กาฬา : อิต. จิงจ้อดำ, ประยงค์, หญ้ากับแก้
กาลา กาฬา : (อิต.) จิงจ้อดำ, ประยงค์, หญ้า กับแก้. กลฺ สํขฺยาเณ, กรฺ กรเณ วา, โณ.
กาฬ : (ปุ.) ดำ (สี...), เขียวคราม (สี...), สีดำ, สีเขียวคราม. วิ. วณฺเณสุ เอกโกฏฺฐ าสภา เวน กลฺยเตติ กาโล. โส เอว กาโฬ. กลฺ สํขฺยาเณ, อโล. กาติ ผรุสํ วทตีติ วา กาโฬ. กา สทฺเท, โฬ.
กาล กาฬ : (วิ.) ดำ.
กาฬกณฺฏก กาฬกณฺฐ ก : (ปุ.) นกกาน้ำ, นกอีลุ้ม. วิ. กาโฬ กณฺฏโก ยสฺส โส กา ฬกณฺฏโก. กาเล วสฺสมุตุมฺหิ กณฺโฐ กณฺฐทฺธนิ ยสฺส โส กาฬกณฺฏโก. กาฬกณฺฐโก วา. สมาสนฺเตน กปจฺจโย, ลสฺส โฬ.
กาฬกา : (อิต.) กระรอก, กระแต. กาฬวณฺณ- ตาย กาฬกา.
กาฬกูฏ : (ปุ.) กาฬกูฏ ชื่อยอดแห่งทิวเขา หิมาลัย และเป็นชื่อของพิษงู, เม็ดดำ ๆ.
กาฬติปุ : (นปุ.) ตะกั่ว, เหล็กวิลาศ (พจนาฯ เป็นเหล็กวิลาด), ดีบุก. กาฬปุพฺโพ, ติปฺ ปีณเน, อุ. ติปุ ศัพท์เดียวก็แปลเหมือนกันนี้.
กาฬปกฺข : (ปุ.) ข้างดำ, ฝ่ายดำ, ข้างแรม (ส่วนของเดือนทางจันทรคติ ตั้งแต่แรม ๑ ค่ำ ถึงสิ้นเดือน), กาฬปักข์, กาฬปักษ์. กาฬผลก
กาฬโลณ : (นปุ.) เกลือมีสีดำ, เกลือดำ. วิ. กาฬวณฺณํ โลณํ กาฬโลณํ.
กาฬสุตฺต : (ปุ.) กาฬสุตตุ ชื่อนรกใหญ่ขุมที่ ๒ ใน ๘ ขุม วิ. ยตฺถ นิรเย เนรยิกานํ สรีรานิ วฑฺฒกีนํ กาฬสุตฺเตน สญฺญ าณํ กตฺวา วาสินา ตจฺฉนฺติ โส กาฬสุตฺโต.
กาฬาครุ : (นปุ.) กฤษณาดำ วิ. กาฬํ อครุ กาฬาครุ.
กาฬายส : (นปุ.) เหล็ก วิ. กาฬญฺจ ตํ อยสญฺ จาติ กาฬายสํ.
กาฬก : (วิ.) มีสีดำ, มีสีดำคล้ำ, ดำ, มลทิน.
กาฬกฺขนฺธก : ป. มะพลับ
กาฬกญฺชก : ป. ชื่อของอสูรพวกหนึ่ง, ยักษ์
กาฬกณฺฐก : ป. นกกาน้ำ, นกอีลุ้ม
กาฬกณฺณิก : ค. ผู้เป็นคนกาลกรรณี, ผู้เป็นคนจัญไร
กาฬกณฺณี : อิต. ความจัญไร, ความเป็นเสนียด
กาฬกพร : ค. กระดำกระด่าง, มีตัวด่างพร้อย
กาฬเกส : ค. ผู้มีผมดำ, ผู้มีผมเป็นเงางาม
กาฬโกกิล : (ปุ.) นกกาเหว่าดำ.
กาฬขนฺธ : (ปุ.) มะพลับ.
กาฬจุณฺณ : (นปุ.) ปูนซิเมนต์.
กาฬชลฺลิก : ค. ซึ่งเกิดจากน้ำสีดำ, มีรอยด่าง, มีตำหนิ
กาฬญฺชน : นป. ยาหยอดตาสีดำ
กาฬตีปุ : นป. ตะกั่ว, ดีบุก; เหล็กวิลาศ
กาฬนข : (ปุ.) คนเล็บดำ.
