ภว, ภวะ : [พะวะ] น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น; ภพ. (ป., ส.).
ภวัคระ : [พะวักคฺระ] น. พรหมชั้นสูง, เนวสัญญานาสัญญายตนะ ก็เรียก. (ส. ภวาคฺร; ป. ภวคฺค).
ภวังคจิต : น. จิตเป็นภวังค์. (ป.).
ภวังค, ภวังค์ : [พะวังคะ] น. ส่วนที่สืบต่อระหว่างปฏิสนธิกับจุติ มิได้เสวยอารมณ์ ในทวารทั้ง ๖ มีจักษุทวารเป็นต้น. (ป.); ความเป็นอยู่โดยไม่รู้สึกตัว.
ภวันดร : [พะวันดอน] น. ภพอื่น, ภพภายหน้า. (ป.; ส. ภวานฺตร).
ภวาภพ : น. ความเป็นอยู่และมิใช่ความเป็นอยู่, ภพและมิใช่ภพ; ภพน้อย ภพใหญ่. (ป., ส. ภวาภว).
ภักขะ : น. เหยื่อ, อาหาร. (ป. ภกฺข; ส. ภกฺษ).
ภักดี : น. ความจงรัก, ความเลื่อมใสยิ่ง. (ส. ภกฺติ; ป. ภตฺติ).
ภักตกฤตย์ : [กฺริด] น. การกินอาหาร. (ส. ภกฺตกฺฤตฺย; ป. ภตฺตกิจฺจ).
ภักติ : น. ภักดี. (ส.; ป. ภตฺติ).
ภักษ, ภักษ์ : [พักสะ, พัก] น. เหยื่อ, อาหาร. ก. กิน. (ส. ภกฺษ; ป. ภกฺข).
ภักษา : น. เหยื่อ, อาหาร. (ส. ภกฺษ; ป. ภตฺต).
ภัค : น. โชคดี, ความเจริญ, เกียรติ. (ป. ภค).
ภังค, ภังคะ : [คะ] น. การแตก, การทําลาย; ความยับเยินล่มจม. (ป., ส.); ผ้าชนิดหนึ่ง ทอด้วยของหลายสิ่งเช่นผ้าด้ายแกมไหม.
ภัจ : น. ภฤตย์, คนรับใช้, คนใช้. (ป. ภจฺจ; ส. ภฺฤตฺย).
ภัญชะ : ก. ทําให้แตก, หัก. (ป., ส.).
ภัณฑครรภ : [พันดะคับ] น. ห้องเก็บของ. (ส. ภาณฺฑครฺภ; ป. ภณฺฑคพฺภ).
ภัณฑนะ : [พันดะนะ] (แบบ) น. การทะเลาะ, การทุ่มเถียง, การแก่งแย่ง. (ป.; ส. ภณฺฑน, ภาณฺฑน).
ภัณฑ, ภัณฑ์ : น. สิ่งของ, เครื่องใช้. (ป.; ส. ภาณฺฑ).
ภัณฑาคาร : [พันดาคาน, พันทาคาน] น. โรงไว้ของ, คลังเก็บของ. (ป.).
ภัณฑาคาริก : [พันดาคาริก, พันทาคาริก] น. เจ้าหน้าที่ผู้รักษาคลังเก็บ สิ่งของของสงฆ์. (ป.).
ภัณฑู : [พันดู] (แบบ) ว. โล้น, ล้าน. (ป. ภณฺฑุ).
ภัณฑูกรรม : น. การปลงผม. (ป. ภณฺฑุกมฺม).
ภัตตาคาร : น. อาคารที่จําหน่ายอาหารและเครื่องดื่ม ค่อนข้างใหญ่และ หรูหรา. (ป. ภตฺต + อคาร).
ภัตตาหาร : น. อาหารสําหรับภิกษุสามเณรฉัน. (ป. ภตฺต + อาหาร).
ภัต, ภัต, ภัตร : [พัด, พัดตะ, พัด] น. อาหาร, ข้าว. (ป. ภตฺต).
ภัทรกัป : น. กัปอันเจริญ คือ กัปปัจจุบัน มีพระพุทธเจ้าถึง ๕ พระองค์. (ป. ภทฺรกปฺป, ภทฺทกปฺป).
