ม : (ปุ.) สภาพผู้ยังสัตว์ให้ตาย, สภาพผู้ฆ่า, ความมืด, สภาพอันยังกิเลสให้ตาย, อบาย. มรฺ ธาตุ ร ปัจ.
มหลฺล มหลฺลก : (วิ.) ใหญ่, โต, มาก, แก่, ผู้ถือเอาซึ่งความเป็นผู้ใหญ่โดยอายุ. วิ. อายุมหตฺตํ ลาตีติ มหลฺโล มหลฺลโก วา.
มหีลตา : (อิต.) ไส้เดือน วิ. มหิยาลตา มหีลตา.
มชีร : (ปุ.) เครื่องประดับเท้า?
มตาสามินี : (อิต.) หญิงมีสามีตายแล้ว, แม่หม้าย, หญิงหม้าย.
มทนิมฺมทน : (ปุ.) ความย่ำยีความเมา, การยังความเมาให้สร่าง.
มมายติ : ก. ถนอมรัก, รักตัว, ถือตัว
มมายิต : (วิ.) อัน..ถือแล้วว่าเป็นของแห่งเรา, อันโลกนับถือแล้วว่าเป็นของแห่งเรา, ยึดถือว่าเป็นของเรา, ยึดถือว่าของเรา. มม+อา+อยฺ ธาตุ ต ปัจ. อิ อาคม.
มส : (นปุ.) เนื้อ (เนื้อของคนและสัตว์ต่างๆ ), มังสะ, มางสะ. วิ. มญฺญเตติ มํสํ. มนฺ ญาเณ, โส, นสฺส นิคฺคหิตํ.
มสกฺกสาร : ป. เมืองพระอินทร์
มสปุญฺช : ป. ก้อนเนื้อ
มสเปสิ : อิต. ชิ้นเนื้อ
มสสาร : (ปุ.) เนื้อล่ำ (เนื้ออ้วน เนื้อแข็ง).
มสูร : (ปุ.) ข้าวเปลือกวิเสส, เบาะ, แก้วมณี, ถั่วราชา. มสฺ อามสเน, อูโร. รูปฯ ๖๔๔.
มสูรก : (ปุ.) เบาะ, แก้วมณี, แก้วมรกต.
มหกมฺม : (นปุ.) การกระทำซึ่งการบูชา ฯลฯ, การกระทำซึ่งการสมโภช, การบูชา,ฯลฯ, การสมโภช, มหกรรม (การฉลองการบูชา).
มหนฺต : (วิ.) ใหญ่, ยิ่ง, มาก, นัก, โต, ผู้ใหญ่, แก่. มหฺ วุฑฺฒิยํ, อนฺโต.
มหนฺตี : (วิ.) ใหญ่. วิเสสนะที่แต่ง อิต.
มหนีย : กิต. ควรนับถือ, ควรบูชา
มหลฺลก : ค. แก่
มหลฺลกาล มหลฺลกกาล : (ปุ.) กาลแห่ง...เป็น...แก่.
มหลฺลกี : (อิต.) หญิงแก่, หญิงเฒ่า.
มหีภุช : (ปุ.) พระเจ้าแผ่นดิน. มหี+ภุช.
มหีรูห : ป. ต้นไม้
มเหสกฺข : (วิ.) ผู้มีศักดาใหญ่, ผู้มีศักดิ์ใหญ่.
กุมฺม กุมฺมก : (ปุ.) เต่า, เต่าตัวผู้. วิ กุจฺฉิโต อูมิเวโค อสฺสาติ กุมฺโม. ณ ปัจ. ตทัส สัตถิตัท. ลบ จฺฉิต อู และ อิที่มิ เหลือเป็น มฺ ลบ ณฺ เหลือ อ รวมเป็น ม ซ้อน มฺ. กโรตีติ วา กุมฺโม. กรฺ กรเณ, รมฺโม. แปลง กรฺ เป็น กุ. กุรตีติ วา กุมฺโม. กุรฺ สทฺเท, รมฺโม. แปลว่า เต่าเหลือง เต้าน้ำ กระบอกน้ำ หม้อ หม้อน้ำ ก็มี.
นิโคฺรธาราม : (ปุ.) นิโครธาราม ชื่อวัดอยู่ใน เมืองกบิลพัสดุ์ ซึ่งเจ้าศากยะสร้างถวาย.
สพฺพนาม : (ปุ.) ชื่อทั้งปวง, สัพพนาม สรรพนามชื่อคำนามประเภทหนึ่งสำหรับใช้แทนชื่อคนและสิ่งของที่ออกชื่อมาแล้ว.
โสมฺม : (วิ.) เป็นที่พอใจ, เป็นที่พึงใจ. ส. โสมฺม.
กามสกาม : ค. ผู้มีความปรารถนาในกาม, ผู้กระสัน
กิโลม กิโลมก : (นปุ.) พังผืด. กิลฺ พนฺธเน, อุโม ศัพท์หลัง ก สกัด.
กุมฺม : ป. เต่า
ฆนโกฏิม : (วิ.) มีอันทุบให้เป็นแท่ง, ควรแก่ การทุบให้เป็นแท่ง.
ตม (โม) นทฺธ, ตมนิวุต : ค. อันความมืดหุ้มห่อไว้, ถูกความมืดปกคลุมไว้, อันตกอยู่ในความมืด
ตม (โม) นุท : ค. ผู้บรรเทาความมืด, ผู้ขจัดความมืด
ตาวมหนฺต : (วิ.) ใหญ่เพียงนั้น, ใหญ่เท่านั้น.
ทิพฺพกาม : ป. สิ่งที่น่าปรารถนาอันเป็นทิพย์, ความสุขอย่างสวรรค์
ทุมฺม : (ปุ.) ต้นไม้, ไม้.
ทุมฺมตี : ป. คนมีความคิดชั่ว, คนโง่
เทวทูม เทวทุมฺม : (ปุ.) ต้นสะคร้อ, ไม้สะคร้อ.
นมม : (นปุ.) ความสุข. นมมํ + ย ปัจ.
นิกฺกาม, - มี : ค. ปราศจากกาม, ไม่มีความใคร่, หมดความอยาก
ปฏิมสติ : ก. ถูกต้อง, ลูบคลำ
ปฏิมสติ : ก. พิจารณา, ไตร่ตรอง, ใคร่ครวญ
พาหิริม : ค. อันมีในภายนอก
ภุมฺม : (ปุ.) ดาวอังคาร, วันอังคาร.
ภุมฺมวาร : (ปุ.) วันอังคาร.
มหิธร มหีธร : (ปุ.) ภูเขา, พระนารายณ์, พระเจ้าแผ่นดิน.
มหิม : (วิ.) ใหญ่, โต, มหิมา, มหึมา.