มุข : (วิ.) เป็นใหญ่, เป็นประธาน, เป็นประมุข, เป็นหัวหน้า, เป็นประถม, ฉลาด, ชำนาญ.
มุขผุลฺล : (นปุ.) เครื่องประดับหน้า วิ. มุเข ผุลฺลตีติ มุขผุลฺลํ. ผุลฺลฺ วิกสเน, อ.
มุขจนฺท : (ปุ.) หน้าเพียงดังดวงจันทร์.
มุขจุณฺณก : (นปุ.) เครื่องผัดหน้า, แป้งผัดหน้า.
มุขตุณฺฑ : นป. จะงอยปาก
มุขททฺทริก : (นปุ.) การเล่นเป่าปาก.
มุขโธวน : นป. การล้างหน้า, การล้างปาก
มุขปุญฺฉน : นป. การเช็ดหน้า, ผ้าเช็ดหน้า
มุขปุญฺฉน มุขปุญฺฉนโจล : (นปุ.) ผ้าเช็ดหน้า, ผ้าเช็ดปาก.
มุขปูร : นป. คำหนึ่ง, เต็มปาก
มุขเภริย : (นปุ.) การเล่นตีกลองด้วยปาก.
มุขร : (วิ.) ปากกล้า, พูดไม่เกรงกลัวใคร.
มุขรชน : (นปุ.) สีทาปาก, ลิปสติก.
มุขรตา : อิต. ความเป็นผู้ปากจัด
มุขลฺโลกก : ค. ซึ่งมองดูหน้าคน
มุขวฏฺฏิ : อิต. ริมปาก, ขอบ
มุขวฏฺฐ : (อิต.) ขอบแห่งปาก, ขอบปาก.
มุขวณฺณ : ป. รูปร่างหน้าตา
มุขวิการ : ป. การปุ้ยปาก, การเสนอหน้า
มุขวิเลปน : (นปุ.) เครื่องทาหน้า, เครื่องไล้หน้า.
มุขสงฺโกจน : นป. การทำปากหมุบหมิบแสดงความไม่พอใจ
ทุมุข ทุมฺมุข : (วิ.) มีปากอันโทษประทุษร้าย แล้ว, มีปากชั่ว, มีปากร้าย (ปากมาก). วิ. ทุ นินฺทิตํ วิรูปํ วา มุข ยสฺส โส ทุมุโข ทุมํมุโข วา.
ธมฺมาภิมุข : (วิ.) มีหน้าเฉพาะธรรม, ผู้มุ่ง แต่ความถูกต้อง, ผู้มุ่งแต่ยุติธรรม. ส. ธรฺมาภิมุข.
มหิลามุข : (ปุ.) ช้างมีหน้าเพียงดังหน้าแห่งช้างพัง, ช้างมงคลชื่อ มหิลามุข.
กโฬปีมุข : นป. ขอบขัน, ขอบกะทะ
ขีรมุข : (วิ.) มีปากเป็นไปด้วยกลิ่นแห่ง น้ำนม, มีปากยังไม่หมดกลิ่นน้ำนม, มีปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม. วิ. ขีรคนฺธิกํ มุขํ ยสฺส โส ขีรมุโข.
จกฺกวาฬมุขวฏฺฏิ : (อิต.) ขอบแห่งปากแห่ง จักรวาฬ.
ทรีมุข : นป. ปากถ้ำ
ทุมฺมุข : ค. ผู้มีหน้าเศร้า; ผู้มีปากเสีย, ผู้ปากร้าย, ผู้ปากกล้า
โทสินามุข : นป. พระจันทร์ในคืนปราศจากเมฆหมอก, จันทร์แจ่ม
นทีมุข : นป. ปากแห่งแม่น้ำ, ปากน้ำ
นิธิมุข : ป., นป. ทรัพย์ที่ประเสริฐ, ทรัพย์ที่มีค่า
ปฏิมุข : ค. ตรงข้าม, ซึ่งอยู่เฉพาะหน้า, ซึ่งเผชิญหน้า, เฉพาะหน้า, ต่อหน้า
ปรมฺมุข : ค. มีหน้าในทางอื่น, ซึ่งหันหน้าไปทางอื่น
ปริมุข : ก. วิ. เฉพาะหน้า, ข้างหน้า
ปุรตฺถาภิมุข : ค. บ่ายหน้าไปทางทิศตะวันออก
พลิมุข : (ปุ.) ลิง, เสน.
พาหิราภิมุข : ค. ผู้มีหน้าเฉพาะต่อสิ่งที่มีในภายนอก, ผู้มุ่งหน้าสู่ภายนอก, ผู้มองไปข้างนอก
มจฺจุมุข : นป. ปากแห่งความตาย
มรณมุข : นป. ปากแห่งความตาย
ราหุมุข : นป. ปากราหู; การลงโทษชนิดหนึ่ง
รุทมฺมุข : ค. ซึ่งมีหน้าชุ่มด้วยน้ำตา
วลีมุข : ๑. ป. ลิง;
๒. ค. มีหน้าย่น
วฬพามุข : นป. ไฟใต้น้ำ
สมฺมุข : (วิ.) มีหน้าเฉพาะ, เฉพาะหน้า, ตรงหน้า, พร้อมหน้า.
สมฺมุขฏฐาน : (นปุ.) ที่มีหน้าเฉพาะ, ที่ตรงหน้า, ที่พร้อมหน้า.
สมฺมุขตา : (อิต.) ความพร้อมหน้า.
สมฺมุขวินย : (ปุ.) สัมมุขาวินัย ชื่อวิธีระงับอธิกรณ์อย่างที่ ๑ ใน ๗ อย่าง.
สุจิมุข สูจิมุข : (วิ.) มีปากเช่นกับเข็ม.