ฆฆติ : ก. หัวเราะ, หัวเราะเยาะ
อนุหสติ : ก. หัวเราะ, หัวเราะเยาะ
อวหสติ : ก. หัวเราะเยาะ
อูหสติ : ก. หัวเราะเยาะ, ล้อ
อวหาส : ป. การแย้มหัว, การหัวเราะเยาะ
อูหสน : นป. การหัวเราะเยาะ, การล้อ
ปริภาสติ : ก. บริภาษ, เยาะ, ด่า
อภิหสติ : ก. ดีใจ, ร่าเริง, ปลื้มใจ, หัวเราะ
ฆคฺฆร : (ปุ.?) ซอกเขา, นกแสก, ประตู แม่น้ำ, เสียงสำรวล (หัวเราะ) ฆํสฺ ฆสนอทเนสุ, โร. ลง อ ปัจ. ประจำหมวด ธาตุ แปลง ส เป็น ค แล้วแปลง ค เป็น ฆ แปลง นิคคหิต เป็น ค.
ปมฺหยติ : ก. หัวเราะ
หาส : (วิ.) ยินดี, ร่าเริง, รื่นเริง, บันเทิง, เพลิน, สรวล, เสสรวล, เฮฮา, หัวเราะ. หสฺ หสเน, โณ.
หาสติ : ก. หัวเราะ
เกลิ เกฬิ : (นปุ.) ความเยาะเย้ย. กีฬฺ วิหาเร, ณิ.
เกฬิ : อิต. กีฬา, การเล่น; การเยาะเย้ย
ชกฺขติ : ก. หัวเราะ, กิน, บริโภค
ชคฺคหน : นป. การหัวเราะ
ชคฺฆ ชคฺฆิ : (ปุ.?) การร่าเริง, การรื่นเริง, การหัวเราะ, ความร่าเริง, ความรื่นเริง. ชคฺฆฺ หสเน, อ, อิ. ชคฺฆิตาเย เพื่ออันหัวเราะ. ตาเย ปัจ.
ชคฺฆติ : ก. หัวเราะ, กระซิกกระซี้, พอใจ
ชคฺฆนนา : อิต., ชคฺฆิต นป. การหัวเราะ
ทนฺตวิทสก : ค. ซึ่งเปิดเผยฟัน, (การหัวเราะ) จนเห็นฟัน
ทวกมฺม : (นปุ.) การเล่นหัวเราะกัน.
ปชคฺฆติ : ก. หัวเราะดัง
ปริหสติ : ก. หัวเราะ, เย้ยหยัน
ปริหาส : ป. การรื่นเริง, การหัวเราะ, การเย้ยหยัน
ปหสฺสติ : ก. หัวเราะ, ร่าเริง
ปหาส : ป. การหัวเราะ, การร่าเริง, การยินดีเพลิดเพลิน
ปหาสติ : ก. หัวเราะ, ร่าเริง, ยินดี
ปหาเสติ : ก. ทำให้หัวเราะ, ทำให้ร่าเริง, ทำให้ยินดี
มหาหาส : (ปุ.) การหัวเราะใหญ่, การหัวเราะหนักหนา.
สงฺฆฏฺฏน : นป. การเสียดสี, การท้าทาย, การยั่ว, การเยาะเย้ย
สงฺฆฏฺเฏติ : ก. เสียดสี, ท้าทาย, เยาะเย้ย
สญฺชคฺฆติ : ก. หัวเราะ, ซิกซี้
หสติ : ก. หัวเราะ, ยินดี, รื่นเริง
หสน : (นปุ.) การหัวเราะ, การร่าเริง, การสรวล (หัวเราะร่าเริง), การสรวลเส, การเสสรวล (หัวเราะเล่น), การเฮฮา. วิ. หสียเตติ หสนํ. หสฺ หสเน, ยุ. ส. หส, หสน.
หสฺส : (นปุ.) การหัวเราะ, ฯลฯ, หัสสะ( ร่าเริงตลก) ชื่อ นาฎยรส อย่างที่ ๕ ใน ๙ อย่าง. หสฺ+ณฺย ปัจ. อิ อาคม. ส. หสิต.
หสิต : (นปุ.) การหัวเราะ, ฯลฯ, วิ. หสนํ หสิตํ. ต ปัจ. อิ อาคม. ส. หสิต.
หาสิต : กิต. หัวเราะแล้ว
อฏฺฏหาส : (วิ.) หัวเราะเสียงดัง, หัวเราะมาก
อนมฺห : นป. การไม่หัวเราะ, การร้องไห้
อหุหาริย : นป. หัวเราะลั่น, หัวเราะเสียงดัง
อุชฺชคฺฆติ : ก. หัวเราะลั่น, หัวเราะดัง
อุชฺฌคฺคิกา : อิต. การหัวเราะดัง
อุปฺปฑนา : อิต. การเยาะเย้ย, การเสียดสี
อุปฺปณฺเฑติ : ก. เยาะเย้ย, หยัน, เสียดสี
อุมฺหยติ : ก. หัวเราะ, ยิ้มแย้ม
อุมฺหาเปติ : ก. ให้หัวเราะ, ให้ยิ้มแย้ม
อุมฺหิต : กิต. หัวเราะแล้ว
ยาคู : (ปุ.) ยาคู ชื่อตำแหน่งสมณศักดิ์พื้นบ้านของภาคอีสาน ชาวอีสานมีประเพณีแต่งตั้งภิกษุที่เป็นกำลังของศาสนาด้วยการสรงน้ำ สรงครั้งแรกได้รับสมญาว่า ยาซา สรงครั้งที่สองได้รับสมญาว่า ยาคู. ยชฺ เทวปูชายํ, อู. แปลง ช เป็น ค ทีฆะต้นธาตุ.
ยามา : (อิต.) เทวดาชั้นยามะ วิ. ทุกฺขโต ยาตา อปคตาติ ยามา (ปราศจากความลำบาก). ทิพฺพสุขํ ยาตา ปยาตา สมฺปตฺตาติ ยามา (ถึงแล้วซึ่งความสุขอันเป็นทิพ). จากอภิธรรม.
ยาวนฺตุ : (วิ.) มีปริมาณเท่าใด, มีประมาณเท่าใด. วิ. ยํ ปริมาณ มสฺสาติ ยาวนฺตํ. โมคฯ ลง อาวนฺตุ ปัจ. รูปฯ ๓๖๙ ลง วนฺตุ ปัจ. ทีฆะ อ ที่ ย เป็น อา.