ขย : (ปุ.) ที่, ที่อยู่, ที่อาศัย, ที่อยู่อาศัย, เรือน, แผ่นดิน, กษิติ กษีดิ (แผ่นดิน). ขี ขเย, นิวาเส วา, อ.
ฉาริกามลฺลก : (ปุ.) ที่เขี่ยบุหรี่.
ปฏิวฺยูหติ : ก. คุ้ยขึ้นมากั้น, กองขึ้นกั้นไว้
อภิกฺขณติ : ก. ขุดขึ้น, คุ้ยขึ้น
อภิกฺขณน : นป. การขุด, การคุ้ยขึ้น
ขย ขยน : (นปุ.) ที่อยู่, ฯลฯ. ขี นิวาเส, อ, ยุ.
โคสขย, โคสงฺขย :
ป. ดู โคป ชาติกฺขย : ป. ความสิ้นไปแห่งการเกิด, ความสิ้นชาติ
ปริกฺขย : ป. ความเสื่อมสูญ, ความสิ้น
ปาปริกฺขย : ป. ความเสื่อมสิ้นแห่งบาป
อเวภงฺคิก, - คิย : ๑. นป. ของที่ไม่ควรแบ่งแจก ;
๒. ค. ซึ่งไม่ควรแบ่งแจก
อสงฺขิย, - เขย : นป. อสงไขย, กาลที่นับไม่ได้, เลขจำนวนสูงจำนวนหนึ่งมีศูนย์ตามหลัง ๑๔๐ ตัว
อาลิงฺคย : นป. กลองเล็ก
อาสวกฺขย : (ปุ.) ความสิ้นไปแห่งอาสวะ.
อาสวกฺขยญาณ : (นปุ.) ความรู้เป็นเหตุยัง อาสวะให้สิ้นไป, ความรู้เป็นเหตุสิ้น อาสวะ, ความรู้ในความสิ้นไปแห่งอาสวะ.
ขรณ : (นปุ.) ความเสื่อม, ความสิ้น, ความสูญ, ความฉิบหาย. ขรฺ ขยวินาเสสุ, ยุ.
ตกฺการี : (อิต.) คนทา ชื่อพรรณไม้สกุลปลา ไหลเผือกรากใช้เป็นยาแก้ไข้ในกลุ่มยา ๕ ราก โบราณเรียกว่ายาแก้ว ๕ ดวง หรือยา แก้ว ๕ ราก วิ. ตํ ตํ โรคขยนาทิกํ กโรตีติ ตกฺการี. ณีปัจ.
โสภคฺค : (นปุ.) ความเจริญ, ความงอกงาม, ความรุ่งเรือง, ความดี, ความสง่า, ความสุข, ความเกษม, ความสำเร็จ, โชคดี. เสาวภาคย์. สุภา+ณฺย ปัจ. สกัด. เอา อุ เป็น โอ ลบ อ ที่ ค ลบ ณฺ แปลง คฺย เป็น คฺค.
อลส : (ปุ.) คยเกียจคร้าน.วิ.นลสติกีฬตีติอลโส.นปุพฺโพ, ลสฺกนฺติยํ, อ.อถวา, อลียตีติอลโส.อลฺพนฺธเน, โส.ความเกียจคร้านวิ.อลสนํอลโส.ส.อลส.