มัตตะ ๑ : น. ประมาณ. (ป.; ส. มาตฺร).
มัตตะ ๒ : ก. เมา, มึนเมา. (ป.; ส. มาตฺร).
มัตตัญญู : น. ผู้รู้ประมาณคือความพอเหมาะพอดี. (ป.).
มัตตา : น. มาตรา. (ป. มตฺต; ส. มาตฺรา).
มัตติกา : น. ดิน, ดินเหนียว. (ป. มตฺติกา; ส. มฺฤตฺติกา).
มัตถกะ : [มัดถะกะ] น. หัว, กระหม่อม; ยอด, ที่สุด. (ป. มตฺถก; ส. มสฺตก).
มัตถลุงค์ : [มัดถะลุง] น. มันสมอง. (ป.).
มัตสยะ, มัตสยา : [มัดสะยะ, มัดสะหฺยา] น. ปลา. (ส. มตฺสฺย; ป. มจฺฉ).
มัตสรรย์ : [มัดสัน] น. ความตระหนี่; ความริษยา. (ส. มาตฺสรฺย; ป. มจฺฉริย).
มัตสระ : [มัดสะระ] ว. ตระหนี่, เห็นแก่ตัว, ริษยา. (ส. มตฺสร; ป. มจฺฉร).
มัตสริน : [มัดสะริน] น. คนตระหนี่. (ส. มตฺสรินฺ; ป. มจฺฉรี).
มัทนะ ๑ : [มัดทะนะ] น. การยํ่ายี, การบด, การทําลาย. (ป. มทฺทน; ส. มรฺทน).
มัทนะ ๒ : [มัดทะนะ] น. กามเทพ. (ป., ส. มทน).
มัทนียะ : [มัดทะนียะ] ว. เป็นที่ตั้งแห่งความเมา, ที่ชวนให้เมา. (ป. มทนีย).
มัทยะ : [มัดทะยะ] น. นํ้าเมา, เหล้า. ว. ซึ่งทําให้เมา, ซึ่งทําให้รื่นเริงยินดี. (ส., ป. มชฺช).
มัธย- : [มัดทะยะ-] ว. กลาง, ปานกลาง, พอดี, เป็นกลาง, ระหว่างกลาง. (ส.; ป. มชฺฌิม).
มันตา : น. ความรู้, ปัญญา. (ป.).
มันถะ : น. ข้าวตูก้อน. (ป.).
มันทิระ, มันทิราลัย : น. มนเทียร, เรือนหลวง. (ป., ส.).
มัย ๑ : น. ม้า, ลา, อูฐ. (ป., ส. มย).
มัย ๒ : ว. สําเร็จด้วย, แล้วด้วย, ประกอบด้วย, (ใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น มโนมัย ว่า สำเร็จด้วยใจ, กุศลมัย ว่า แล้วด้วยกุศล, ตฤณมัย ว่า ประกอบด้วยหญ้า). (ป., ส. มย).
มัลกะ : [มันละกะ] น. ถ้วย, ขันนํ้า. (ป. มลฺลก).
มัลละ : [มันละ] น. นักมวย, มวยปลํ้า. (ป., ส.).
มัลลิกา : น. ดอกมะลิ. (ป., ส.).
มัศยา : [มัดสะหฺยา] น. ปลา. (ส. มตฺสฺย, มตฺสฺยา; ป. มจฺฉ, มจฺฉา).
มัสดก : [มัดสะดก] น. หัว, กระหม่อม; ยอด, ที่สุด. (ส. มสฺตก; ป. มตฺถก).
มัสดุ, มัสตุ : [มัดสะดุ, -ตุ] น. มัน, เปลวมัน; เนยเหลว. (ส. มสฺตุ; ป. มตฺถุ).
มัสสุ : น. หนวด, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระมัสสุ. (ป.).
มา ๑ : น. พระจันทร์. (ป.; ส. มาสฺ).
