ขสนา : (อิต.) คำด่า, คำว่า, ด่า, บริภาษ. ขุสิ อกฺโกเส, ยุ, นิคฺคหิตาคโม.
ครหติ : ก. ติเตียน, กล่าวโทษ, ใส่ร้าย, นินทา, ด่า, ว่าร้าย
ชจฺจติ : ก. บริภาษ, ด่า
ปริภาสติ : ก. บริภาษ, เยาะ, ด่า
อภิหรติ : ก. นำมา, นำไป ; ด่า, แช่ง
อุมส อุมฺมส : (วิ.) ทิ่มแทง, เสียดแทง, ด่า, พ้อ. อุปุพฺโพ, มสฺ หึสายํ, อ. ศัพท์หลัง ซ้อน มฺ.
โอภาสติ : ก. ๑. โอภาส, ปราศรัย, กล่าวโทษ, เย้ยหยัน, ด่า, พูดคัดค้าน;
๒. ส่องแสง, รุ่งโรจน์
โอยาจติ : ก. พยาบาท, ด่า, สาป
ขุเสติ : ก. ด่า, สาปแช่ง
อกฺโกสติ : ก. ด่า, ติเตียน, แช่ง
อภิสปติ : ก. ด่า, สาป, ติเตียน ; สาบาน
อภิสฺสติ : ก. ด่า, ต่อว่า, ตัดพ้อ
กุรูร : (ปุ.) คนแข็ง, ฯลฯ, คนผู้ด่า.
ขุสน : นป. การด่า, การบริภาษ
ชาป : ป. คำสวด, คำแช่ง, คำด่า
ตชฺเชติ : ก. คุกคาม, ข่มขู่, ด่าว่า, ทำให้กลัว
นิตฺถุน : นป. การส่งเสียง, การครวญคราง, การสะอึกสะอื้น; การตำหนิติเตียน, การด่าว่า, การนินทา
นินฺทติ : ก. ตำหนิ, ติเตียน, ด่าว่า, นินทา
ปจฺจกฺโกสติ : ก. ด่าตอบ, แช่งตอบ
ปฏิกฺโกสติ : ก. ด่าตอบ, ติเตียน, แช่งด่า, ดูหมิ่น; คัดค้าน, ปฏิเสธ, ห้าม
ปฏิภณฺฑติ : ก. ด่าตอบ
ปริภว : ป. ความเย้ยหยัน, ด่าว่า, ดูแคลน, ลำบาก
ปริภาสิต : กิต. บริภาษแล้ว, ติเตียนแล้ว, ด่าว่าแล้ว
ผรุสวาท : (ปุ.) วาจาหยาบ, คำหยาบ, วาทหยาบ, คำด่า, ผรุสวาท.
พฺยาโรสนา : (อิต.) ความกริ้วกราด (โกรธมาก), กราดกริ้ว เกรี้ยวกราด (ดุและด่าอย่างรุนแรงด้วยความโกรธ). วิ. อา ปุพฺโพ, รุสฺ โรสเน, ยุ.
ภณฺฑน : (นปุ.) การทะเลาะ, การทะเลาะกัน, การทุ่มเถียงกัน, การเถียงกัน, การแก่งแย่ง, การหมายมั่น, การด่า, การบริภาษ. ภฑิ ภณฺฑ ภณฺที ปริภาสเน, ยุ.
สปถ : (ปุ.) คำด่า, คำแช่ง, การด่า, การแช่ง, การสาบาน,สบถ.วิ.สปนํ สปโถ สปฺ อกฺโกเส,อโถ.
สปน : (นปุ.) คำด่า, คำแช่ง, คำสาบาน, การด่า, ฯลฯ, สาป, สบถ. ยุ ปัจ.
สาป : (ปุ.) การแช่ง, การด่า, การให้ร้าย, คำแช่ง, คำด่า, คำสาป. สปฺ สาปฺ วา อกฺโกเส, โณ. ส. ศาป.
อกฺกุฏฺฐ : (นปุ.) คำด่า. อาปุพฺโพ, กุสฺ อกฺโกเส, โต.แปลงตเป็นฏฺฐลบสฺ รัสสะ อา เป็นอซ้อน กฺก.
