มาลฺย : (นปุ.) พวง, พวงดอกไม้, มาลัย (ดอกไม้ที่ร้อยเป็นพวง). มาลา+ณฺย ปัจ. ลบ ณฺ รัสสะ.
กญฺจนคฺฆิก : ป. มาลัยทอง, สายสร้อยทอง
คุจฉ : (นปุ.?) พวงมาลัย, ช่อดอกไม้, ฟ่อน- หญ้า, ผ้าผูกคอ, มัด, ห่อ (สองคำนี้เป็น นามนาม). สิ. คุจฺฉ คุชฺช.
จีร : (นปุ.) การเขียน, การตกแต่ง, ผ้าเปลือก ไม้, ผ้าปิดของลับ, ตะเข็บผ้า, ขนสร้อย ( ขนที่คอสัตว์เป็นพวงงาม?) พวงมาลัย, ตะกั่ว.
ปุปฺผทาม : ป. มาลัยดอกไม้, ช่อดอกไม้
เผณมาลี : ค. มีมาลัยแห่งฟองน้ำ, มีแถวแห่งคลื่นน้ำ
มาลาคุมฺพฏก : ป. พวงมาลัย
มาลาภารี : ป. ผู้สวมพวงมาลัย
มาลี, มาลินี : อิต. มีพวงมาลัย
วฏสก : ป. พวงมาลัยคล้องคอ
องฺคุลิมาล : (ปุ.) องคุลิมาล ชื่อคนผู้มีมาลัยทำด้วยนิ้วมือชื่อคนผู้เป็นโจร, พระเถระนามว่า องคุลิมาล.
อาเวล อาเวฬ : (ปุ.) ดอกไม้กรองบนศีรษะ, ดอกไม้ประดับศีรษะ,พวงมาลัย. อาปุพฺโพ, อวฺ รกฺขเณ, เอโล.
อาเวลา : อิต. พวงมาลัย, เครื่องประดับศีรษะ, อุบะ
อาเวฬ : ป. มาลัยประดับศีรษะ, พวงอุบะ
อาเวฬี : ค. ผู้สวมพวงมาลัย