เมฆ : (ปุ.) เมฆ ชื่อไอน้ำที่รวมกันเป็นก้อนลอยอยู่ในอากาศ วิ. มิหติ โลกํ วสฺส ธาราหีติ เมโฆ. มิหฺ เสจเน, โฆ. แปลง อิ เป็น เอ ลบ หฺ.
เมฆนาท : ป.เสียงฟ้าร้อง, เสียงฟ้าคำราม
เมฆปาสาณ : (ปุ.) ลูกเห็บ.
กจ : ป. ผม, เมฆ
ฆนเมฆวสฺส : (นปุ.) ฝนอันเกิดจากเมฆเป็น ก้อน, ฝนลูกเห็บ.
วาริท : ป. ผู้ให้น้ำ; เมฆ
วาริวาห : ป. ผู้นำมาซึ่งน้ำ; เมฆ
อพฺภนฺติ : อิต. อากาศ, เมฆ
มฆ : ป., มฆา อิต. ชื่อดาวฤกษ์
คคน : (นปุ.) ที่เป็นที่ไปแห่งนก, กลางหาว, อากาศ, ฟ้า, ท้องฟ้า. วิ. คจฺฉานฺเตตฺถ วิหงฺคมาทโยติ คคนํ. คมฺ คติยํ, ยุ, มสฺส โค. เมฆ พระอาทิตย์? เป็น คคณ บ้าง.
คเทร : (ปุ.) เมฆ (มีเสียงกระหึ่ม). คทฺ เทวสทฺเท, อิโร. ส. คทามฺพร.
ชีมูต : (ปุ.) ชีมูตะ ชื่อเมฆชื่อ ๑ ใน ๑๑ ชื่อ, เมฆ. วิ. ชีวนํ ชลํ มูตํพทฺธ มเนนาติ ชีมูโต, วนโลโป. โลกานํ วา ชีวิตํ มุนาตีติ ชีมูโต. วิตโลโป, ชีวิตสฺส ชีอาเทโส วา, มุ พนฺธเน , โต, ทีโฆ. สัททนีติ วิ. ชีวนสฺส มูโต ชีมูโต.
โตยท : (ปุ.) เมฆ (ให้น้ำ).
ท : (วิ.) ให้, ผู้ให้. ทา ทาเน, อ. อุ. ปโยท เมฆ.
ธาราธร : (ปุ.) เมฆ วิ. ชลธารํ ธาเรตีติ ธาราธโร. ลบ ชล.
ปโยท : (ปุ.) เมฆ (ให้น้ำ ). ปย+ท แปลง อ ที่ ย เป็น โอ.
พลาหก :
(ปุ.) เมฆ. ดู วลาหก ด้วย. อมฺพท : (ปุ.) เมฆ
อมฺพธร : (ปุ.) เมฆ(ทรงไว้ซึ่งน้ำ).
อมฺพุทอมฺพุธร : (ปุ.) เมฆ. วิ. อมฺพุทาทาตีติอมฺพุโท.อมฺพุปุพฺโพทา ทาเน, กฺวิ. อมฺพุธาเรตีติอมฺพุธโร.ส. อมฺพุทฺ
อมฺพุท อมฺพุธร : (ปุ.) เมฆ. วิ. อมฺพํ ธาเรตีติ อมฺพุธโร. ส. อมฺพุทฺ
อมฺพุท, อมฺพุธร : ป. เมฆ
อมฺโภท, อมฺโภธร : ป. เมฆ
อิราวต : (ปุ.) แหล่งของน้ำ, ที่อยู่ของน้ำ, ทะเล, เมฆ. อิราปุพฺโพ, วสฺ นิวาเส, อ, สสฺส โต.
อุทการ อุทลาหน อุทหาร : (ปุ.) เมฆ. อุท+กรฺ+ณ ปัจ., อุท+อาหน ลฺ อาคม, อุท+หรฺ + ณ ปัจ.
กรกา : (อิต.) ลูกเห็บ (เมล็ดน้ำแข็งที่ตกจาก อากาศ เมฆที่ละลายไม่หมด). กเรน หตฺ เถน คยฺหุปคตฺตา กรกา. ส. กรก.
จตุรงฺคตม : (ปุ. นปุ.) ความมืดมีองค์สี่ คือ ค่ำ ป่าชัฏ เมฆทึบ และเที่ยงคืน.
ชลท : ป. เมฆฝน
เทวสทฺท : (ปุ.) เสียงแห่งฟ้า. ฟ้าร้อง. ฟ้าลั่น. เสียงแห่งเมฆ, เมฆกระหึ่ม, เมฆกระหื่ม.
โทสินามุข : นป. พระจันทร์ในคืนปราศจากเมฆหมอก, จันทร์แจ่ม
ธราธร ธราธาร : (ปุ.) เมฆ, พระวิษณุ, พระ ศิวะ, ภูเขา, เต่า?
ปชฺชุนฺน : ป. เมฆฝน, เจ้าแห่งฝน
วลาหก : ป. เมฆ, เมฆฝน
สญฺฌาฆน : นป. เมฆในตอนเย็น
อชิมุตฺต : (ปุ.) เมฆ, ฝน.
อพฺภกูฏ : นป. หัวหรือยอดเมฆพายุ
อพฺภฆน : (ปุ.) กลีบแห่งเมฆ, กลีบเมฆ.
อพฺภปฏล : นป. กลุ่มเมฆ, ก้อนเมฆ
อพฺภมุตฺต : ค. พ้นจากเมฆ, ปราศจากเมฆ
อพฺภามตฺต : ค. น่ากลัว, ใหญ่โต, (มีขนาดเท่าก้อนเมฆ)
มฆวนฺตุ : (ปุ.) มฆวัน มฆวา มฆวาน ท้าวมฆวาน มฆวะ เป็นชื่อของพระอินทร์ทุกคำ วิ. มหิตพฺพตฺตา มฆวา. มหฺ ปูชายํ, วนฺตุ, หสฺส โฆ. เป็น มฆวนฺตุ ลง สิปฐมา วิภัติ เอา นฺตุ กับ สิ เป็น อา สำเร็จรูปเป็น มฆวา.
มฆา, มฆวนฺตุ : ค. พระอินทร์
โมฆ : (วิ.) เปล่า, ว่าง, ปราศจากประโยชน์, หาประโยชน์มิได้. มุหฺ เวจิตฺเต, อ, อุสฺโส, หสฺส โฆ. มุหฺ มุจฺฉายํ, โฆ, หฺโลโป.