แบหลา. : (กลอน) ก. ฆ่าตัวตาย เช่น เห็นเพลิงพลุ่งรุ่งโรจน์โชตนา ก็แบหลาโจนเข้าในอัคคี, ฉวยคว้าได้กริชของพี่ยา จะแบหลาชีวัน ให้บรรลัย, น้องจะแบหลาครานี้ ตายตามพระพี่ที่หายไป. (อิเหนา).
ประชวม : (กลอน) ก. ประชุม.
ประทบ : (กลอน) ก. กระทบ เช่น ประทบประทะอลวน. (ตะเลงพ่าย).
ประเพ้อ : (กลอน) ก. เพ้อ.
ประลาย : (กลอน) แผลงมาจาก ปลาย.
ประลึง : (กลอน) ก. จับต้อง, ลูบคลํา.
ประลุง : (กลอน) ก. ปลาบปลื้ม, ยินดี.
ประอบ : (กลอน) น. ผอบ.
ประอร : (กลอน) ว. งาม.
ประอึง : (กลอน) ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก. (บุณโณวาท).
ปลดปลง : (กลอน) ก. ตาย.
ปารเมศ : (กลอน) น. บารมี.
ปูวา : (กลอน) น. ขนม เช่น ปูวาต้มแดงต้มขาว. (กฎหมายเก่า). (ป. ปูว).
เปตา : (กลอน) น. สัตว์เกิดในอบายภูมิพวกหนึ่ง; ผู้ตายไปแล้ว.
เป็นใด : (กลอน) ว. เป็นอะไร, อะไร.
ไป่ : (กลอน) ว. ไม่.
เผือ : (กลอน) ส. ข้า, ฉัน, เช่น สองพี่คิดเองอ้า อย่าได้ถามเผือ. (ลอ), เป็น สรรพนามบุรุษที่ ๑.
เผือน ๑ : (กลอน) น. ป่า.
พกา : (กลอน) น. นกยาง.
พงศา : (กลอน) น. ผู้มีชาติสกุล.
พนาวา : (กลอน) น. ป่า.
พบู ๑ : (กลอน) น. กาย, ตัว. (ป., ส. วปุ).
พบู ๒ : (กลอน) น. หน้า; ดอกไม้ เช่น พบูบานประสานสี. ว. งาม; ขาว, ด่อน.
พยัคฆา, พยัคฆิน, พยัคฆี : (กลอน) น. เสือโคร่ง.
พระนอม, พระน้อม : (กลอน) น. จอมเขาหรือที่มีพุ่มไม้, พนอม ก็ว่า.
พระลบ : (กลอน) น. พลบ.
พระลือ : (กลอน) ว. สว่าง.
พระแวว : (กลอน) ว. แพรว, แวววาว, มีแสงวับ ๆ.
พระหาม, พระฮาม : (กลอน) น. เวลาเช้ามืด. (ข. พฺรหาม).
พอก ๒ : (กลอน) ก. โพกผ้า. น. ผ้าโพกคล้ายหมวก.
พักตรา : (กลอน) น. หน้า.
พาทย์ : (กลอน) น. เครื่องประโคม. (ส. วาทฺย).
พาล ๒, พาลา : (กลอน) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. (ส., ป.); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น คนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย, หาเรื่องทำให้เดือดร้อน, เช่น พาลหาเรื่อง พาลหาเหตุ. น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาล พาลพาไปหาผิด. (ป.).
ฟ้ง : (กลอน) ก. ฟุ้ง.
ฟะฟัด : [กลอน] ก. ฟัด, ฟาด.
ฟื้นองค์ : (กลอน) ก. ตื่น (ใช้แก่พระมหากษัตริย์).
ม่ง ๒ : (กลอน) ก. มุ่ง.
มวน ๔ :
(กลอน) ว. ม่วน. (ดู มอน). มะม่าว : (กลอน) ก. เมื่อยล้า, อ่อนเพลีย. ว. เผือด, เศร้า.
มะมี่ : (กลอน) ก. มี่, อึงมี่, เอิกเกริก, แซ่, อึกทึก.
มะเมื่อย, มะเหมื่อย : (กลอน) ว. เรื่อย ๆ, มาเนือง ๆ, มาติด ๆ กัน, ใช้ เหมื่อย ๆ ก็ได้.
มังสี ๒ : (กลอน) ว. เนื้องาม, ผิวงาม, เช่น เฉกโฉมแม่มังสี เสาวภาคย์ กูเอย. (นิ. นรินทร์).
มาตุรงค์, มาตุเรศ : (กลอน) น. แม่.
มาลี ๒ : (กลอน) น. ดอกไม้ทั่วไป.
มำเลือง : (กลอน) ว. เมลือง, งาม, รุ่งเรือง, เปล่งปลั่ง, สุกใส.
แม่งม้าง : (กลอน) ก. เริดร้าง เช่น สมุทโฆษว้างพินทู แม่งม้าง. (หริภุญชัย).
โมเรส : (กลอน) น. นกยูง.
ไม่ได้ศัพท์ : (กลอน) ว. ไม่ได้เรื่อง, ไม่ได้ความ, เลอะเทอะเอาเป็นหลักไม่ได้, เช่น พูดเลอะหลงไหลไม่ได้ศัพท์. (สังข์ทอง).
ไม่ได้สิบ : (กลอน) ก. งงจนคิดอะไรไม่ออกหรือทําอะไรไม่ถูก เช่น ท้าวสามนต์ เสียใจไม่ได้สิบ. (สังข์ทอง).
ยกหยิบ : (กลอน) ก. หยิบยก เช่น จะยกหยิบธิบดีเป็นที่ตั้ง. (นิ. ภูเขาทอง).