นิยฺยาส : (ปุ.) ความไหลซึม, ยาง, ยางไม้, เหงือก. วิ. ปสนฺโน หตฺวา นิยสติ ปคฺฆรตีติ นิยฺยาโส. นิปุพฺโพ, ยสุ อายเต, โณ, อถวา, อสุ พฺยาปเน, ยฺอาคโม. ซ้อน ยุ.
สราภฺยาส : (ปุ.) การฝึกยิง วิ. นิจฺจํ สรานํ อภฺยสนํ วสีกรณํ สรภฺยาโส. อสุ เขปเน, โณ.
อุปญฺญาส : (ปุ.) คำนำเรื่อง, อารัมภกถา. วิ. อุป ปฐมํ ปุริมวจนสฺส สมีปํ วา นฺยาโส ฐปนํ อุปญฺญาโส. อุป นิ ปุพฺโพ อาสฺ อุปเวสเน, อ. แปลง อิ ที่ นิ เป็น ย รวมเป็น นฺย แปลง นฺย เป็น ญ ซ้อน ญฺ หรือแปลง นฺย เป็น ญฺญ. สาวัตถทีปนี เป็น อุปญาส.
นยาส : (ปุ.) การฝากไว้. การจำนำ, การจำนำไว้. นิปุพโพ, อสุ เขปเน, โณ.
นฺยาส : ป. วางลง, หย่อนลง, นำไปข้างหน้า
พฺยาส : (ปุ.) ความแพร่หลาย, ความพิสดาร, ความยืดยาว, ความเนิ่นช้า, ความเนิ่นนาน, ความซึมซาบ. วิ ปพฺโพ, อสุ เขปเน, โณ.
พลหฺยาส : (ปุ.) หมู่พล.
วฺยาส : ป. ความซึบซาบ
อนายาส : ค. ไม่ลำบาก, ไม่คับแค้นใจ
อพฺยาส : ค. ไกล, ห่าง
อภฺยาส : (วิ.) ใกล้, เกลือบ
อายาส : (วิ.) ลำบาก, ยากแค้น, เหน็ดเหนื่อย.
อิฏฺฐาภฺยาส : (วิ.) ใกล้สิ่งพอใจ, ฯลฯ.
อพฺภาส : (ปุ.) การทวนซ้ำ, การซ้อนกัน, การซ้ำกัน, คำซ้ำ, คำซ้อนอัพภาสคือซ้ำหรือซ้อนอักษรลงหน้าคำ.ส.อพฺยาส.