ภัทร, ภัทระ : [พัดทฺระ] ว. ดี, เจริญ, ประเสริฐ, งาม, น่ารัก, เป็นมงคล. (ส. ภทฺร; ป. ภทฺท, ภทฺร).
ภัพ : ว. ดี, งาม, เหมาะ, ควร. (ป. ภพฺพ; ส. ภวฺย, ภาวฺย).
ภัย : น. สิ่งที่น่ากลัว, อันตราย, เช่น อัคคีภัย คือ ภัยที่เกิดจากไฟ อุทกภัย คือ ภัยที่เกิดจากน้ำ. (ป., ส. ภย).
ภัสดา : [พัดสะ] น. ภรรดา, ผัว. (ส. ภฺรตฺฤ; ป. ภตฺตา).
ภัสมะ : [พัดสะ] น. เถ้า, ธุลี. ก. ทําให้แหลก. ว. แหลก, ละเอียด. (ป., ส.).
ภัสสร : [พัดสอน] น. แสงสว่าง, รัศมี. (ป.).
ภา : น. แสงสว่าง, รัศมี. (ป., ส.).
ภากร : น. พระอาทิตย์. (ป.).
ภาค, ภาค : [พาก, พากคะ] น. ส่วน เช่น ภาคทฤษฎี ภาคปฏิบัติ, ฝ่าย เช่น ภาครัฐบาล ภาคเอกชน ภาคเหนือ ภาคใต้, บั้น, ตอน, เช่น หนังสือภูมิศาสตร์ ภาคต้น หนังสือประวัติศาสตร์ภาคปลาย พงศาวดารภาค ๑, คราว เช่น การศึกษา ภาคฤดูร้อน, ส่วนของประเทศที่แบ่งออกเป็นส่วนย่อยเพื่อสะดวกในด้าน การปกครอง การศึกษา การทหาร เป็นต้น เช่น เจ้าคณะภาค แม่ทัพภาค. (ป.).
ภาคย์ : น. โชค, โชคดี. (ป., ส. ภาคฺย).
ภาคินี : น. หญิงผู้มีส่วน. (ป., ส.).
ภาคิไนย : [ไน] น. หลาน คือ ลูกของพี่สาวหรือน้องสาว, คู่กับ ภาติยะ ลูกของพี่ชาย หรือน้องชาย. (ป. ภาคิเนยฺย; ส. ภาคิเนย).
ภาคี : น. ผู้มีส่วน, ผู้เป็นฝ่าย. (ป.; ส. ภาคินฺ).
ภาชนะ : [พาชะนะ, พาดชะนะ] น. เครื่องใช้จำพวกถ้วยโถโอชามหม้อไหเป็นต้น สําหรับใส่สิ่งของ. (ป., ส.).
ภาชนีย : [พาชะนียะ] (แบบ) น. ของควรแจก, ของควรแบ่ง. ว. ควรแจก, ควรแบ่ง. (ป.).
ภาณกะ : [พานะกะ] (แบบ) น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก. (ป.).
ภาณ, ภาณ : [พาน, พานะ] (แบบ) น. การบอก, การกล่าว, การสวด. (ป.).
ภาณวาร : [พานะวาน] น. ธรรมที่จัดไว้เป็นหมวด, หมวดหนึ่ง ๆ; ข้อธรรม ที่จัดไว้เป็นหมวด, ข้อธรรมหมวดหนึ่ง ๆ สําหรับสาธยาย. (ป.).
ภาณุ : น. แสงสว่าง; พระอาทิตย์. (ป.; ส. ภานุ).
ภาณุมาศ : น. พระอาทิตย์. (ป. ภาณุมา; ส. ภานุมนฺตฺ).
ภาดร, ภาดา : น. พี่ชายน้องชาย, (ราชา) พระภาดา. (ส. ภฺราตฺฤ; ป. ภาตา).
ภาตา, ภาตุ : น. พี่ชายน้องชาย. (ป.; ส. ภฺราตฺฤ).
ภาติกะ : น. พี่ชายน้องชาย. (ป.; ส. ภฺราตฺฤ + ก).