปุริก : (ปุ.) บุคคลผู้อยู่ภายในแห่งบุรี, ข้าราชการในสำนัก, ข้าราชการในพระราชสำนัก.
อโนตตฺต : (ปุ.) อโนตาตชื่อสระใหญ่สระหนึ่งในเจ็ดสระซึ่งอยู่ในป่าหิมพานต์, สระอโนตาต.วิ.สุริยรํสิสมฺผุฏฐาภาเวนน อวตปฺปติอุทกเมตฺถาติอโนตตฺโต.
อโนสิต : ค. ๑. ซึ่งไม่อยู่อาศัยแล้ว ;
๒. ไปหาไม่ได้
อปฏฺฐเปติ : ก. ไม่ให้ตั้งอยู่, เพิกเฉย
อปฺปติฏฺฐ : ค. ๑. ไม่ตั้งอยู่แล้ว;
๒. ไม่มีที่พึ่ง
อปฺปโพธติ (อปโพเธติ) : ก. บรรเทา (ความหลับ), ตื่นอยู่, ขจัด
อปฺปมตฺต : ค. ๑. ไม่ประมาท, ระมัดระวัง, ตื่นอยู่;
๒. มีประมาณน้อย, ไม่สำคัญ
อปาฏุก : ค. ไม่คม, ทื่อ, งุ่มง่าม, ไม่เปิดเผย, ซ่อนอยู่
อปานกตฺต : นป. ความเป็นอยู่โดยปราศจากน้ำดื่ม
อเปตตฺต : นป. ความเป็นผู้ปราศ, ความเป็นผู้ไม่อยู่
อพฺภตฺถ : นป. อพฺภตฺถตา, อิต. ความฉิบหาย, ความตั้งอยู่ไม่ได้
อพฺภาน : (นปุ.) การเรียกเข้า, การชักกลับมา, การรับรอง, ความรับรอง, อัพภาน.การสวดเมื่อภิกษุต้องอาบัติสังฆาทิเสสซึ่งได้ประพฤติมานัสครบ๖ราตรีหรือประพฤติมานัสและอยู่ปริวาสแล้วเพื่อให้กลับเป็นผู้บริสุทธิ์เรียกว่าสวดอัพภาน.
อพฺเภติ : ก. อัพภาน, เรียกกลับมา, เรียกภิกษุผู้ต้องอาบัติอยู่ปริวาสแล้วให้กลับเข้ามาเป็นผู้มีความบริสุทธิ์
อพฺโภกาสิก : ป. ผู้อยู่ในที่กลางแจ้ง, ผู้อยู่กลางแจ้งเป็นวัตร
อพฺโภกาสิกงฺค : นป. องค์คุณของภิกษุผู้ถือการอยู่ในที่แจ้งเป็นวัตร