ปว : ป. การฝัด (แกลบเป็นต้น), การทำให้บริสุทธิ์สะอาด, การชำระ
ปวติ : ก. พัดไป, ฟุ้งไป; รีบร้อน, รีบเร่ง
ปวปติ : ก. หว่าน, โปรย
ปวสติ : ก. อยู่ต่างถิ่น, อยู่ไกลบ้าน
ปงฺกช : นป. เกิดแต่เปือกตม, บัว
สโรช : (นปุ.) พืชที่เกิดในสระ, บัว, ดอกบัว. ส. สาโรช.
สโรรุห : (นปุ.) พืชที่งอกในสระ, บัว, ดอกบัว. วิ. สรสิ รุหตีติ สโรรุหํ. ส. สโรรุห.
อรวินฺท : (นปุ.) ทองแดง, ดอกบัว, ปทุม (บัว-หลวง), บัว, อรพินท์.วิ.อรํวินฺทตีติวาอรวินฺทํ.ส.อรวินฺท.
ปูว : (ปุ.) ขนม.
กฏมฺภรา : อิต. บัวคำชนิดหนึ่ง; ช้างพัง
กณฺณิการ : ป. ไม้กรรณิการ์; ฝักบัว; กลิ่นบัว
กนฺทฬ : ป. ชื่อบัวน้ำ ซึ่งใช้เป็นอาหารได้มีเหง้าใหญ่มาก
กมล : (นปุ.) บัว, ดอกบัว, ใจ, กมล กระมล (จากปฐมสมโพธิ). วิ. กํ อลยตีติ กมลํ. กปุพฺโพ, อลฺ วิภูสเน, อ. ส. กมล. กมล
กมลทล : นป. กลีบบัว
กมลากร : นป. แหล่งบัว, สระน้ำ
กมลาสน : (ปุ.) กมลาสน์ ชื่อของพระพรหม, พระพรหม (มีดอกบัวเป็นที่นั่ง) วิ. กมลํ อาสนํ ยสฺส โส กมลาสโน.
กมลินี : อิต. สระบัว
กมลี : ค. มีบัวมาก, เดียรดาษด้วยดอกบัว
กลฺลหาร : (นปุ.) จงกลณี (บัวดอกคล้ายบวบ ขม) วิ. กสฺส ชลสฺส หารํ วิย โสภากรตฺตา กลฺลหารํ. ก+หาร ลง ลฺ อาคมหลัง ก แปลง ลฺ เป็น ลฺล เป็น ปุ. บ้าง.
กุว กุวล กุวลฺย : (นปุ.) บัว, บัวสาย. วิ. กุยา ปฐวิยา วลฺยํ อิว โสภกรตฺตา กุวลฺยํ.
เกช : นป. พืช, บัวที่เกิดในน้ำ
โกกนท : นป. บัวแดง
โกกนท โกกนุท : (นปุ.)บัวแดง,โกกนุท.วิ.โกเก นาทยตีติ โกกนทํ โกกนุทํ วา.โกกปุพฺโพ, นทฺ อพฺยตฺตสทฺเท, อ.อภิฯ ลง ณ ปัจ. เก กนตีติ โกกนทํ โกกนุทํ วา.กนฺ ทิตฺติกนฺตีสุ, โท, อสฺโส. ส. โกกนท.
โกกาสก : (ปุ.) บัวแดง วิ. เก กาสตีติ โกกาสโก กปุพฺโพ, กาสฺ ทิตฺติยํ, ณฺวุ, อสฺโส
โกกาสก, - สิก : ป. บัวแดง
โกมุท โกมุทฺท : (นปุ.) บัวแดง, แสงจันทร์, รัศมีพระจันทร์. ดู กุมุท.
ชาตกี : (อิต.) สัตตบุษย์ ชาตบุษย์ ชื่อบัว, ต้น ผักชีล้อม.
