อาฬวก : (ปุ.) อาฬวกะ ชื่อยักษ์, อาฬวกยักษ์.
อาฬวิ อาฬวี : (อิต.) อาฬวี ชื่อนคร ๑ ใน ๒๐ ของอินเดียโบราณ วิ. อลํ วิภูสนํ เอตฺถาติ อฬวี. วี ปัจ. อฬวี เอว อาฬวี. ลสฺส ฬตฺตํ.
อาฬกา อาฬกมนฺทา : (อิต.) ดู อาลกา อาลกมนฺทา.
อาฬกมนฺทา : อิต. เมืองท้าวกุเวร
อาฬวก, - วิก : ค. ผู้อยู่ป่าช้า, ชื่อยักษ์
อาฬวน : นป. ป่าช้า
อาฬหณ อาฬหน อาฬาหณ อาฬาหน : (นปุ.) ป่าช้า วิ. อาคนฺตวา ทหนฺติ อเตฺรติ อาฬหณํ อาฬหนํ วา. อาปุพฺโพ, ทหฺ ภสฺมีกรเณ, ยุ, ทสฺส โฬ. อภิฯ และฎีกา อภิฯ. อาเนตฺวา ทหียเต อเตฺรติ อาฬหณํ อาฬหนํ วา. (ที่เป็นที่นำศพมาเผา).
อาฬหณ อาฬหน : (นปุ.) หลักเป็นที่นำนักโทษ ประหารมาฆ่า, ที่ประหารชีวิต. อาปุพฺโพ, ทหฺ หึสายํ, ยุ.
อาฬิ : (ปุ.) แมลงป่อง. อาฬํวิจฺฉิกนงฺคุลํ, ตํโยคา อาฬิ. แมลงป่องช้าง, แมลงภู่ ก็แปล.
ปาสาณวสฺส : นป. ฝนหิน, ฝนที่เป็นหิน (ซึ่งอาฬวกยักษ์บันดาลให้ตกลงมาเพื่อทำร้ายพระโคตมพุทธ)
อฬกา : (อิต.) อฬกาชื่อเมืองกุเวรวิ.อลํ วิภูสนํกโรตีติอลกา.สาเอวอฬกา.เป็นอาฬกาบ้าง.
อาลวาลก : (นปุ.) ร่องน้ำรอบโคนต้นไม้, ชลาธาร. อาล (ต้นไม้?) + วาลก (ร่องน้ำ) วาล ก สกัด. ส. อาลวาล อ่างน้ำ.
อาฬาริก : (ปุ.) ช่างทำขนม, คนครัว, พ่อครัว. วิ. อฬาโร นาม สูปาทิวิกติ, ตํ กโรตีติ อาฬาริโก. อิก ปัจ. ส. อาราลิก.
อาลกมนฺทา : อิต. เมืองของท้าวกุเวร
อาลกอาฬก : (ปุ.) หมาป่า, หมาบ้า.อลฺนิวารเณ, ณฺวุ.
อาลปติ : ก. เรียกร้อง, ทักทาย, สนทนา
อาลยติ : ก. ติด, ยึด, เกาะแน่น, อยาก
อาฬาริก, - ริย : ป. สูท, พ่อครัว
อาฬาหน : นป. ที่เผาศพ, ป่าช้า, สุสาน
อาฬาหนกิจฺจ : นป. การเผาศพ, การทำฌาปนกิจ
อาฬาหนฏฺฐาน : นป. ที่เผาศพ, สุสาน, ป่าช้า
อาลกาอาลกมนฺทา : (อิต.) อาลกมันทาชื่อเมืองกุเวร.วิ.อลํวิภูสนํกโรตีติอลกา.อลกาเอวอาลกา. อาลกาเอว โมทกรณโตอาลกมนฺทาเป็นอาลกมณฺฑาก็มี.
อาลิ : (ปุ.) แมลงป่อง (ประดับโลก). อลฺ ภูสเน, ณิ. ส. อาลิ.
อาลิ, - ฬิ : ๑. อิต. เขื่อน, ทำนบ; ปลาชนิดหนึ่ง; เพื่อนหญิง ;
๒. ป. แมลงป่อง
อาลี : อิต. หญิงสหาย; สะพาน; เขื่อน
อาลุ : นป. หัวพืชที่กินได้, เง่ามัน; กาต้มน้ำ, หม้อ, หวด
ติทสาลย : (ปุ.) ติทสาลยะ ชื่อสวรรค์ชั้นที่ ๕ ใน ๕ ชื่อ, สวรรค์, วิ, ติทสานํ เทวานํ อาลโย ฐานํ ติทสาลโย.
อาธาร : (ปุ.) เชิง (เครื่องรองภาชนะทั่ว ๆไป), เชิงบาตร (ขาบาตร), อาธาระเป็นคำเรียกสัมพันธ์บทที่ประกอบด้วยสัตมีวิภัติ (อธิกรณ), การอุปถัมภ์, อ่าง, หม้อน้ำ, ที่ขังน้ำสระ, ร่องน้ำรอบโคนต้นไม้ (อาลวาลก).อาปุพฺโพ, ธรฺธารเณ, โณ.
อาฬาร อาฬารตาปส : (ปุ.) อาฬารดาบส ชื่อดาบสหัวหน้าสำนัก ซึ่งพระมหาบุรุษ เสด็จเข้าไปศึกษาลัทธิตอนผนวชใหม่ ๆ.