พหุ : (วิ.) เจริญ, หนักหนา, มาก, หลาย, ใหญ่, ใหญ่โต, อะโข, อักโข. วิ. พหติ วุทฺธึ คจฺฉตีติ พหุ. พหฺ วุทฺธิยํ, อุ.
พหุก :
๑. ป. กุ้ง;
๒. ค. ดู พหุ พหุตฺตม : (วิ.) มากที่สุด. พหุ+ตม ปัจ. ซ้อน ตฺ.
พหุตร : (วิ.) มากกว่า. พหุ+ตร ปัจ.
พหุนทิก : (วิ.) มีแม่น้ำมาก. พหุ+นที ก สกัด รัสสะ อี เป็น อิ รูปฯ ๓๔๑.
พหุพฺพีหิ : (วิ.) มีข้าวเปลือกมาก. พหุ+วีหิ.
พหุพฺพิหิ : (วิ.) (สมาส) ชื่อพหุพพิหิ (มีวิธีมาก) วิ. พหู วิธโย ยสฺส พหุพฺพิหิ (สมาส). พหู+วิธิ แปลง วิ เป็น พิ ธิ เป็น หิ ซ้อน พฺ.
พหุลา : (อิต.) กระวาน, กระวานใหญ่. วิ. พหโว อตฺเถ ลาตีติ พหุลา. พหุโรเค ลุนาตีติ วา พหุลา, ลุ เฉทเน, อ.
พหุวารก : (ปุ.) มะกอก, มะทราง, มะคำไก่, มะปราง. วิ. ปิจฺฉิลตฺตา พหูนิ วารีนิ ยสฺมึ โส พหุวารโก. แปลง อิ ที่ วาริ เป็น อก สกัด.
พหุมาน : ป., พหุมานน นป. ความเคารพนับถือมาก
พหุลีกต : (วิ.) อัน...กระทำแล้วให้เป็นไปมาก, กระทำให้มากแล้ว, กระทำแล้วๆ เล่าๆ, กระทำเนืองๆ, กระทำให้มาก. วิ. พหุลํ กตนฺติ พหุลีกตํ. พหุล+กต อี อาคม รูปฯ ๓๒๘. คำอธิบายความหมาย พหุลีกต ดู ไตรฯ๓๑ ข้อ ๕๓๖.
พหุสุต : (วิ.) ผู้ฟังมาก, ผู้สดับมาก, ผู้เรียนมาก, ผู้มีสุตะมาก, ผู้คงแก่เรียน. วิ. พหุสุตํ ยสฺส โส พหุสุโต.
พหุกฺขตฺตุ : (อัพ. นิบาต) มากครั้ง, มากคราว, มากหน.
พหุกต : (วิ.) กระทำให้มากแล้ว.
พหุกรณีย : ค. มีกิจที่จะต้องทำมาก, มีธุระมาก;
พหุการ : ค. มีการกระทำมาก, มีธุระมาก; มีอุปการะมาก
พหุการตฺต : นป. ความมีการกระทำมาก; ความเป็นผู้มีอุปการะมาก
พหุกิจฺจ : (นปุ.) การงานมาก, หน้าที่มาก, กิจมาก.
พหุขาร : ป. น้ำด่างชนิดหนึ่งทำจากผักเผาไฟ
พหุชญฺญ : ค. มีคนมาก, หมู่มาก
พหุชน : (ปุ.) คนมาก, คนจำนวนมาก, ชนมาก.
พหุชาคร : ค. ซึ่งตื่นอยู่โดยมาก
พหุชาต : ค. มีมาก, เกิดขึ้นมาก
พหุฐาน : นป. (การเห็น) การณ์ไกล, ความคิดรอบคอบ
พหุตฺต : นป. ความมากมายหลากหลาย
พหุตรตฺถ : (วิ.) มากยิ่งนัก, มากยิ่งกว่ามาก?
พหุธน : ค. มีทรัพย์มาก
พหุธา : อ. โดยมาก, ส่วนมาก, หลายอย่าง
พหุเนตฺตผล : (นปุ.) ผลไม้มีตามาก, สับปะรด.
พหุปตฺต : ป. บาตรมาก
พหุปท, พหุปฺปท : ค. มีเท้ามาก หมายถึงตะขาบ; มีการให้มาก
พหุปฺปท : (วิ.) ผู้รู้ถ้อยคำอันยาจกกล่าว, ผู้โอบอ้อมอารี?
พหุปฺปท พหุปฺปาท : (วิ.) มีเท้ามาก.
พหุปฺผล : ค. มีผลมาก
พหุภณฺฑ : ค. มีภัณฑมาก, มีสิ่งของมาก
พหุภาณิก : ค. ผู้มีปกติพูดมาก
พหุภาณิตา : อิต. ความเป็นผู้พูดมาก
พหุภาว : ป. ความมีมาก, ความร่ำรวย
พหุเภท : ค. ซึ่งมีประเภทต่างๆ, ซึ่งมีหลายประเภท
พหุเภท พหุพฺเภท : (วิ.) มีชนิดมาก, มีอย่างมาก, มาก, ต่างๆ.
พหุมจฺฉ : ค. มีปลามาก
พหุมต : ค. ซึ่งมีผู้นับถือมาก, คนเคารพมาก
พหุมนฺต : ค. มีมนต์มาก, มีความคิดมาก, มีปัญญาดี
พหุมล : ค. มีมลทินมาก, มีเครื่องเศร้าหมองมาก
พหุมานิต : ค. อันเขานับถือแล้วมาก, มีหน้ามีตา
พหุมาย : ค. มีมายาคือเล่ห์กลมาก
พหุมุตฺตเมห : (ปุ.) ป้าง, นิ่ว, โรคป้าง, โรคนิ่ว.