อกฺกุฏฺฐ : กิต. ด่าแล้ว, แช่งแล้ว
อกฺโกจฺฉิ : ก. ด่าแล้ว, ติเตียนแล้ว, แช่งแล้ว
อกฺโกส : (ปุ.) การด่า, การแช่ง, คำด่า, คำแช่ง, คำสบประมาท. อาปุพฺโพ, กุสฺ อกฺโกสเภทเนสุ, อ, ยุ.
อกฺโกสก : ป. ผู้ด่า, ผู้ติเตียน, ผู้แช่ง
อกฺโกสน : (นปุ.) การด่า, การแช่ง, คำด่า, คำแช่ง, คำสบประมาท. อาปุพฺโพ, กุสฺ อกฺโกสเภทเนสุ, อ, ยุ.
อกฺโกสนา : (อิต.) การด่า, การแช่ง, คำด่า, คำแช่ง, คำสบประมาท. อาปุพฺโพ, กุสฺ อกฺโกสเภทเนสุ, อ, ยุ.
อภิสงฺขิตฺวา : กิต. ด่าแล้ว, สาปแช่งแล้ว
อภิสงฺค : ป. ๑. การติดข้อง, การข้อง ;
๒. การแช่ง, การด่า
อภิสงฺคอภิสฺสงฺค : (ปุ.) การแช่ง, การด่า, คำแช่ง, คำด่า.อภิปุพฺโพ, สญฺชสงฺเค, อ.แปลงชเป็นค ญฺ เป็น งฺคำหลังซ้อนสฺ.
อภิสงฺค อภิสฺสงฺค : (ปุ.) การแช่ง, การด่า, คำ แช่ง, คำด่า. อภิปุพฺโพ, สญฺช สงฺเค, อ. แปลง ช เป็น ค ญฺ เป็น งฺ คำหลังซ้อน สฺ.
อภิสงฺคี : ค. ๑. ผู้ติดข้อง ;
๒. ผู้แช่ง, ผู้ด่า
อภิสตฺต : กิต. อันเขาด่าแล้ว, อันเขาแช่งแล้ว
อภิสาป : ป. การด่า, การสาปแช่ง
อาสีทติ : ก. นั่งใกล้, นั่งชิด; ดูถูก, ด่าว่า
อุปกฺโกสติ : ก. ด่าว่า, ติเตียน, กล่าวโทษ
โอมสวาท : (ปุ.) คำพูดทิ่มแทง, คำกล่าวทิ่ม แทง, คำพูดเสียดแทง, คำกล่าวเสียดแทง. คำกล่าวเสียดแทงให้เจ็บใจ. คำด่า, โอมส+วาท.
จินฺตามณี : (ปุ.) แก้วที่เกิดขึ้นตามใจนึก, จิน- ดามณี. ไทยใช้คำ จินดามณี ในความหมาย ว่า แก้วอันผลแก่เจ้าของดังใจนึก แก้วสาร- พัดนึก คือนึกอย่างไรได้อย่างนั้น อีกอย่าง หนึ่งเป็นชื่อของหนังสือแบบเรียนของไทย เล่มแรกแต่งในยุดกรุงศรีอยุธยา.
ทารี : (ปุ.) สามี, ภัสดา, ภรรดา, ภารดา, ผัว (ผู้ทำลายหรือแบ่งเบาความทุกข์ของภรรยา).
ธมฺมมิลฺล : (ปุ.) ผมที่ถัก (ประกอบด้วยแก้วมุก ดาเป็นต้น) วิ. กุสุมคพฺภา เกสา เกสจูฬา มุตฺตาทินา พหิสํยตา สนฺตตา ธมฺมิลฺโลนาม. เอกโต กตฺวา ธรียติ พนฺธียตีติ ธมฺมิลโล. ธรฺ ธารเณ, อิโล, รสฺส มตฺตํ, ทฺวิตฺตํ, ลสฺส ลลตฺตํ จ. ฎีกาอภิฯ ไม่แปลง ล เป็น ลฺล จึงเป็น ธมฺมิล. ส. ธมฺมิลฺล.
ปนตฺต : (ปุ.) เหลน, ปนัดดา, ประนัปดา คือ ลูกของหลานปู่. ส. ปรฺนปตุ.