ปสหติ : ก. ใช้กำลังรุกราน, ข่มเหง, เบียดเบียน
อวสาเทติ : ก. รุกราน, กดขี่, ข่มเหง
อาพาเธติ : ก. กดขี่, ข่มเหง, เบียดเบียน, รังแก
หฐ : (วิ.) ข่มเหง, กุมเหง, หักหาญเอา, พลการ. หฐฺ พลกฺกาเร, อ. ส. หฐ.
ปรวมฺภ, - ภน : ป., นป. การข่มเหงผู้อื่น, การดูหมิ่นคนอื่น
ปรวมฺภิตา : อิต. ความเป็นผู้มักข่มเหงผู้อื่น, มีนิสัยชอบข่มเหงคนอื่น
ปีฬก :
๑. ป. ดู ปิลก๒. ค. ซึ่งเบียดเบียน, ซึ่งข่มเหง ปีฬน : นป., ปีฬา อิต. การเบียดเบียน, การกดขี่, การข่มเหง
พลกฺการ : (ปุ.) การกระทำซึ่งกำลัง, การกระทำด้วยกำลัง, การข่มเหง, ความข่มเหง, พลการ (ใช้อำนาจบังคับตามอำเภอใจ).
สาฐ : (ปุ.) การกุมเหง, การข่มเหง, การรังแก, การข่มขี่. สาฐฺ พลกฺกาเร, อ.
อนูปฆาต : (ปุ.) การไม่เข้าไปเบียดเบียน, การไม่เบียดเบียน, การไม่ทำร้าย, การไม่ข่มเหง, การไม่รังแก, อนูปฆาต (การไม่เบียดเบียนด้วยกายคือการไม่รังแกเขา ข่มเหงเขา ทำให้เขาช้ำใจ เจ็บใจ สะเทือนใจ).
อภิบทฺทน : (นปุ.) การข่มเหง, การย่ำยี, การเหยียบย่ำ.อภิบทหน้ามทฺทธาตุในความเหยียบเป็นต้นยุปัจ.
อาพาธิต : กิต. เจ็บไข้แล้ว, ป่วยแล้ว; ถูกข่มเหงแล้ว, ถูกเบียดเบียนแล้ว