กุณฺฐ : (วิ.) เกียจคร้าน, เฉื่อยชา, เงื่องหงอย, ร่อย, เหี้ยน, กระจอก (เขยก), เขยก. กุฐิ อาลสิยคติปฏิฆาเตสุ, อ.
ขญฺช : (วิ.) กระจอก (เขยก), เขยก, กระเผลก, ง่อย. ขญฺชฺ คติเวกลฺเล เวกลฺเล วา, อ. ขญฺช
กลลิก ( กลลิงฺก ) : ป. นกกระจอก
กลวิก กลวึก กลวิงฺก กลวีก : (ปุ.) นกกระจอก. วิ. กลหํ รวตีติ กลวึโก. กลหปุพฺโพ, รุ สทฺเท, อิโก. ลบ ลห แปลง อุ เป็น อว รฺ เป็น ลฺ นิคคหิตอาคม. กํ สุขํ ลุนาตีติ วา กลวึโก. กปุพฺโพ, ลุ เฉทเน, อิโก. ศัพท์ต้นไม่ลงนิคคหิตอาคม ศัพท์หลัง ทีฆะ. ส. กลวิงฺก.
กามี : ป., ค. พระจันทร์, นกกระจอก; ผู้ใคร่
กุณี : (ปุ.) คนง่อย, คนกระจอก.
ขลก : (ปุ.) ม้ากระจอก (ดขยก) ม้าเขยก ขรฺ ขเย, อ, รสฺส โล, สกตฺเถ โก. หรือ ลง ณฺวุ ปัจ. ไม่ทีฆะ.
ขลก ขลุงฺก ขฬุงฺก : (ปุ.) ม้ากระจอก, ม้า เขยก. วิ. ขรํ คจฺฉตีติ ขลํโค จลุงฺโค ขฬุงฺโค วา. โส เอว ขลํโก, ฯลฯ. คการสฺส กกาโร, รสฺส ลตฺตํ. ศัพท์หลัง แปลง ล เป็น ฬ. เป็น ขลํค, ฯลฯ และเป็น ขลุก, ฯลฯ. บ้าง.
ขลุงฺก : ป. ม้ากระจอก, ม้าขาเขยก
ขุชฺช : (วิ.) กระจอก, เขยก, ค่อม.
ขุชฺชา : (อิต.) หญิงกระจอก, ฯลฯ.
โขฏ โขฑ โขร โข : (วิ.) กระจอก, เขยก.
โขณฺฑ : (วิ.) กระจอก, คนเขยก, คนขา เขยก.
ฆฏก : (ปุ.) ไม้ตะโก, ไม้มูกใหญ่, ม้ากระจอก ( เขยก ).
ฆรโปตก : (ปุ.) นกกระจอก.
โฆฏก : (ปุ.) ม้ากระจอก, ม้าวิ่งไม่เรียบ. ฆุฏฺ ปฏิฆาเต, ณวุ.
โฆฏ, โฆฏิก : ป. ม้า, ม้ากระจอก
จฏก : (ปุ.) นกกระจอก. จฏฺ เถเท, ณฺวุ.
เจลาปก, - วก : ป. นกกระจอก