ชชฺชร : (วิ.) แก่มาก, เก่ามาก, คร่ำคร่า, ชำรุด, ทรุดโทรม. ชรฺ วโยนิมฺหิ, อ. เท๎วภาวะ ช ซ้อน ชฺ
ชร : (วิ.) แก่, คร่ำคร่า, ชำรุด, ทรุดโทรม, เป็นไข้, เจ็บไข้, เป็นโรค. ชรฺ วโยหานิ – โรเคสุ, อ. รูปฯ ลง ณ ปัจ. ไม่ทีฆะ, ส. ชรณ, ชรินฺ.
ชรติ : ก. แก่, คร่ำคร่า, เสื่อมคลาย
ชิณฺณ ชิณฺณก : (วิ.) แก่, เก่า, คร่ำคร่า, ทรุด โทรม. ชรฺ วโยหานิมฺหิ โต, อิณฺณาเทโส. ศัพท์หลัง ก สกัด.
ชิณฺณ, ชิณฺณก : ค. ชรา, แก่, คร่ำคร่า, เก่า
ชิร ชีร : (วิ.) แก่, คร่ำคร่า, แก่คร่ำคร่า, ชำรุด, ทรุดโทรม, ยุ่ย, ย่อย. ชรฺ ธาตุ อ ปัจ.แปลง อ ที่ ช เป็น อี ศัพท์ต้นรัสสะ หรือตั้ง ชีรฺ พฺรูหเณ, อ.
ชียติ : ก. เสื่อม, หมดไป, เก่า, คร่ำคร่า, แก่
ชีรติ, ชิรยติ : ก. เก่า, แก่, ชรา, คร่ำคร่า, เสื่อม
ปริณต ปรินต : (วิ.) น้อมไปโดยรอบ, แปรไป, เปลี่ยนแปลง, คร่ำคร่า, แก่, แก่จัด, แก่เฒ่า, ปริ+นมฺ+ต ปัจ. ลบที่สุดธาตุ ศัพท์ต้น แปลง น เป็น ณ.
อสารท : ค. ไม่มีแก่นสาร, เน่า, คร่ำคร่า
ทุชฺชร : (วิ.) คราคร่ายาก, ให้คร่ำคร่ายาก.
ครุ : (วิ.) ใหญ่, มาก, หนัก, สูง, สูงสุด, ให้ คร่ำคร่ายาก. ลง ก สกัด เป็น ครุก บ้าง.
ชราชชฺชร, - ชิณฺณ : ค. ซึ่งแก่หรือคร่ำคร่าเพราะชรา
ชราชชฺชริต : (วิ.) อันความชราให้คร่ำคร่าแล้ว.
ชราชิณฺณมหลฺลก : (วิ.) ผู้ถือเอาซึ่งความเป็น แห่งคนแก่อันความชราให้คร่ำคร่าแล้ว, ผู้ แก่เพราะอันความชราให้คร่ำคร่าแล้ว.
ชราชิณฺณมหลฺลกิตฺถีวณฺณ : (ปุ.) เพศแห่ง หญิงแก่อันความชราให้คร่ำคร่าแล้ว.
ชราธมฺม : ค. มีความแก่หรือคร่ำคร่าเป็นธรรมดา
ชราปตฺต : ค. ซึ่งถึงความคร่ำคร่าหรือชรา, ชรา, แก่
ชีรณตา : อิต. ความเป็นคืออันชรา, ความชรา, ความเก่าแก่, ความคร่ำคร่า, ความเสื่อม, ความทุพพลภาพ
ชีราเปติ, ชีเรติ : ก. ให้คร่ำคร่า, ให้เก่าแก่, ให้เสื่อม; ให้ย่อย
ทุชชร : (ปุ.) ความคร่ำคร่ายาก, ฯลฯ.
