อปาท, อปาทก : ค. ไม่มีเท้า, ง่อย, เลื้อย
กุณ : (วิ.) หดเข้า, สั้นเข้า, งอ, หงิก, ง่อย.
ขญฺช : (วิ.) กระจอก (เขยก), เขยก, กระเผลก, ง่อย. ขญฺชฺ คติเวกลฺเล เวกลฺเล วา, อ. ขญฺช
ฏิย : (วิ.) ถ่อย, ง่อย. ฏุ อภิเปฬเน, อิโย.
กุณฺฐ : ค., ป. เป็นง่อย, โค้ง, คดงอ; เกียจคร้าน, ไม่คม; คนเป็นง่อย
กุณฺเฐติ : ก. ทำให้งอ, ทำให้คด, ทำให้เป็นง่อย
กุณี : (ปุ.) คนง่อย, คนกระจอก.
โกณฺฐ : ป. คนเปลี้ย; คนง่อย
คติเวกลฺล : (วิ.) ขาดแคลนการไป, ไปลำบาก, เป็นง่อย, เป็นกระจอก, เขยก.
ปีฐสปฺปี : ป. คนง่อย, คนเปลี้ย
องฺคุองฺคู : (ปุ.) คนมีอวัยวะบกพร่อง, คนเปลี้ย, คนง่อย. องฺคปุพฺโพ, อูนฺปริหานิเย, กฺวิ, นฺโลโป. ศัพท์ต้นรัสสะ.
องฺคุ องฺคู : (ปุ.) คนมีอวัยวะบกพร่อง, คน เปลี้ย, คนง่อย. องฺคปุพฺโพ, อูนฺปริหานิเย, กฺวิ, นฺโลโป. ศัพท์ต้นรัสสะ.