คนฺธ : (วิ.) น้อย, เล็กน้อย, หอม, ปลิว, ฟุ้ง, ตลบ. ส. คนฺธ.
อุสฺสท : (วิ.) ฟูขึ้น, ฟุ้ง, ฟุ้งไป. อุปุพฺโพ, สทฺ วิสรเณ, อ.
ขจร : (วิ.) ไปในอากาศ, ฯลฯ. ขจร(ขะจอน) กำจร ไทยใช้เป็นคำกิริยาในความว่า ฟุ้งไป กระจายไป ระบือไป ดังไป.
นิจฺฉรณ : นป. การปล่อยออก, การซ่านออก, การฟุ้งไป, การเปล่ง, การช่วยให้มีอิสระ
นิจฺฉรติ : ก. ปล่อยออก, สลัดออก, ซ่านออก, เปล่งออก, ฟุ้งไป, ออกจาก
ปวติ : ก. พัดไป, ฟุ้งไป; รีบร้อน, รีบเร่ง
ปวาติ : ก. ฟุ้งไป, ตลบอบอวล
วาติ : ก. ฟุ้งไป, พัด
วายติ : ก. ฟุ้งไป
วายน : นป. การฟุ้งไป, การขจรไป
สมถ : (ปุ.) ธรรมเป็นเครื่องระงับ, ธรรมยังนิวรณ์ห้า มี กามฉันท์ เป็นต้นให้สงบ. วิ. กามฉนฺทาทิกํ ปญฺจนิวรณํ สเมตีติ สมโถ. สมุ อุปสเม. โถ แปลง อุ เป็น อ. ความสงบ, ความระงับ, ความสงบระงับ. วิ. สมนํ สมโถ. สมาธิ, สมถะ, ชื่อว่า สมถะ เพราะอรรถว่าไม่ฟุ้งซ้าน อวิกฺเขปฏเฐน สมโถ. สมถุ ชื่อของภาวนาอย่างที่ ๑ ในภาวนา ๒ เป็นอุบายสงบใจ เป็นวิธีทำใจให้สงบหลบทุกข์ไปได้ชั่วคราวมีผลเพียงให้กิเลสอย่างกลางระงับไปชั่วคราว ที่ท่านเปรียบไว้ว่าเหมือนเอาหินทับหญ้าเท่านั้น เมื่อเอาหินออก หญ้าก็งอกงามตามเดิม แต่ก็ยังผู้ปฏิบัติให้หลงไปว่าได้บรรลุโลกุตรธรรมเป็นพระอริยบุคคลไปก็มี เมื่อหลงไปเช่นนี้ก็เป็นอันตรายแด่พระพุทธศาสนาเหมือกัน. คำ สมถะ ไทยใช้ในความหมายว่า มักน้อย ปฏิบัติตนปอน ๆ.
อติวายติ : ก. กระจายไป, ฟุ้งไป
อทฺทน : (วิ.) ปลิวไป, ฟุ้งไป, ตลบ.อทฺทฺคติยํ, ยุ.
อธิโรห : ค. งอกงาม, เฟื่องฟู, มีอำนาจ
อุทฺธต : กิต. ยกขึ้นแล้ว, ทำให้ฟุ้งขึ้นแล้ว, ไม่สงบนิ่งแล้ว
อุทฺธสติ : ก. ฟุ้งขึ้น, ปลิวว่อน, บินขึ้น
อุปาต : กิต. ขว้างขึ้นแล้ว, ฟุ้งแล้ว
อณฺฑ : (นปุ.) ไข่, ฟอง, ฝัก, อัณฑะ (ไข่ของชาย). กระโปก, ลูกกระโปก.อณฺสทฺเท, โฑ.อมฺ วา คมเน, โฑ, มสฺส โณ.อถวาอฑิ อณฺฑฺ วา อณฺฑิ วา อณฺฑตฺเถ, โณ. รูป ฯ ๖๕๗ ลง ก ปัจ. ส. อณฺฑ.
อณฺฑ, อณฺฑก : นป. อัณฑะ, ไข่, ฟอง
พีช : (นปุ.) เหตุ, มูลเหตุ, มูลเค้า, เมล็ด, ฟอง (ฟองไข่), นิมิตบุรุษ, นิมิตสตรี, องคชาต, น้ำสุกกะ, พันธุ์ไม้, ต้นไม้, พืช (สิ่งที่จะเป็นพันธุ์ต่อไป). วิเสสปุพฺโพ, ชนฺ ปาตุภาเว, โร. ลบ เสส แปลง วิ เป็น พิ ทีฆะ ลบ ที่สุดธาตุ และ รปัจจัย อภิฯ ลง กฺวิ ปัจ.
ขคาทิพีช : (นปุ.) ฟองแห่งสัตว์มีนกเป็นต้น.
เผณ : (ปุ. นปุ.) ฟอง, ฟองน้ำ, หินฟองน้ำ. เผณฺ คติยํ, อ. ผิ อุนฺนเต, ยุ.
เผณก : (ปุ.) ฟอง, ฯลฯ. ก สกัด.
มจฺฉณฺฑี : (อิต.) น้ำอ้อย (เช่นกับฟองปลา). มจฺฉณฺฑ-สทิสตฺตา มจฺฉณฺฑี. น้ำตาลทราย (ให้สุกมาจากรสวิเศษของอ้อย).
อณฺฑช : (วิ.) เกิดแต่ฟอง, เกิดแต่ไข่.ส.อณฺฑชอณฺฑชสฺ.
อุคฺคตฺถน, - คฏฐน : นป. เครื่องประดับ, กระจุ๋มกระจิ๋ม, ฟองไข่มุก