ชาติสุมนา : (อิต.) ชาตบุษย์ ชื่อบัว, มะลุลี ชื่อต้นไม้ในวรรณคดี, ดอกบัว, มะลิ, มะลิซ้อน.
ตฏาก : (ปุ.) เหมือง, สระ, สระบัว. ตฏฺ อุสฺสเย, อาโก.
ตามรส : (นปุ.) บัว, ทองคำ, ทองแดง.
ธาราเคห : (นปุ.) เรือนมีท่อน้ำ, ห้องสำหรับอาบน้ำ, ห้องอาบน้ำมีผักบัว.
นลิน : ป., นป. บัว, น้ำ
นลิน นฬิน นฬีน : (ปุ.?)กอบัว,สระบัว.ก้านบัว,สายบัว.
นลินี : อิต. กอบัว, สระบัว, สระน้ำ
นุหี : ป. บัว, หมาก, สลัดได
ปทม : (นปุ.) บัว, บัวหลวง (บัวแดง), ดอกบัว. บางมติว่า แผลงเป็น ปทฺม ได้. ส. ปทฺม.
ปทุมกลาป : (ปุ.) กลีบแห่งดอกบัว, กลีบบัว.
ปทุมคพฺภ : ป. ห้องแห่งดอกบัว, ช่องภายในกลีบของดอกบัว; กลีบบัว
ปทุมปตฺต : นป. ใบบัว, กลีบบัว
ปทุมปุญฺช : (ปุ.) ปทุมินี ( อิต. ) กอบัว.
ปทุมินี : อิต. ต้นปทุม, บัวหลวง; สระบัว
ปทุมินีปตฺต : นป. ใบบัว
ปทุมี : ค., ป. มีดอกบัว, เนื่องด้วยดอกบัว, เหมือนดอกบัว; ช้างตระกูลหนึ่งมีตัวลาย
ปพฺพาชนิยกมฺม : นป. ปัพพาชนียกรรม, กรรมที่สงฆ์กระทำแก่ภิกษุผู้ควรถูกขับไล่, การลงโทษด้วยการขับไล่จากอาวาส
ปพฺพาชนียกมฺม : (นปุ.) กรรมอันสงฆ์พึงทำ แก่ภิกษุผู้อันสงฆ์พึงขับไล่, กรรมอันสงฆ์ พึงทำแก่ภิกษุผู้มีอธิกรณ์อันสงฆ์พึงขับไล่, การขับไล่, ปัพพาชนียกรรม ชื่อกิจที่สงฆ์ พึงทำแก่ภิกษุผู้ประทุษร้ายตระกูลหรือ ประพฤติลามกให้ออกไปเสียจากหมู่ (วัด) ทำด้วยวิธีญัตติจตุตถกรรม. ไตร. ๖.
ปิญฺชโรทก (ชิญฺชโรทก) : นป. เหง้าบัว
โปกฺขรณี : (อิต.) ตระพัง (บ่อน้ำ กระพัง. สะพังก็เรียก), ตระพังน้ำ (บ่อน้ำ), สระน้ำ, สระน้ำที่ตกแต่งสวยงาม, สระสี่เหลี่ยมจตุรัส, สระมีบัว, สระบัว, สระโบกขรณี. วิ. โปกฺขรํ ชลํ ปทุมญฺจ, ตํโยคา โปกฺขรณี. โปกฺขร+อน ปัจ. แปลง น เป็น ณ อี อิต.
โปกฺขรวสฺส : (นปุ.) ฝนมีอาการราวกะว่าน้ำในใบบัว, ฝนโปกขรพรรษ ชื่อฝนมีสีแดงตกด้วยบุญฤทธิ์ต้องการให้เปียกก็เปียก ถ้าไม่ต้องการให้เปียกก็ไม่เปียก.
ภิสมุฬาล : นป. รากบัว, เหง้าบัว
ภิสินี : (อิต.) สระมีดอกบัว, สระบัว, ความสะดุ้ง.