กนฺตติ : ก. ตัด; ปั่น; สลัก; เจาะ
ขาท : (วิ.) ขุด, เจาะ, ไช. ขณุ ขนุ ธาตุ ท ปัจ.
ตุทติ : ก. ต่ำ, แทง, เจาะ, ลับ
นิพฺพิชฺฌติ : ก. ทำให้แตกออก, เจาะ, ไช, ทำลาย
เภท : (วิ.) ต่อย, แตก, ทำลาย, หัก, พัง, เจาะ, ต่าง (ผิดแผก ไม่เหมือนเดิม), แปลก.
วิชฺฌติ : ก. ยิง, แทง, เจาะ
วิตุทติ : ก. แทง, เจาะ, สะกิด
เวธติ : ก. สั่น, เจาะ, แทง
อาวิชฺฌติ : ก. หมุนเวียน, วนเวียน; แทง, เจาะ, ไช, ดึง, ลาก
อาวุณาติ : ก. ร้อยรัด, เย็บ, ร้อยเข้ากัน, เสียบ, เจาะ, ไช
โอปาเฏติ : ก. แก้, เปิด, ฉีกออก, เจาะ, เฉือน
กณฺณเภท : (ปุ.) การเจาะหู.
กณฺณเภทน : (นปุ.) การเจาะหู.
ขติ : (อิต.) การขุด, การเจาะ, การไช. ขนุ+ ติปัจ. ลบ นุ.
ฉิชฺชติ : ๑. ก. อันเขาตัด, อันเขาทำให้แตก, อันเขาฉีก, อันเขาทำให้ขาด, อันเขาทำลาย, อันเขาเจาะ;
๒. ตัด, แตก, ฉีก, ขาด, ทำลาย
ฉิทฺทิต : ค. อันเขาตัดแล้ว, อันเขาทำแตกแล้ว, อันเขาฉีกแล้ว, อันเขาเจาะแล้ว
ตทุปิย : ค. เหมาะแก่สิ่งนั้น, สมควร, เหมาะเจาะ
ตุชฺชติ : ก. อัน...แทง, อัน...ตำ, อัน...เจาะ, ถูกแทง, ถูกตำ, ถูกเจาะ
ตุทน : นป. การต่ำ, การแทง, การเจาะ
ทุพภาสิตาปตฺติ : (อิต.) อาบัติทุพภาษสิต. ต้องอาบัตินี้ เพราะพูดล้อเล่น เย้าเล่น กับ อุปสัมบัน หรืออนุปสัมบัน กระทบวัตถุมีชาติเป็นต้น พูดเจาะตัวหรือเปรยก็ตาม.
ธมกรก : (ปุ.) คนที (หม้อน้ำ หม้อมีหู เต้า น้ำ, ธัมกรก, ธมกรก (ธะมะกะหรก) ชื่อบริขารของ ๑ ใน ๘ อย่าง ของภิกษุ เป็นกระบอกก้นกลวง ผูกผ้าไว้ข้างบนปิดสนิท เจาะรูตรงกลางใส่หลอดยาวประมาณ ๔ นิ้ว มีหูสองข้างหลอด สำหรับใช้กรอง น้ำ เป็น ธมการก ก็มี.
นิตฺตุทน : นป. การเจาะ, การแทง, การตำ, การไช
นิพฺพิชฺฌน : (นปุ.) การเจาะออก, ความเจาะ ออก, ความตรัสรู้, ความบรรลุ. นิปุพฺโพ, วิธ. วิชฺฌเน, ยุ. ลง ย ปัจ. ประจำหมวดธาตุ แปลง ธฺย เป็น ชฺฌ ยุ เป็น อน.
นิพฺพิทฺธ : ค. อัน...ทำให้แตก, อัน...เจาะไช, อัน...ทำลาย
นิพฺเพธ : (ปุ.) การเจาะ, การเจาะออก, การชำแรก, การแหวก, ความเจาะออก, ฯลฯ, ความบรรลุ, ความตรัสรู้. นิปุพฺโพ, วิธฺ วิชฺฌเน, อ.
นิวิชฺฌ : ค.อันเขาเจาะหรือแทง; ยากที่จะแทงตลอด
ปาเรติ : ก. เจาะ, ไช, แทง
พฺยธ : (ปุ.) การเจาะ, การแทง, การไช. วิธฺ วิชฺฌเน, อ.
มณิเวธ : (ปุ.) เครื่องมือเจียระ ไนแก้ว, เครื่องเจียระไนแก้ว, เพชร (เจาะแก้ว).
ยถานุรูป : (วิ.) พอสมควร, พอเหมาะ, พอเหมาะพอเจาะ, พอเหมาะพอเจาะกัน.
วฺยธ : ป. การเจาะ, การแทง
วิตุทน : นป. การแทง, การเจาะ, การสะกิด
วิตุนฺน : กิต. แทงแล้ว, เจาะแล้ว, สะกิดแล้ว
เวธ : ป. การเจาะ, การแทง
เวธิต : กิต. เจาะแล้ว
เวธี : ป. ผู้ยิง, ผู้เจาะ
สุจิวิชฺฌน : (นปุ.) เหล็กแหลม, เหล็กเจาะ, เหล็กหมาด, สว่าน.
อนุขณติ : ก. ขุด, เจาะลงไป
อนุวิชฺฌติ : ก. ๑. แทง. เจาะ, ไช ;
๒. รู้แจ้ง, แทงตลอด
อภินิพฺพิชฺฌติ : ก. เจาะ, แทง, ไช
อภิวิชฺฌติ : ก. เจาะ, แทง, ไช
อวทารณ : (วิ.) ขุด, เจาะไช, เซาะ, เซาะลง, ทำลาย.
อารญฺชิต : ๑. นป. แผลเป็น, รอยตำหนิ, รอยขีด;
๒. กิต. ถูกแทงแล้ว, ถูกเจาะแล้ว
อารา : (อิต.) เหล็กหมาด, เหล็กเจาะ, เหล็กแหลม, สว่าน, เข็ม.อรฺคมเน, โณ, อิตฺถิยํอา.อภิฯลงอปัจ.
อาราหตฺถ : ป. เครื่องเจาะ, สว่าน, บิดหล่า
อาวิชฺฌนก : นป., ค. สิ่งที่หมุนไปรอบๆ, ที่สำหรับชัก (เชือก) ; ซึ่งเจาะไช, ซึ่งหมุนไปรอบๆ
อาวิธ : ป. เครื่องเจาะ, เครื่องไช, สิ่ว, สว่าน
อุพฺเพธ : (ปุ.) การเจาะขึ้น, การไชขี้น, การแทงขึ้น, การสูงขึ้น, การพวยพุ่ง. อุปุพฺโพ, วิธฺ วิชฺฌเน, อ.
โอวิชฺฌติ : ก. เจาะ, ไช
จาควนฺตุ : ค. ผู้มีจาคะ, ผู้มีความเผื่อแผ่, ผู้มีความเสียสละ