เกลิ เกฬิ : (นปุ.) ความเยาะเย้ย. กีฬฺ วิหาเร, ณิ.
เกฬิ : อิต. กีฬา, การเล่น; การเยาะเย้ย
นิมฺมานิยติ : ก. อันเขาลดต่ำลง, อันเขาเย้ยหยัน, อันเขาไม่นับถือ
ปฏิเกฬนา : อิต. การเล่นโต้กลับ, การเล่นฝ่ายตรงข้าม; การเย้ยหยันตอบ
ปริภว : ป. ความเย้ยหยัน, ด่าว่า, ดูแคลน, ลำบาก
ปริภาสก : ค. ผู้บริภาษ, ผู้ติเตียน, ผู้เย้ยหยัน
ปริหสติ : ก. หัวเราะ, เย้ยหยัน
ปริหาส : ป. การรื่นเริง, การหัวเราะ, การเย้ยหยัน
วมฺภน : นป.,- นา อิต. การเย้ยหยัน, การสบประมาท
วมฺภิต : กิต. สบประมาทแล้ว, เย้ยหยันแล้ว
วมฺภี : ค. ผู้สบประมาท, ผู้เย้ยหยัน
วมฺเภติ : ก. สบประมาท, เย้ยหยัน
สงฺฆฏฺฏน : นป. การเสียดสี, การท้าทาย, การยั่ว, การเยาะเย้ย
สงฺฆฏฺเฏติ : ก. เสียดสี, ท้าทาย, เยาะเย้ย
อุปฺปฑนา : อิต. การเยาะเย้ย, การเสียดสี
อุปฺปณฺเฑติ : ก. เยาะเย้ย, หยัน, เสียดสี
โอภาสติ : ก. ๑. โอภาส, ปราศรัย, กล่าวโทษ, เย้ยหยัน, ด่า, พูดคัดค้าน;
๒. ส่องแสง, รุ่งโรจน์
ชิร ชีร : (วิ.) แก่, คร่ำคร่า, แก่คร่ำคร่า, ชำรุด, ทรุดโทรม, ยุ่ย, ย่อย. ชรฺ ธาตุ อ ปัจ.แปลง อ ที่ ช เป็น อี ศัพท์ต้นรัสสะ หรือตั้ง ชีรฺ พฺรูหเณ, อ.
เสยฺยา : (อิต.) การนอน, ที่นอน, ไสยา. สึ สเย, โย. แปลง อี เป็น เอ ย เป็น ยฺย รูปฯ ๖๔๕.