อภิวาเทติ : ก. อภิวาท, กราบไหว้
นาเมติ : ก. ก้ม, นอบนบ, ไหว้, กราบ, ให้น้อมลง
นมติ : ก. นอบน้อม, ก้มกราบ, ไหว้
อภิวาเทตพฺพ : กิต. พึงอภิวาท, พึงกราบไหว้
อวนฺทิย : ค. ผู้ไม่ควรกราบไหว้
นมสฺสติ : ก. นมัสการ, เคารพ, ไหว้
ปณาเมติ : ป. น้อม, ก้ม, โค้ง, ประนม, ไหว้
หว : (ปุ.) การเรียก, การร้องเรียก. หู อวฺหาเน, โณ. หฺว อวฺหาเน วา, อ. ส. หว.
นมสฺสการ : (ปุ.) การทำซึ่งการนอบน้อม, ฯลฯ, นมัสการ. คำนมัสการใช้ในความหมาย ว่า ไหว้ เป็นส่วนมาก. ส. นมสฺการ.
นโม : (อัพ. นิบาต) ไหว้. ลงในอรรถ ปฐมา ทุติยาวิภัติ รูปฯ และอภิฯ.
วนฺทติ : ก. ไหว้
กตญฺชลี : ค. ผู้ประนมมือไหว้แล้ว
เจติยวนฺทนา : อิต. การไหว้พระเจดีย์
ธร : (นปุ.)การทรงไหว้,การยืดไว้,การถือไว้.ธรฺธารเณ,อ,ยุ. (ปุ.) ธรร
นม : (นปุ.) การน้อม.การนอบน้อม,การเคารพ,การไหว้,การกราบไหว้,ความน้อม,ฯลฯ.นมฺนมุนมเน.อ.ยุ.
นมกฺการ : นป. การกระทำความนอบน้อม, การไหว้
นมน : (ปุ.) การน้อม.การนอบน้อม,การเคารพ,การไหว้,การกราบไหว้,ความน้อม,ฯลฯ.นมฺนมุนมเน.อ.ยุ.
นมสฺสน : (นปุ.) การนอบน้อม, การไหว้, การน้อมไหว้, การกราบ, การกราบไหว้, นมสฺสฺ วนฺทเน, ยุ.
ปญฺจปติฏฺฐิต : นป. เบญจางคประดิษฐ์, การหมอบลงกราบกับพื้นด้วยส่วนทั้งห้า (หน้าผาก ๑, มือ ๒, เข่า ๒)
ปณาม : ป. การนอบน้อม, การไหว้, การกราบไหว้, การทำความเคารพ
ปณามิต : กิต. (อันเขา) นอบน้อมแล้ว, ไหว้แล้ว, ประนมมือแล้ว, ขับไล่แล้ว
วนฺทก : ค. ผู้ไหว้
วนฺทน : นป. ,- นา อิต. การไหว้
วนฺทนีย : กิต. ควรไหว้
วนฺทาเปติ : ก. ให้ไหว้
อญฺชลิกมฺม : นป. อัญชลีกรรม, การประนมมือ, การไหว้
อญฺชลิกรณีย : ค. อันควรแก่การกราบไหว้
อญฺชลิ, อญฺชลี : อิต. การไหว้, การประนมมือ
อญฺชลิอญฺชลีอญฺชุลี : (ปุ.) การประนมมือ, การไหว้ (ส่วนใหญ่ใช้ในความหมายว่าประนมมือ), ประนมมือ, กระพุ่มมือ, กระพุ่มมืออันรุ่งโรจน์โดยยิ่ง, อัญชลี, อัญชุลี, ชุลึ (ตัด อัญ ออก).วิ. อญฺเชติภตฺติ มเนน ปกาเสตีติ อญฺชลิ อญฺชลี วา, อญฺชฺ ปกาสเน, อลิ, อลี.สนามหลวงแผนกบาลี ปี ๒๕๑๗ เฉลยเป็นอิต.ส.อญฺชลิ.
อญฺชลิ อญฺชลี อญฺชุลี : (ปุ.) การประนมมือ, การไหว้ (ส่วนใหญ่ใช้ในความหมายว่า ประนมมือ), ประนมมือ, กระพุ่มมือ, กระพุ่มมืออันรุ่งโรจน์โดยยิ่ง, อัญชลี, อัญชุลี, ชุลึ (ตัด อัญ ออก). วิ. อญฺเชติ ภตฺติ มเนน ปกาเสตีติ อญฺชลิ อญฺชลี วา, อญฺชฺ ปกาสเน, อลิ, อลี. สนามหลวง แผนกบาลี ปี ๒๕๑๗ เฉลยเป็น อิต. ส. อญฺชลิ.
อภิวนฺทติ : กิต. ไหว้, เคารพ, อภิวันท์
อภิวนฺทิย : กิต. ไหว้แล้ว, นอบน้อมแล้ว
หวิ : (นปุ.) การให้, การบูชา, ข้าวเพื่อเทวดาอันบุคคลบวงสรวง, เครื่องบูชาเทพ, เครื่องสังเวย, เครื่องเซ่นสังเวย. หู หพฺย ทาเน, อิ.
หเว : (อัพ. นิบาต) จริง, แท้, แน่แท้, โดยแท้. เอกัง สัตถวาจา. แล เป็น ปทปูรณะ, เว้ย, โว้ย.