ปัจยาการ : [ปัดจะยา-] (แบบ) น. อาการที่เป็นเหตุต่อเนื่องกัน คือ ปฏิจจสมุปบาท. (ป. ปจฺจยาการ).
ปัจเวกขณ์ : [ปัดจะเวก] (แบบ) น. การเห็นลงจําเพาะ, การพิจารณา. (ป. ปจฺจเวกฺขณ).
ปัชชร : [ปัดชอน] (แบบ) ก. ประชวร. (ป.).
ปัชชุน : (แบบ) น. เมฆ. (ป.).
ปัญจ- : [ปันจะ-] (แบบ) ว. เบญจ. (ป.).
ปัญจก, ปัญจกะ : [ปันจก, -จะกะ] (แบบ) น. เบญจก, หมวด ๕. (ป.).
ปัญจม- : [ปันจะมะ-] (แบบ) ว. เบญจม, ที่ ๕. (ป.).
ปัญจวัคคีย์ : น. พวก ๕ คน เป็นคําเรียกพระสงฆ์ ๕ รูป มีพระ อัญญาโกณฑัญญะเป็นต้น ที่ตามพระพุทธเจ้าออกบวช และ ได้เป็นพระอรหันต์ก่อนพวกอื่น. (ป.).
ปัญจวีสติ : [-วีสะติ] (แบบ) ว. ยี่สิบห้า. (ป.).
ปัญจสาขา : น. กิ่งทั้ง ๕ คือ หัว ๑ แขน ๒ ขา ๒ ของลูกที่อยู่ ในท้อง. (ป.).
ปัญญา : น. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. (ป.).
ปัญญาวิมุติ : [-วิมุด] (แบบ) น. ความหลุดพ้นด้วยปัญญา เป็น โลกุตรธรรมประการหนึ่ง, คู่กับ เจโตวิมุติ. (ป. ป?ฺ?าวิมุตฺติ).
ปัญญาส- : [ปันยาสะ-] (แบบ) ว. ห้าสิบ. (ป.).
ปัญหา : น. ข้อสงสัย, ข้อขัดข้อง, เช่น ทําได้โดยไม่มีปัญหา, คําถาม, ข้อที่ควรถาม, เช่น ตอบปัญหา, ข้อที่ต้องพิจารณาแก้ไข เช่น ปัญหาเฉพาะหน้า ปัญหาทางการเมือง. (ป.).
ปัฏ : [ปัด] (แบบ) น. ผืนผ้า, แผ่นผ้า. (ป. ปฏ).
ปัฏนะ : [ปัดตะนะ] (แบบ) น. ท่าเรือ. (ป., ส. ปฏฺฏน).
ปัฐยาวัต : [ปัดถะหฺยาวัด] (แบบ) น. ชื่อฉันท์ชนิดหนึ่ง ซึ่งกําหนดด้วยอักษร ๓๒ คํา มี ๔ บาท บาทละ ๘ คํา, บัฐยาพฤต หรือ อัษฎกฉันท์ ก็เรียก. (ป. ปฐฺยาวตฺต).
ปัณณะ : (แบบ) น. บรรณ. (ป.).
ปัณณาส : ว. ห้าสิบ. (ป.).
ปัณณาสก์ : ว. หมวด ๕๐. (ป.).
ปัณรส- : [ปันนะระสะ-] ว. สิบห้า. (ป. ปณฺณรส).
ปัณรสม- : [ปันนะระสะมะ-] ว. ที่ ๑๕. (ป.).
ปัณรสี : [ปันนะระสี] ว. ที่ ๑๕. (ป. ปณฺณรสี).
ปัณหิ : น. ส้นเท้า. (ป.; ส. ปารฺษณิ).
ปัตตะ : น. บัตร; บาตร. (ป.).
