ปกฺขิปติ : ก. ใส่, ซัด
อีรณ : (วิ.) ขว้าง, ซัด, โยน, เคลื่อนไหว. อีรฺ เขปเน, ยุ.
อีเรติ : ก. พูด, กล่าวออกมา, ซัด, ให้สิ้นไป
กณโหม : นป. การเผารำบูชา, การทำพิธีซัดรำบูชาไฟ
ขิตฺต : กิต. ขว้างแล้ว, ซัดแล้ว, พุ่งแล้ว
ขิตฺตจกฺขฺ : (วิ.) ผู้มีจักษุอันซัดไปแล้ว, ผู้ไม่ สำรวมจักษุ.
ขิปติ : ก. ซัดไป, ขว้างไป, จาม
ขิปน : นป. การซัดไป, การขว้างปา
ฉฑฺฑน : นป. การทิ้ง, ผู้ซัดไป
ฉฑฺฑนีย : ค. อันควรทิ้ง, อันควรซัดไป
ฉฑฺฑาเปติ : ก. ให้ทิ้ง, ให้ขว้าง, ให้ซัดไป
ฉฑฺเฑติ : ก. ทิ้ง,ขว้าง, ซัดไป, สละ
ฉุฑฺฑ : ค. อันเขาทิ้ง, อันซัดไปแล้ว, เลว, ต่ำต้อย
ฉุทฺธ : ค. อันเขาซัดไปแล้ว, อันเขาทิ้งไปแล้ว
โตมร : (ปุ.) หอก ( แทกตีนช้าง), หอกซัด, อาวุธสำหรับซัด,โตมร( สามง่ามที่มีปลอก รูปใบโพธิ์สวมอยู่). วิ. ตุชฺชติ อเนนาติ โตมโร.ตุท. พฺยถเน, อโร, ทสฺส โม, โอตฺตํ (แปลง อุ เป็น โอ ). ส. โตมร.
ถุสโหม : นป. พิธีซัดแกลบบูชาไฟ, การเซ่นสรวงด้วยแกลบ
นุตฺต : กิต. ซัด, พุ่ง, ยิง
ปกฺขิปน : นป. การใส่, การซัด
ปวิทฺธ : ค. ขว้างไป, ซัดไป, เลิก, ละทิ้ง
ปาณิมุตฺต : นป. ศัสตราที่ซัดหรือพุ่งไปจากมือ เช่น หอก
วาทกฺขิตฺต : กิต. ซัดไปด้วยคำพูด, โค่นกันด้วยคำพูด
วิกฺขิตฺต : กิต. ซัดไปแล้ว, ฟุ้งซ่าน, รบกวน, ยุ่งยาก
วิกฺขิตฺตก : ๑. นป. ศพ;
๒. ค. อันเขาซัดไปแล้ว
วิกฺขิปติ : ก. ซัดไป, สับสน
วิกฺขิปน : นป., วิกฺเขป ป. การซัดไป, การสับสน
อตฺต : (วิ.) ซัด, พุ่ง, ยิ่ง. อสุ เขปเน, โต.
อนุกฺขิปติ : ก. ซัดไป, ปาไป, ขว้างไป
อนุกฺเขป : ป. การซัดไป, การขว้างไป
อปพฺพูหติ, อปพฺยูหติ : ก. ปัดออก, ซัดออก, ขจัดออก
อภิกฺขิปติ : ก.ขว้างไป, ซัดไป
อภิสงฺขิปติ : ก. ซัดไปพร้อมกัน, รวมเข้า, สรุป
อมราวิกฺเขปิก : ค. ผู้พูดเหลาะแหละไม่ตายตัว, ผู้พูดซัดส่ายเหมือนปลาไหล
อวกฺเขป : (วิ.) ขว้างลง, ขว้างลงไป, โยนลง, โยนลงไป, ซัดลง, ซัดลงไป.อวปุพฺโพ, ขิปฺเขปเน, อ.
อวิกฺขิตฺต : ค. ไม่ถูกซัดไป, ไม่ถูกส่งไปที่อื่น, ไม่ฟุ้งซ่าน
อีริต : (วิ.) ขว้าง. ซัด, โยน, พรุ่ง, ยิง, ไหว, เคลื่อนไหว, สั่น. อีรฺ คติกมฺปนเขเปสุ อิโต, โต วา.
อุกฺขิตฺต : กิต. ถูกซัดไปแล้ว, ถูกเหวี่ยงแล้ว; เที่ยงตรง
สุรุสุรุ : (วิ.) ซูด ๆ. ซูด ๆ คือเสียงที่เกิดจากการซดน้ำแกง ผู้มีมารยาทดีย่อมไม่ซดน้ำแกงให้ดังซูด ๆ ทางพุทธศาสนาถือว่าเป็นการเสียกิริยา.