ขญฺช : (วิ.) กระจอก (เขยก), เขยก, กระเผลก, ง่อย. ขญฺชฺ คติเวกลฺเล เวกลฺเล วา, อ. ขญฺช
ขุชฺช : (วิ.) กระจอก, เขยก, ค่อม.
กุณฺฐ : (วิ.) เกียจคร้าน, เฉื่อยชา, เงื่องหงอย, ร่อย, เหี้ยน, กระจอก (เขยก), เขยก. กุฐิ อาลสิยคติปฏิฆาเตสุ, อ.
ขลก ขลุงฺก ขฬุงฺก : (ปุ.) ม้ากระจอก, ม้า เขยก. วิ. ขรํ คจฺฉตีติ ขลํโค จลุงฺโค ขฬุงฺโค วา. โส เอว ขลํโก, ฯลฯ. คการสฺส กกาโร, รสฺส ลตฺตํ. ศัพท์หลัง แปลง ล เป็น ฬ. เป็น ขลํค, ฯลฯ และเป็น ขลุก, ฯลฯ. บ้าง.
โขฏ โขฑ โขร โข : (วิ.) กระจอก, เขยก.
โขณฺฑ : (วิ.) กระจอก, คนเขยก, คนขา เขยก.
คติเวกลฺล : (วิ.) ขาดแคลนการไป, ไปลำบาก, เป็นง่อย, เป็นกระจอก, เขยก.
ฆฏก : (ปุ.) ไม้ตะโก, ไม้มูกใหญ่, ม้ากระจอก ( เขยก ).
ขญฺชโขฏ : ป. การเดินเขยก
ขญฺชติ : ก. เขยก, เดินกระโผลกกระเผลก
ขลก : (ปุ.) ม้ากระจอก (ดขยก) ม้าเขยก ขรฺ ขเย, อ, รสฺส โล, สกตฺเถ โก. หรือ ลง ณฺวุ ปัจ. ไม่ทีฆะ.
ขลุงฺก : ป. ม้ากระจอก, ม้าขาเขยก
ปกฺข : ป. ข้าง, ส่วน, ฝ่าย, สีข้าง, ปีก, ปักษ์, คนขาเขยก, พรรค
ปงฺคุ, ปงฺคุล : ป., ค. ขาเขยก, คนพิการ