เอลา เอฬา : (อิต.) น้ำลาย, กระวาน, กระวาน ใหญ่. อิลฺ คติยํ, อ, อิสฺเส, อิตฺถิยํ อา. อิ คติยํ วา, โล. ส. ลาลา น้ำลาย.
เอฬา : อิต. น้ำลาย
อฬ, - ฬก : นป. ก้ามปู, เล็บ
อล, อฬ : ๑. ป., นป. เล็บมือเล็บเท้า, อุ้งเท้า, ก้ามของสัตว์มีปูเป็นต้น ;
๒. ค. พอ, เพียงพอ, เป็นไปได้
อาฬาริก : (ปุ.) ช่างทำขนม, คนครัว, พ่อครัว. วิ. อฬาโร นาม สูปาทิวิกติ, ตํ กโรตีติ อาฬาริโก. อิก ปัจ. ส. อาราลิก.
อฬกา : (อิต.) อฬกาชื่อเมืองกุเวรวิ.อลํ วิภูสนํกโรตีติอลกา.สาเอวอฬกา.เป็นอาฬกาบ้าง.
อุฬุ : (อิต.) ดาว วิ. อุลยตีติ อุลู. อุลูเอว อุฬุ. อุลฺ คมเน, อู. รัสสะ อู เป็น อุ. ฎีกาอภิฯ ลง อุ ปัจ. เป็น นปุ. บ้าง.
เอล เอฬ : (วิ.) ชั่ว, เลว.
เอลา : อิต. น้ำลาย, กระวานใหญ่
เอฬ : (วิ.) ไม่กล่าว, ไม่พูด, พูดไม่ได้.
อาฬวิ อาฬวี : (อิต.) อาฬวี ชื่อนคร ๑ ใน ๒๐ ของอินเดียโบราณ วิ. อลํ วิภูสนํ เอตฺถาติ อฬวี. วี ปัจ. อฬวี เอว อาฬวี. ลสฺส ฬตฺตํ.