ปิฎก :
น. ตะกร้า; หมวดแห่งคําสอนในพระพุทธศาสนา. (ป., ส. ปิฏก). (ดู ไตรปิฎก ที่ ไตร). ปิฏฐะ : [ปิดถะ] (แบบ) น. แป้ง. (ป.).
ปิฐิ : [ปิดถิ] (แบบ) น. หลัง. (ป. ปิฏฺ??; ส. ปฺฤษฺ?).
ปิณฑะ : [ปินดะ] (แบบ) น. ก้อนข้าว. (ป., ส.).
ปิตตะ : น. นํ้าดี, นํ้าจากต่อมตับ. (ป. ปิตฺต).
ปิตา : (แบบ) น. บิดา, พ่อ. (ป.; ส. ปิตฺฤ).
ปิตามหะ : [-มะหะ] น. ปู่; นามพระพรหม. (ป.).
ปิตุ : (แบบ) น. พ่อ. (ป.).
ปิตุฆาต : [ปิตุคาด] น. การฆ่าพ่อ. (ป.).
ปิตุจฉาส : [-ตุด-] น. อา (ผู้หญิง), ป้า (ญาติฝ่ายพ่อ). (ป.).
ปิตุละ, ปิตุลา : น. ลุง, อา, (พี่น้องผู้ชายข้างพ่อ). (ป.).
ปิตุลานี : น. อา (ผู้หญิง), ป้า (ญาติฝ่ายพ่อ). (ป.).
ปิปผลี : [ปิบผะลี] น. ดีปลี. (ป.; ส. ปิปฺปลี).
ปิย- : [ปิยะ-] ว. ที่รัก, สําหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตร หรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. (ป.).
ปิยังคุ : น. ประยงค์. (ป.).
ปิโยรส : น. ลูกที่รัก. (ป., ส. ปิย + โอรส).
ปิลันธน์ : [ปิลัน] น. เครื่องประดับ. (ป.).
ปิศาจ : น. ผี, ลักษณนามว่า ตน, ปีศาจ ก็ว่า. (ส.; ป. ปิสาจ).
ปีฐะ, ปีฐกะ : [-ถะกะ] น. ตั่ง, ที่นั่ง, เก้าอี้, ม้า. (ป., ส.).
ปีติ : น. ความปลาบปลื้มใจ, ความอิ่มใจ. (ป.; ส. ปฺรีติ).
ปีศาจ : น. ผี, ลักษณนามว่า ตน, ปิศาจ ก็ว่า. (ส.; ป. ปิสาจ).
ปีฬกะ : [-ละกะ] น. ฝี, ต่อม, ไฝ. (ป. ปีฬกา; ส. ปีฑกา).
ปีฬะ, ปีฬา : ก. บีฑา. (ป.; ส. ปีฑา).
ปุคละ : [ปุกคะ-] (แบบ) น. บุคคล. (ป. ปุคฺคล).
ปุงคพ, ปุงควะ : [ปุงคบ, ปุงคะ-] น. โคผู้, หมายความว่า ผู้เลิศ, ผู้ประเสริฐ, หัวหน้า, เช่น ศากยปุงควะ ว่า ผู้ประเสริฐในศากยตระกูล. (ป. ปุงฺคว).
ปุงลิงค์, ปุงลึงค์ : (ไว) น. เพศของคําที่เป็นเพศชาย เช่น ปู่ ตา พ่อ ภิกษุ, ปุลลิงค์ หรือ ปุลลึงค์ ก็ว่า. (ป. ปุํลิงฺค).
ปุจฉา : [ปุดฉา] ก. ถาม เช่น ขอปุจฉาพระคุณเจ้า. (ป.).
ปุฏะ : (แบบ) น. ห่อ; หม้อ, ขวด, โอ่ง, ไห; กระจาด. (ป.).
ปุณฑริก : [ปุนดะริก, ปุนทะริก] (แบบ) น. บุณฑริก. (ป., ส. ปุณฺฑรีก).
ปุตตะ : (แบบ) น. บุตร. (ป.; ส. ปุตฺร).
ปุถุชน : น. คนที่ยังมีกิเลสหนา, สามัญชน, ผู้ที่มิได้เป็นพระอริยบุคคล. (ป. ปุถุชฺชน; ส. ปฺฤถคฺชน).
ปุนนาค : น. ต้นบุนนาค. (ป.).
ปุนภพ : [ปุนะพบ] น. ภพใหม่, การเกิดใหม่. (ป. ปุนพฺภว); สมัยเกิดใหม่ ได้แก่ตอนเริ่มต้นยุคปัจจุบันหลังยุคกลาง.
ปุนัพพสู, ปุนัพสุ : [ปุนับพะสู, ปุนับพะสุ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๗ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปเรือชัย หรือหัวสําเภา, ดาวหัวสําเภา ดาวสําเภาทอง ดาวสะเภา ดาวยามเกา หรือ ดาวตาเรือชัย ก็เรียก. (ป. ปุนพฺพสุ).
ปุปผะ : [ปุบผะ] น. บุปผะ, ดอกไม้. (ป.; ส. บุษฺป).
ปุพพ-, ปุพพะ : [ปุบพะ] ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).
ปุม-, ปุมา : [ปุมะ-] ว. เพศชาย. (ป.).
ปุระ : น. บุระ. (ป.).
ปุราณ : ว. บุราณ, โบราณ. (ป., ส.).
ปุเรจาริก : ว. เป็นเครื่องนําหน้า, เป็นอารมณ์, เป็นหัวหน้า. (ป., ส.).
ปุโรหิต : น. พราหมณ์ที่ปรึกษาของพระมหากษัตริย์ในทางนิติ คือ ขนบธรรมเนียมจารีตประเพณี. (ป., ส.).
ปุษยะ, ปุสสะ, บุษย์, บุษยะ : [ปุดสะยะ, ปุดสะ, บุด, บุดสะยะ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๘ มี ๕ ดวง เห็น เป็นรูปปุยฝ้าย พวงดอกไม้ ดอกบัว หรือโลง, ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสําเภา หรือ ดาวสิธยะ ก็เรียก. (ส. ปุษฺย; ป. ปุสฺส).
ปุฬวะ : [-ละวะ] น. หนอน. (ป.).
ปูชกะ : [-ชะกะ] น. ผู้บูชา. (ป., ส.).
ปูชนีย-, ปูชนียะ : [-ชะนียะ] ว. น่านับถือ, น่าบูชา, เช่น ปูชนียวัตถุ ปูชนียบุคคล. (ป.).
ปูชา : น. บูชา. (ป.).
ปูชิต : ก. บูชิต. (ป.).
ปูติ : (แบบ) ว. บูด, เน่า. (ป.).
ปูติลดา : น. กระพังโหม. (ป. ปูติลตา).
ปูวา : (กลอน) น. ขนม เช่น ปูวาต้มแดงต้มขาว. (กฎหมายเก่า). (ป. ปูว).