มุหุมฺภาสา : อิต. การพูดเพ้อเจ้อ
สมฺผปฺปลาป : (วิ.) (วจีประโยค) เป็นเครื่องกล่าวซึ่งคำอันทำลายเสียซึ่งประโยชน์, เป็นเครื่องกล่าวซึ่งถ้อยคำอันไม่เป็นประโยชน์แก่ตนและผู้อื่น, กล่าวซึ่งคำอันโปรยเสียวซึ่งประโยชน์, กล่าวคำเพ้อเจ้อ. วิ. สมฺยํ นิรตฺถกํ ปลปติ เปเตนาติ สมฺผปุปลาโป. สมฺผปุพฺโพ, ปปุพฺโพ จ, ลปุ วจเน, โณ. ปสํโยโค.
สมฺผปฺปลาปี : (ปุ.) คนผู้กล่าวคำเพ้อเจ้อ, คนพูดเพ้อเจ้อ.
อปิลาปน : นป. การไม่เลื่อนลอย, การไม่ฟั่นเฟือน ; การระบุ, การพูดเพ้อเจ้อ
อปิลาเปติ : ก. พูดพล่าม, พูดเพ้อเจ้อ
อสมฺผปฺปลาป : ป. การไม่พูดเพ้อเจ้อ, การไม่พูดพล่าม
อุปฺปิลาวน : นป. การพูดเพ้อเจ้อ, การพูดเหลวไหล
กุกฺกุร : (ปุ.) หมา, ลูกหมา, ปีจอ. วิ. กุกติ สสาทโย อาททาตีติ กุกฺกุโร. กุก อาทาเน, อุโร. ส. กุกฺกุร กุกุร.
กุกฺกุรสวจฺฉร : (ปุ. นปุ.) ปีจอ, ปีหมา.
โสณสวจฺฉร : (ปุ. นปุ.) จอ, ปีจอ, ปีหมา.
อมาตฺย : (ปุ.) แปลเหมือนอมจฺจอมาศัพท์ ตฺยปัจ.
อโหรตฺต : (ปุ. นปุ.) วันและคืน, วันคืน.วิ. อโหจรตฺติจอโหรตฺโต.อภิฯ.อหญฺจรตฺติจอโหรตฺตา.อถวา, อหญฺจรตฺติจอโหรตฺตํ.รูปฯ ๓๔๕. เอาอที่อหเป็นโอเอาอิที่รตฺติเป็นอ.
อาทิจฺจ : (ปุ.) ดวงอาทิตย์, พระอาทิตย์, ตะวัน, ดวงตะวัน.วิ. อาภุโสทิปฺปตีติอาทิจฺโจอาปุพฺโพ, ทิปฺทิตฺติยํ, โณฺย.แปลงปฺเป็นจฺลบณิรวมเป็นจฺยแปลงจฺยเป็นจฺจฏีกาอภิฯอาบทหน้าทิปฺธาตุอปัจ.ลงยปัจ.ประจำธาตุเป็นจฺจอทิติยาปุตฺโตอาทิจฺโจ.อทิติยาอปจฺจํอาทิจฺโจ.ยปัจ.โคตตตัท.ทีฆะต้นศัพท์ ลบอิที่ติเป็นตฺยแปลงตฺยเป็นจฺจรูปฯ ๓๕๔.สยํปภายนฏฺฐายอาทิกปฺปิเกหิอิจฺโจอุปคนฺ-ตพฺโพติอาทิจฺโจอาทิกปฺปิกปุพฺโพ, อิคติยํ, ริจฺโจ, กปฺปิกโลโป.ลงจฺจหรืออจฺจปัจ.แทนริจฺจ ก็ได้.ส. อาทิตฺย.