สิร : (วิ.) เลิศ, ประเสริฐ, ประเสริฐสุด.
สิสิร : (วิ.) เย็น, สบาย, เป็นอยู่ดี. สสฺ สุสสเน, อิโร, อสฺสิ. สิสฺ อิจฺฉายํ วา. หนาว ก็แปล. ส. ศิศิร.
อาสิวิส อาสีวิส : (วิ.) มีพิษร้าย, มีพิษที่เขี้ยว. ส. อาศีวิษ อาศิรวิษ.
จาป : (ปุ.) หน้าไม้, ศร, ธนู, แล่ง, แล่งธนู. แล่ง คือที่เป็นที่เก็บลูกธนูหรือรังกระสุน หรือที่เก็บลูกกระสุนดินดำ. จปฺ หนเน สนฺตาเป จ, โณ.
อุสุ : ป., อิต. ธนู, ศร
โคณสิร : (ปุ.) วัวเถื่อน?
ทนฺตสิร : (ปุ.) เหงือก.
ภุชสิร : (ปุ.) บ่า, ไหล่. วิ. ภุชานํ สิโร มตฺถกํ ภุชสิ-โร.
มคสิร : (นปุ.) มคสิระ ชื่อดาวฤกษ์กลุ่มที่ ๕ ใน ๒๗ กลุ่ม มี ๓ ดวง, ดาวหัวเนื้อ.
รชสฺสิร : (วิ.) มีธุลีบนหัว.
รุกฺขสุสิร : นป. โพรงไม้
สุสิร : (วิ.) มีช่อง, ฯลฯ. สุสิ+รปัจ. ตทัสสัตถิตัท.
อวสิร : (วิ.) มีหัวลง.
อสุสิร : ค. ไม่มีโพรง, ไม่มีช่อง
อุสิร : ป., นป. แฝก, หญ้าคมบาง
สราสน : (นปุ.) ธนู, ศร. วิ. สรํ อสตีติ สราสนํ. อสุ เขปเน, ยุ.
อติปาเตติ : ก. ๑. ทำชีวิตให้ตกไป, ฆ่า;
๒. ยิง (ศร)
กณฺฑ : (ปุ.) ลูกปืน, ลูกศร, ลูกธนู, ก้าน, ราก, ลำต้น, ท่อน, ท่อนไม้, ไม้เท้า, วรรค, ตอน, หมวด, อวกาศ, โอกาส, รำข้าว. กมฺ ปทวิกฺเขเป, กณฺ วา สทฺเท, โฑ. กณฺฑฺ วา เภทเน, อ. รูปฯ ๖๕๗ กฑิ เฉทเน, โก, นิคฺคหิตาคโม, กโลโป (ลบ ก ตัว ปัจ.)
กณฺฑนาฬี : อิต. กระบอกสำหรับใส่ลูกศร
กณฺฑวารณ : ค. ซึ่งป้องกันลูกศร
กณฺฑี : ๑. ป. นายขมังธนู ;
๒. ค. มีลูกศรเสียบเข้าไป
กณฺฑุ : อิต., กณฺฑุก ป., หิด, ฝี; ลูกศร
กตุปาสน : ค. ผู้ชำนาญในการยิงลูกศร, นายขมังธนู
กวนฺธ กพนฺธ : (ปุ.) ร่างไม่มีศรีษะ, ผีไม่มี ศรีษะ, ผีหัวขาด. วิ. อวิชฺชมาเนน เกน สิรสา อนฺโธ กวนฺโธ. ก+อนฺธ วฺ อาคม ในท่ามกลาง.
ขค : ป. นก, ผู้ไปในท้องฟ้า; ลูกศร; พระอาทิตย์; ลมพระพาย
โค : (ปุ.) โคผู้ วิ. คจฺฉตีติ โค. คมฺ คติยํ, โร. รปัจ. มี อำนาจให้ลบที่สุดธาตุแล้วลบตัวเอง. โค แปลว่าวัว ไม่นิยมตัวผู้หรือตัวเมีย มีแบบ แจกวิภัติโดยเฉพาะ ดูวจีวิภาค ภาคที่ ๒ เลขที่ ๗๑. บางคัมภีร์ แปลว่า แม่โคก็มี แต่ส่วนมากใช้เป็นคำกลาง หมายเอาทั้ง โคผู้และโคเมีย ถ้าหมายเอาโคผู้โดยเฉพาะ ใช้ศัพท์โคณ เมื่อหมายเอาตัวเมียใช้ศัพท์ คาวี. โคศัพท์ ยังแปลได้อีก คือ แปลว่า น้ำ อุ. โคสีตจนฺทน, สวรรค์ อุ. ธมฺโม- ปจิเตน คาวํ ปยติ. คนย่อมไปสวรรค์ด้วย ธรรมที่สั่งสมไว้แล้ว. แสงสว่าง รัศมี อุ. คาโว วิคฺคจฺฉนฺติ เทหโต. รัศมีท. ย่อมซ่านออกจากกาย, เพชร อุ. คาเวน ปริชฺเฌยฺย มณิโก. ช่างแก้วเจียระไนด้วย เพชร, ลูกศร อุ. ควํ ฉินฺทนฺติ ตจฺฉกา. ช่างถากท. ย่อมตัดลูกศร, ดวงจันทร์ อุ. คาวํ โอโลเกสิ จกฺขุนา. คนมองดวงจันทร์ ด้วยจักษุ, ตา อุ. คาเวน จนฺทํ อิกฺขติ. คนมองดวงจันทร์ด้วยตา, คำพูด ถ้อยคำ อุ. คาวํ ภาสนฺติ เต ชนา. ชน.ท. เหล่านั้น พากันพูดถ้อยคำ, พื้นดิน อุ. คาเว ฐิโต โอนมิ สาขํ. คนยืนที่พื้นดินโน้มกิ่งไม้, อินทรีย์ อุ. โคจรํ ที่เป็นที่เที่ยวไปแห่ง อินทรีย์, พระอาทิตย์ อุ. โค สุริโย.