นิชฺชิณฺณ : ค. ซึ่งแก่, ซึ่งคร่ำคร่า, ซึ่งหมดแรง
ปริชิณฺณ : กิต. แก่หง่อมแล้ว, เก่าคร่ำคร่าแล้ว
อวีจิ : ๑. อิต. ชื่อนรกขุมหนึ่ง ; ความคร่ำคร่า ; ตลอดกาลไม่ขาดระยะ ;
๒. ค. ไม่มีคลื่น, ไม่มีเปลว
กฑฺฑติ : ก. ดึง, ฉุด, คร่า, ลาก
นิกฺกฑฺฒติ : ก. ฉุด, คร่า, ลาก, ดึง, ไล่หนี, ขับไล่
อวหรติ : ก. ดึง, คร่า, ฉุด, ลาก
อากฑฺฒติ : ก. ฉุด, คร่า, ดึง, ลาก
อากฑฺฒน : (วิ.) ฉุด, คร่า, รั้ง, ลาก.อาปุพฺโพ, กฑฺฒฺอากฑฺฒเน, ยุ.
อากสฺสติ : ก. ฉุด, คร่า, ดึง, รั้ง, ลาก
กสฺสติ : ก. คร่า, ฉุด, ลาก, ดึง
นิกฺกฑฺฒนา : อิต. การฉุด, การคร่า, การลากการดึง, การขับไล่
นิกฺกฑฺฒิ : ค. อัน...ฉุดคร่าออกแล้ว
ปริกฑฺฒติ : ก. คร่ามา, ฉุดมา, ดึงมา, ลากไปมา, ปราบ
ปริกฑฺฒน : นป. การคร่ามา, การฉุดมา, การลากไปมา
สมากฑฺฒติ : ก. ฉุดคร่า
อติกฑฺฒติ : ก. ดึงมา, คร่ามา, ลาก
อนิกฺกฑฺฒนา : อิต. การไม่ไล่ออก, การไม่คร่าออก
อนุกสฺสติ : ก. ๑. สวด, สาธยาย, อ้าง;
๒. คร่าออก, ฉุดออก, ดึงออก
อปกฑฺฒติ : ก. ดึงไป, คร่าไป
อปกฑฺฒน : นป. การดึงไป, การคร่าไป
อุปกฏฐ : ค. ใกล้เข้ามา, คร่ามาใกล้
อุปกฑฺฒติ : ก. คร่าเข้าไป, ฉุดไป
เอรกวตฺติก : นป. ริ้วส่าย, การลงโทษชนิดหนึ่ง คือเฉือนหนังตั้งแต่คอถึงเท้าเอาเชือกผูกคร่าไปให้วิ่งเหยียบหนังของตัว
โอกฺกสฺส : ป. การคร่ามา, การดึงมา
โอกฑฺฒติ : ก. คร่าไป, ลากไป
ภิงฺคราช : (ปุ.) ตองแตก ชื่อต้นไม้ เถาใบเป็นสองแฉก. วิ. ภมตีติ ภิงฺโค วุจฺจติ ภมโร. ตพฺพณฺรํ กตฺวา เตสํ รญฺเชตีติ ภิงฺคราโช.
สมย : (ปุ.) ขณะ, ครั้ง, ครา, คราว, หน, กาล, เวลา, ฤดู, โอกาส. วิ. สํ ปุนปฺปุนํ เอติ อยติ วาติ สมโย. สํปุพฺโพ, อิ อยฺ วา คติยํ, อ. การได้, การถึง, การเห็น, ความเห็น, ลัทธิ, มติ, ทิฏฐิ, ความพร้อมเพรียง, ความพร้อมเพรียงแห่งเหตุ, การณะ, เหตุการประชุม, หมวด, หมู่, กอง, คณะ. วิ. สมนฺตโต อยนํ คติ สมโย. การแทงตลอด, ฯลฯ. วิ. สํสุฎชุ สมฺมา วา อวิปริตากาเรน อยิตพฺโพ ญาตพฺโพติ สมโย. การละ, การสละ, การทิ้ง, การปล่อย, การวาง. ส. สมย.
ขคปติ ขคราช : (ปุ.) นกผู้เป็นใหญ่, นกผู้ราชา, ครุฑ (นกผู้เป็นพาหนะของพระวิษณุ).
คคฺครา : อิต. ชื่อทะเลสาบ