คูถกูป : ป. หลุมคูถ, ส้วม
วจฺจกุฏิ : อิต. กระท่อมที่ถ่ายอุจจาระ, เวจ, ถาน, ส้วม
อุจฺจารกรณฏฺฐาน อุจฺจารฏฺฐาน : (นปุ.) ที่เป็น ที่ถ่ายอุจจาระ, ส้วม, ถาน (ส้วมของพระ).
คูถฏฐาน : นป. ส้วม, ที่ถ่ายคูถ, ถาน, เวจ
นทฺธ : ค. ผูก, มัด, บิด, หุ้ม, ห่อ, สวม
กตสนฺนาห : ค. ผู้สวมเกราะ
กโรฏิว, - ฎิย : ค. ผู้สวมหมวกเกราะ
กสก : (ปุ.) ชาวนา, ผาล คือ เหล็กที่สวมหัว หมูของไถ ใช้ไถนาไถสวน. วิ. กสติ ภูมึ วิลิขตีติ กสโก. กสฺ วิเลขเณ, ณฺวุ.
กายูรี : อิต. ผู้มีปกติสวมกำไล
กิรีฏี : ค. ผู้ใส่ชฎา, ผู้สวมชฎา
จมฺมโยธี : ป. ทหารมีเกราะหนัง, พลสวมเกราะหนัง
ชฏา : (อิต.) ผมเกล้า, ผมที่เกล้า, เกล้าผม, มวยผม (ผมที่เกล้าเป็นมวยสูงขึ้น), ผม เกล้าของดาบส, เทริด ชื่อเครื่องประดับ ศรีษะ รูปมงกุฎอย่างเตี้ย มีกรอบหน้า, เชิง คือตีน ซึ่งเป็นฐานที่ตั้งของบางสิ่ง บางอย่าง ชายหรือปลายของบางสิ่ง บางอย่าง, ความยุ่ง, ความรุงรัง, ความรก, ชัฏ ( ป่ารก ป่าทึบ เชิง ), ชฎา ชื่อเครื่อง สวมศรีษะ คล้ายมงกุฎ. ชฏฺ ชฏเน สงฺฆาเต วา, อ. ส. ชฎา.
ชฏาธรณ : นป. การสวมชฎา, การทรงเทริด
ชาลิกา : (อิต.) เกราะ (เครื่องสวมใส่หรือหุ้ม สำหรับป้องกันอาวุธหรืออันตราย) ชลฺ ทิตฺติอปวารเณสุ, ณฺวุ, อิอาคโม. ส. ชาลปฺรายา.
โตมร : (ปุ.) หอก ( แทกตีนช้าง), หอกซัด, อาวุธสำหรับซัด,โตมร( สามง่ามที่มีปลอก รูปใบโพธิ์สวมอยู่). วิ. ตุชฺชติ อเนนาติ โตมโร.ตุท. พฺยถเน, อโร, ทสฺส โม, โอตฺตํ (แปลง อุ เป็น โอ ). ส. โตมร.
ทสฺสิต : ๑. กิต. (อันเขา)แสดงแล้ว;
๒. ค. ผู้ (มีเครื่องแบบ) ปรากฏแล้ว, ผู้เตรียมเครื่องรบพร้อมสรรพแล้ว, ผู้สวมเกราะแล้ว
ธรติ : ก. ทรงจำไว้, จำไว้, สวมใส่; เหลืออยู่, ต่อไป, มีชีวิตอยู่, เป็นอยู่
ธาเรติ : ก. ทรงไว้, ดำรงไว้, ทรงจำ, ผู้สวมใส่
ธาเรตุ : ป. ผู้ทรงไว้, ผู้ดำรงไว้, ผู้ทรงจำ, ผู้สวมใส่
ปฏิคฺคห : ป. การรับ, ผู้รับ, การต้อนรับ, เครื่องรองรับ, กระโถน; ปลอกสวมนิ้วมือเมื่อเย็บจีวร
ปฏิมุกฺก : ค. ผู้สวม, ผู้สวมใส่, ซึ่งผูกมัด, ซึ่งรัดติด
ปฏิมุญฺจติ : ก. สวม, สวมใส่, ผูก, มัด; ประสพ, ได้รับ (ความเศร้าโศก)
ผาล : (ปุ.) ผาล ชื่อเหล็กสำหรับสวมหัวหมู เครื่องไถ. วิ. ภูมึ ผาลตีติ ผาโล. ผาลฺ วิเลขเณ, โณ. ผาลยติ ภูมึ เยน โส ผาโล.
มาลาภารี : ป. ผู้สวมพวงมาลัย
วมฺมิต : กิต. สวมเกราะแล้ว
วมฺมี : ค. ผู้สวมเกราะ
สนฺนทฺธ : (ปุ.) ทหารสวมเกราะ วิ. จมฺเมน สม.มา นทฺธวาติ สนฺนทฺโธ. สํปุพฺโพ, นหฺ พนฺธเน, โต, ตสฺส ทฺโธ, หฺโลโป. ตสฺส วา โธ, หสฺส โท.
อนุปาหน : ค. ไม่มีรองเท้า, ซึ่งไม่สวมรองเท้า
อาทหติ : ก. วางลง, สวมใส่, จุดไฟ, เผา
อามุญฺจติ : ก. สวม, ใส่, แต่งตัว
อามุตฺต : (ไตรลิงค์) ทหารสวมเครื่องแต่งตัวมีเครื่องยศเป็นต้น, ทหารแต่งเครื่องแบบ.อาปุพฺโพ, มุจฺโมจเน, โต.
อาเวฬี : ค. ผู้สวมพวงมาลัย