จกฺกวิทฺธ : นป. ศิลปะแทงจักร, วิธีการยิงลูกศรไปยังเป้าหมายต่างๆ ซึ่งอยู่เป็นวงล้อมให้ลูกศรทะลุเป้าหมายเหล่านั้นแล้วกลับมาตั้งอยู่ในมือของผู้ยิง
จาปลนาฬิ : อิต. แล่งธนู, ที่เก็บลูกศร
ตณฺหาสลฺล : นป. ลูกศรคือตัณหา
ตุณฺณิสร : (ปุ.) แล่งธนู, แล่งศร, แล่งปืน.
ตูณ ตูณีร : (ปุ.) แล่งธนู, แล่งศร, แล่งปืน. วิ. ตุเณนฺติ สเร เอตฺถาติ ตูโณ ตูณีโร วา ตูณี วา. ตูณฺ ปูรเณ, อ, อีโร วา. ศัพท์ที่ ๓ อ ปัจ. อี อิต. หรือ ลง อี ปัจ.
ตูณี : (อิต.) แล่งธนู, แล่งศร, แล่งปืน. วิ. ตุเณนฺติ สเร เอตฺถาติ ตูโณ ตูณีโร วา ตูณี วา. ตูณฺ ปูรเณ, อ, อีโร วา. ศัพท์ที่ ๓ อ ปัจ. อี อิต. หรือ ลง อี ปัจ.
ธนิฏฺฐา : (อิต.) ธนิฏฐา ธนิษฐา ชื่อดาวฤกษ์ กลุ่มที่ ๒๓ มี ๔ ดวง, ดาวกา, ดาวไซ, ดาวศรวิษฐาก็เรียก. วิ. ธนํ เอสนฺติเอตฺถาติ ธนิฏฺฐา. เอสฺ มคฺคเน, โต, ตสฺส ฏฺโฐ, เอสฺส อตฺตํ. ธนติ วา วิภูติ นิธานํ ธนิฏฺฐา. ฏีกาอภิฯ ส. ธนิษฺฐา.
ธนุการ, - รี : ป. ผู้ทำธนู, ผู้ทำศร, ช่างธนู, ช่างศร
ธนุลกฺขณ : นป. การทำนายลักษณะธนูหรือศร
ธนุสิปฺป : นป. ธนูศิลป์, ศิลปะการยิงธนูหรือศร
นาราจ : (ปุ.) เครื่องสังหารหมู่มนุษย์, ลูกศร. นาร+อา+จกฺ+ร ปัจ. ส. นารจ.
ปฏิวามคต : อ. (ลูกศรเข้าทางขวา) ทะลุซ้าย
ปตฺตี : (ปุ.) ลูกธนู, ลูกศร, ลูกปืน. ปตฺต+ อีปัจ.
ปุงฺข : ป. ลูกศรด้านที่มีขนนก
โปงฺข : นป. ขนนกที่ประดับปลายลูกศร
พาหุณธิ : ป. แล่งธนู, แล่งลูกศร
ยนฺตมุตฺต : (นปุ.) ศรเป็นต้น ชื่อยันตมุตตะ.
วาช : ป.ขนนกที่ลูกศร
วิสลฺล : ค. ปราศจากความเศร้า, ปราศจากลูกศร
สรตุณฺฑ : นป. ปลายลูกศร
สรายน : (นปุ.) วัตถุเป็นที่ไปของลูกศร, ธนูศร.
สลฺย สลฺล : (นปุ.) แผล, ขวาก, หนาม, ลูกศร, ลูกปืน. วิ. สตฺตานํ สรีเร สลติ ปวีสตีติ สลฺยํ สลฺลํ วา. สลฺ คติยํ, โย, โล วา. สตฺตานํ ชีวิตํ สลยนฺติ กมฺเปนฺติ วิทฺธํเสนฺตีติ วา สลฺยํ สลฺลํ วา. สลฺ จลเน.
สายก : (ปุ.) ลูกธนู, ลูกศร, กระบี่, ดาบ, พระขรรค์, สา ตนุกรณาวสาเนสุ. ณฺวุ. ส. สายก.
สิริสป สิรึสป : (ปุ.) สัตว์ผู้เสือกไปด้วยศรีษะ, สัตวเสือกคลาน, สัตว์เลื้อยคลาน. สิรปุพฺโพ, สปฺปฺ คคิยํ, อ. แปลง อ ที่ ร เป็น อิ ลบ ปฺ สังโยค ศัพท์หลัง ลงนิคคหิตอาคม.