มุทฺทา : (อิต.) ตรา, ตราประทับ, เครื่องสำหรับตีตรา, เครื่องหมาย, รอย, แหวน, แหวนตรา, พิมพ์ (รูปแบบ), ลัญจกร.
หวน : (นปุ.) การเป็นอยู่, ความเป็นอยู่. หู สตฺตายํ, ยุ. การให้, การบูชา, การเซ่นสรวง. หู หพฺยทาเน. ส. หวน.
องฺคุลฺยาภรณ : (นปุ.) เครื่องประดับของนิ้ว, แหวน.
องฺคุลียก : (นปุ.) วัตถุมีอยู่ที่นิ้วมือ, แหวน. วิ.องฺคุลิยํ ภวํ องฺคุลียกํ. อีย ปัจ. ก สกัด.
โกตุก : นป. แหวนแต่งงาน; ความประหลาดใจ
ปุนนฺนวา : อิต. ผักหัวแหวน
มทฺทิกา : (อิต.) แหวนตรา.
มุทฺทิกา : (อิต.) แหวนตรา, หัวแหวนมีอักษร, จันทน์, จันทน์ขาว, องุ่น, กล้วยตีบ.
โสถฆาตี โสผฆาตี : (อิต.) ผักโหม, ผักหัวแหวน. วิ. โสถํ โสผํ วา หนฺตีติ โสถฆาตี โสผฆาตึ วา. หนฺ หึสายํ, อ, หนสฺส ฆาโต, อิตถิยํ อี.
องฺคุลิมุทฺทา : (อิต.) หัวแหวนมีอักษร, แหวนตรา, แหวนมีอยู่ที่นิ้วมือ. วิ. องฺคุลิมุทฺทา.ส.ตัป.องฺคุลิ+มุทฺธาเป็นองฺคุลิมุทฺธา บ้าง.
องฺคุลิมุทฺทา, - มุทฺทิกา : อิต. แหวน, แหวนตรา
อูมิกา : อิต. แหวน; คลื่น; เสียงหึ่งของผึ้ง
อาหวน : (นปุ.) วัตถุอัน...พึงนำมาบูชา, การบูชา. อาปุพฺโพ, หู หพฺยทาเน, ยุ. อาหวน.
กมฺป กมฺปน : (วิ.) อันยัง...ให้ไหว, ไหว, หวั่น, สั่น, รัว. กมฺปฺ กมฺปเน, อ, ยุ.
ฆฏน : (วิ.) หมั่น, ขยัน, รวมกัน, ติดต่อกัน, สืบต่อ, เบียดเบียน.
จิตฺตาโภค : (ปุ.) ความคำนึงแห่งจิต, ความหวน คิดแห่งจิต, ความตั้งใจ. จิตฺต+อาโภค.
ชาคร : (วิ.) ตื่น (จากหลับ), ขยัน, หมั่น, เพียร. ส. ชาคร.
ธูปายติ : ก. บังหวนควัน, รมควัน
ธูเปติ : ก. อบหรือรมควันด้วยน้ำมัน, บังหวนควัน
ธูมายติ : ก. รมควัน, บังหวนควัน, เป็นควันขึ้น, มืดมัว
ธูมายนา : อิต. การบังหวนควัน, การรมควัน
นหุต : (นปุ.) หมื่น (๑๐ พัน). นหฺ พนฺธเน, โต, อ อาคม เป็น นห แปลง อ ที่ ห เป็น อุ.
ปฏินิวตฺตติ : ก. หวนกลับ, กลับมาอีก
ปฏิสรติ : ก. แล่นกลับ, วิ่งกลับ, ถอยหลัง, ล้าหลัง; หวนระลึก, กลับคิดถึง, กล่าว
ปฏิสารณ : นป. การให้หวนระลึกถึงความผิด, การให้ยอมรับผิด, การให้แก้ความผิดด้วยการขอคืนดี
ปธูปาติ : ก. พ่นควัน, บังหวนควัน
ปธูปิต : กิต. (อันเขา) พ่นควันแล้ว, บังหวนควันแล้ว
อเปกฺข : (วิ.) หมั่น, ขยัน, กระตือรือร้น.
อาโภค : (ปุ.) ความบริบรูณ์, ความสำเร็จ, ความคำนึง, ความคิด, ความคิดนึก, ความรำพึง, ความผูกใจไว้, ความหวนระ-ลึก, ความไม่มีโทสะ.อาปุพฺโพ, ภุชฺปาลนชฺโฌหาเรสุ, โณ.ส. อาโภค.
อุฏฺฐา น : (วิ.) ลุกขึ้น, ตั้งขึ้น, กล้า, ขยัน, หมั่น, เพียร.
อุปกิเลส อุปกฺกิเลส : (วิ.) เศร้าหมอง, หม่น หมอง, เปรอะเปื้อน.