หลัง : ปิฏฺฐิ, ปิฏฺฐํ, ปิฏิฐิ [อิ.]
สุดท้าย, หลัง : จริม, ปจฺฉิม, ปริยนฺต, อนฺต, อนฺติม
สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ : รตนโกสินฺทราชธานีกาโล
สมัยเป็นหนุ่มสาว : โยพฺพนปฺปตฺตกาโล
กระดูกสันหลัง : กฏิถาลกํ [นป.]
ความล้าหลัง : โอสกฺกนํ
นั่งหันหลังให้ : ปิฏฺฐึ ทตฺวา นิสีทิ, พหิมุโข นิสีทิ
พระชัยหลังช้าง : หตฺถิปิฏฺฐิชยา
ภายหลัง : อถาปรภาเค, อปรภาเค
ล้าหลัง : โอสกฺกนํ
หลงตน : มิจฺฉาปฏิปตฺติยํ, ปวตฺตาเปนฺติ
ผู้หลงทาง : มคฺคมูฬฺห
สิ่งยั่วยวนชวนให้กำหนัดลุ่มหลง : รชฺชนียทุสฺสนียโมหนียมชฺชนียํ
กาล : กาโล, อทฺธา, สมโย, เวลา
จราจล : โกลาหลํ
วาระสำคัญ : มงฺคลสมย
วุ่นวาย : โกลาหลํ