กาฬเมยฺย : ป. นกแซงแซว
กาฬยส : นป. เหล็ก
กาฬวลฺลิ : อิต. เถาย่านาง
กาฬวลฺลิ กาฬวลฺลี : (อิต.) เครือเถาหญ้านาง.
กาฬเวยฺย : (ปุ.) เหยี่ยวดำ, นกเหยี่ยวดำ.
กาฬสาม : (ปุ.) ดำคล้ำ (สี...), สีดำคล้ำ.
กาฬสีห : ป. สิงห์ดำ; แรด; หมี; ค่าง
กาฬานุสารี : (ปุ.) กะลำพัก ชื่อแก่นไม้ ซึ่ง เกิดจากต้นไม้บางชนิดซึ่งมีอายุมาก เช่น ต้นสลัดไดเป็นต้นมีกลิ่นหอม.
กาฬาย : (ปุ.) ถั่วดำ, ถั่วแปบ ถั่วราชมาศก็แปล.
กาลกณฺณี กาฬกณฺณี : (อิต.) เสนียด, จัญไร, อัปมงคล, กาลกิณี, กาฬกัณณี.
ติลกาฬก : (ปุ.) กระ, ไฝ ( เม็ดที่มีสีดำหรือ แดง ขึ้นอยู่ตามตัว), ขี้แมลงวัน ( จุดดำ เล็กๆขึ้นตามตัว). วิ. ติลานิ อิว กาฬโก ติลกาฬโก.
กาลกฺขนธ กาฬกฺขนฺธ : (ปุ.) มะพลับ.
กาลสีห กาฬสีห : (ปุ.) ราชสีห์มีสีดำ, ราชสีห์ ดำ, ค่าง, แรด, หมี.
กาลหส กาฬหส : (ปุ.) หงส์ดำ, นกทิ้งทูด, นกเค้าโมง, นกกลิง, นกกาน้ำ.
กาลี กาฬี : (วิ.) มีวรรณะดำ, เสนียด, จัญไร.
กลิงฺค : (ปุ.) นกกระแวน, นกกาแวน, นก แซงแซวหางบ่วง, นกแพน ก็เรียก. วิ. กาฬวณฺณตาย กุจฺฉิตํ ลิงฺคํ ยสฺส โส กลิงฺโค.
กาฬาวก : (ปุ.) กาฬาวกะ ชื่อตระกูลช้าง ตระกูลที่ ๑ ใน ๑๐ ตระกุล วิ. กลมฺพเต สทฺทายเตติ กาฬาวโก. ณฺวุ, มฺโลโป. ฎีกา อภิฯ อีก ๙ ตระกุล คือ คงฺเคยฺย ปณฺฑร ตมฺพ ปิงฺคล มงฺคล เหม อุโปสถ ฉทฺทนฺต, คนฺธ. ทั้ง ๑๐ ตระกูลนี้ ทางพม่าและฏีกา อภิฯ เป็น นปุ.
กาฬิย : (นปุ.) กระลำพัก วิ. กาฬวณฺณํ ชเน ตีติ กาฬิยํ. อิย ปัจ.
ติปุ : (ปุ.) กาฬโลหะ, ดีบุก, ตะกั่วนม, เหล็กวิลาส. ติปฺ ปีฬเน, อุ. ตปฺ สนฺตาเป วา. อุ, อสฺสิตฺตํ. วิ. ตาปิยตีติ ติปุ. ส. ตฺรปุ ตฺรปุส.
ปพฺพวลฺลิ : อิต. เป็นคำตัดมาจาก “กาฬปพฺพวลฺลิ” ซึ่งแปลว่า “เถาวัลย์ ซึ่งมีข้อดำ” เป็นเถาวัลย์ชนิดหนึ่ง
มหานรก : (ปุ.) นรกใหญ่, มหานรก. มหานรก มี ๘ ขุม คือ สัญชีวนรก ๑ กาฬสุตตนรก ๑ สังฆาตนรก ๑ โรรุวนรก ๑ มหาโรรุวนรก ๑ ตาปนรก ๑ มหาตาปนรก ๑ อวีจีนรก ๑