มาคสิร-, มาคสิระ : [-คะสิระ] น. ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๕; ชื่อเดือนที่ ๑ แห่งจันทรคติ, เดือนอ้าย ตกราวเดือนธันวาคม. (ป.).
มาฆบูชา : น. การทําบุญพิเศษทางพระพุทธศาสนาในวันเพ็ญ เดือน ๓ เพื่อระลึกถึงเหตุการณ์สําคัญซึ่งประกอบด้วยองค์ ๔ ประการ คือ ๑. วันเพ็ญดวงจันทร์เสวยมาฆฤกษ์ (ดวงจันทร์ เดินมาถึงดาวฤกษ์ชื่อ มฆะ) ๒. พระสงฆ์ ๑,๒๕๐ รูปประชุมกัน โดยมิได้นัดหมาย ๓. พระสงฆ์ที่มาประชุมนั้นล้วนได้รับ เอหิภิกขุอุปสัมปทา ๔. ท่านเหล่านั้นเป็นพระอรหันต์ทั้งสิ้น, (วันจาตุรงคสันนิบาต ก็เรียก. ป. มาฆปูชา).
มาฆ-, มาฆะ ๑ : [-คะ-] น. ชื่อเดือนที่ ๓ แห่งจันทรคติ ตกราวเดือนกุมภาพันธ์. (ป., ส.).
มาฆะ ๒, มฆะ, มฆา : [-, มะคะ, มะคา] น. ดาวฤกษ์ที่ ๑๐ มี ๕ ดวง เห็นเป็นรูปโคมูตร วานร หรืองอนไถ, ดาวโคมูตร ดาววานร ดาวงอนไถ หรือ ดาวงูผู้ ก็เรียก. (ป., ส.).
มางสะ : น. เนื้อของคนและสัตว์. (ส. มําส; ป. มํส).
มาณพ : [-นบ] น. ชายหนุ่ม, ชายรุ่น. (ป., ส.).
มาณวิกา : [มานะ-] น. หญิงสาว, หญิงรุ่น. (ป., ส.).
มาดา : น. แม่. (ป. มาตา; ส. มาตฺฤ).
มาตงค์ : น. ช้าง. (ป. มาตงฺค).
มาตร ๑, มาตร- ๑ : [มาด, มาดตฺระ-] น. เครื่องสำหรับวัดขนาด จำนวน เวลา และมุม เช่น มาตรน้ำ มาตรไฟฟ้า, มิเตอร์ ก็ว่า. (ส. มาตฺร; ป. มตฺต).
มาตร ๒, มาตร- ๒ : [มาด] ว. สักว่า. สัน. สักว่า, แม้ว่า. (ส. มาตฺร; ป. มตฺต).
มาตฤ : [-ตฺริ] น. มารดา, แม่. (ส. มาตฺฤ; ป. มาตา).
มาตสรรย์ : [มาดสัน] น. ความตระหนี่; ความริษยา; ใช้ว่า มัตสรรย์ ก็มี. (ส. มาตฺสรฺย; ป. มจฺฉริย).
มาตังคะ : [-ตังคะ] น. มาตงค์, ช้าง. (ป.).
มาตา : น. แม่. (ป.; ส. มาตฺฤ).
มาตามหะ : [มาตามะหะ] (ราชา) น. ตา คือ พ่อของแม่. (ป., ส.).
มาตามหัยกะ : [-มะไหยะกะ] (ราชา) น. ตาทวด, พ่อของยาย. (ป. มาตา + มหยฺยก).
มาตามหัยกา, มาตามหัยยิกา : [-มะไหยะกา, -มะไหยิกา] (ราชา) น. ย่าทวด, ยายทวด. (ป. มาตา + มหยฺยิกา).
มาตามหา : [มาตามะหา] (ราชา) น. ยาย. (ป.).
มาติกะ : ว. ฝ่ายมารดา, ของมารดา. (ป.).
มาติกา : [มาดติกา] น. บาลีที่เป็นแม่บท เช่น สวดมาติกา, แม่บท; เหมือง, ทางนํ้าไหล. (ป.; ส. มาตฺฤกา).