กุห, - หก : ค., ป. ผู้โกหก, ผู้หลอกลวง
กุหก : (ปุ.) คนผู้ยังคนให้พิศวง, คนที่ทำคนให้ พิศวง, คนผู้ยังโลกให่พิศวง, คนหลอกลวง, คนโกหก. ก สกัด. โกหกไทยใช้เป็นกิริยาว่า พูดปด พูดเท็จ. สฺ. กุหก.
ปฏิคฺคาหก : ค., ป. ผู้รับ, ผู้ยอมรับ, ผู้ถือเอา; ปฏิคาหก
อวเทหก : ค. เต็มอิ่ม, เต็มท้อง เช่นคำว่า อุทราวเทหกโภชนํ = อาหารหนัก
กุลาหก : ป. กิ้งก่า
ขคฺคคาหก : ป. ผู้ถือดาบ, ผู้ถือพระขรรค์, ผู้ถือกระบี่
คยฺหก : ค. คนที่ควรจับ, นักโทษ
ครหก : ค. ผู้ให้ร้าย, ผู้ใส่โทษ, ผู้ติเตียน
คาหก : ค. ผู้ยึด, ผู้ถือ, ผู้แบกหาม
คุยฺหก : (ปุ.) ความลับ, คุยหกะ ชื่อกำเนิด เทวดาอย่างที่๔ ใน ๘ อย่าง วิ. นิธโย คุยฺหตีติ คุยฺหโก. คุหุ สํวรเณ, ณฺวุ. แปลง อุ ที่ หุ เป็น ย แล้วเปลี่ยนอักษร.
คูฬฺหก : (ปุ.) การสอดแนม, การซ่อน, การปกปิด.
จีวรนิทาหก : ค. (ภิกษุ) ผู้เป็นเจ้าหน้าที่เก็บจีวร
จีวรปฏิคฺคาหก : (ภิกษุ) ผู้เป็นเจ้าหน้าที่รับจีวร
ฉตฺตคาหก : ค. ผู้ถือร่ม, ผู้กางร่ม
ฉวฑาหก ฉวฬาหก : (ปุ.) สัปเหร่อ (คนผู้ทำ หน้าที่เกี่ยวกับศพ คนผู้ทำหน้าที่เผาศพ) ฉวปุพฺโพ, ทหฺ ภสฺมีกรเณ, ณฺวุ, ทสฺส โฑ. ศัพท์หลัง แปลง ท เป็น ฬ.
ทนฺตุลฺลหก, - เลหก : อ. โดยใช้ฟันและเล็บ
เทฺวฬฺหก : (นปุ.) ความสงสัย วิ. เทฺวธา อิลติ จิตฺต เมเตนาติ เทฺวฬฺหกํ. ทฺวิปุพฺโพ. อิลฺ คติกมฺปเนสุ. โห, ลสฺส ฬคฺคํ. สกคฺเถ โก.
เทฺวฬฺหกจิตฺต : ค. ผู้มีจิตประกอบด้วยความสงสัย, ผู้มีใจลังเล, ผู้ไม่แน่ใจ
เทฺวฬฺหกชาต : ค. ผู้เกิดความสงสัย, ผู้มีความสงสัย
เทหก :
นป. ดู เทห(เมื่อใช้ในรูปพหูพจน์ แปลว่า แขนขา) โทหก : นป. ภาชนะสำหรับรีดนม, หม้อนม, ถังนม
ธมฺมสงฺคาหก : ค. ผู้ร้อยกรองหรือแต่งพระคัมภีร์
นิคฺคหก นิคฺคาหก : (วิ.) ผู้ข่ม, ฯลฯ.
นิคฺคาหก : ค. ผู้ติเตียน, ผู้ข่มขู่, ผู้กดขี่
นิทหก : ค. ผู้เก็บ, ผู้รักษา (จีวร)
นิยฺยุหก : (ปุ.) หลัก, หลักติดไว้สำหรับแขวน หมอก.
นิรีหก : (วิ.) มีความเพียรออกแล้ว, ฯลฯ. นิ+อีหา รฺ อาคม ก สกัด.
นิรีห, นิรีหก : ค. ไม่เคลื่อน, ไม่หวั่นไหว, นิ่ง, อยู่เฉยๆ
นิลฺเลหก : (ปุ.) การเลีย. นิปพฺโพ, ลิหฺ อสฺสารทเน, โณ, สกตฺเถ โก.
ปฏิพาหก : ค., ป. ซึ่งห้าม, ซึ่งป้องกัน, ซึ่งขัดขวาง; ยาถอน (พิษ)
ปตฺตคาหก : ป. ผู้ถือเอาบาตร, คนรับบาตร
ปตฺตาฬหก : (ปุ.) การเล่นตวงทรายด้วยใบไม้.
ปตฺตาฬฺหก : นป. ทะนานทำด้วยใบไม้สำหรับเล่นตวงทราย, การเล่นตวงทราย
ปโมหก : (วิ.) ผู้ทำให้หลง. ปโมหปุพฺโพ, กรฺ กรเณ, กวิ.
ปวาหก : ค. ซึ่งนำไป, ซึ่งขับไป, ซึ่งพัดไป
ปิฬหก : ป. หนอน, สัตว์ชั้นต่ำชนิดมีคูถเป็นอาหาร
เผณุทฺเทหก : ค. คลื่นแห่งฟองน้ำ
พลิปฏิคฺคาหก : ค. ผู้รับเครื่องบูชา, ผู้รับพลีกรรม เช่น พวกพราหมณ์, ผู้เก็บภาษี
มยฺหงฺก มยฺหก : (ปุ.) นกเขา. มยฺหํปพฺโพ, กุ สทฺเท, อ. ศัพท์หลังลบนิคคหิต.
รชฺชุคาหก : ป. ผู้ตรวจแผ่นดิน, ผู้วัดแผ่นดิน
วาหก : ค. ผู้นำไป
สณฺหกรณี : อิต. หินลับมีด
อติวาหก : ค. ผู้แบกหาม, กุลี
อนุคฺคณฺหก : ค. อนุเคราะห์, ช่วยเหลือ
อนุคฺคาหก : ค. ผู้ช่วยเหลือ, ผู้อนุเคราะห์
อสิคฺคาหก : ค. ผู้ถือดาบ, ผู้ถือพระแสง
อายูหก : ค. ผู้มีความเพียรพยายาม, ผู้มีความบากบั่น
อาโรหก : ป. ผู้ขี่, คนขับขี่
อาฬฺหก : (ปุ.) เสาตะลุง วิ. อาหนนฺติ พนฺธนฺตฺ- ยสฺมึ อเนน วา อาฬฺหโก. อาปุพฺโพ หนฺ พนฺธเน,ณฺวุ, นสฺส โฬ,วณฺณปริยาโย. ส. อาฒก.