ปัตตานีกะ, ปัตตานึก : น. กองทัพเหล่าราบ, กองทัพทหารเดินเท้า, เป็นส่วนหนึ่งแห่ง กระบวนทัพโบราณ ซึ่งเรียกว่า จตุรงคพล จตุรงคโยธา จตุรงคเสนา หรือ จตุรงคินีเสนา มี ๔ เหล่า ได้แก่ ๑. หัตถานึก (กองทัพช้าง, เหล่าทหารช้าง) อัศวานึก (กองทัพม้า, เหล่าทหารม้า) ๓. รถานึก (กองทัพเหล่ารถ) ๔. ปัตตานึก หรือ ปัตตานีกะ (กองทัพเหล่าราบ, กองทัพทหารเดินเท้า). (ป.).
ปัตตานุโมทนา : น. การอนุโมทนาส่วนบุญที่ผู้อื่นให้. (ป.).
ปัตติ : (แบบ) น. ส่วนบุญ. (ป.).
ปัตติก : (แบบ) น. พลเดินเท้า, ทหารราบ. (ป., ส.).
ปัตติทาน : น. การให้ส่วนบุญ. (ป.).
ปัตถร : [-ถอน] (แบบ) น. บรรถร, ที่นอน, เครื่องปูลาด. (ป.).
ปัตถะ : [ปัดถะ] (แบบ) น. ชื่อมาตราตวงในภาษาบาลี แปลว่า แล่ง, กอบ, คือ ๒ ปัตถะ เป็น ๑ นาฬี (ทะนาน). (ป.).
ปัตนิ, ปัตนี : [ปัดตะหฺนิ, -นี] น. หญิงแม่เรือน, เมีย. (ในตําราหมอดูว่า เนื้อคู่). (ส.; ป. ปตานี).
ปัตยัย : [ปัดตะไย] (กลอน) น. ปัจจัย. (ส. ปฺรตฺยย; ป. ปจฺจย).
ปัปผาสะ : (แบบ) น. ปอด. (ป.).
ปัพพาชนะ : [ปับพาชะ-] (แบบ) น. การขับไล่. (ป.).
ปัพพาชนียกรรม : [-ชะนียะ-] น. กิจของสงฆ์ทําในการขับไล่ภิกษุ; การขับไล่ออก จากหมู่. (ส. ปฺรวฺราชนียกรฺม; ป. ปพฺพาชนียกมฺม).
ปัพภาระ : น. เงื้อมเขา. (ป.).
ปัยกะ, ปัยกา : [ไปยะ-] น. ปู่ทวด, ตาทวด. (ป. ปยฺยก, ปยฺยกา; ส. ปฺรารฺยก).
ปัยยิกา : น. ย่าทวด, ยายทวด. (ป. ปยฺยิกา; ส. ปฺรารฺยกา).
ปัศจิม : [ปัดจิม] ว. ตะวันตก; เบื้องหลัง เช่น ฝ่ายปัศจิม. (ส.; ป. ปจฺฉิม).
ปัสสาวะ : น. เยี่ยว. (ป.; ส. ปฺรศฺราว).
ปัสสาสะ : น. ลมหายใจออก. (ป.; ส. ปฺรศฺวาส).
ปาจนะ : ปาจะ-] (แบบ) น. ประตัก. (ป.; ส. ปฺราชน).
ปาจรีย์, ปาจารย์ : [ปาจะรี, ปาจาน] น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป.; ส. ปฺราจารฺย = ปฺราคต + อาจารฺย).
ปาจิตตีย์ : น. ชื่ออาบัติหมวดหนึ่ง จัดไว้ในพวกอาบัติเบาที่เปรียบด้วย ลหุโทษ. (ป.).
ปาจีน : น. ปราจีน. (ป.).
ปาฏลิ : [-ตะ] (แบบ) น. ไม้แคฝอย. (ป.).
ปาฏิบท : (แบบ) น. วันขึ้นคํ่าหนึ่ง หรือแรมคํ่าหนึ่ง. (ป.).
ปาฏิบุคลิก : [-บุกคะลิก] (แบบ) ว. เฉพาะบุคคล, ไม่ทั่วไป. (ป. ปาฏิปุคฺคลิก).