ภุชา : น. แขน. (ส.).
ภุช ๒, ภุชะ : [พุด, พุชะ] ก. กิน. (ป., ส.).
ภุช ๑, ภุช : [พุด, พุชะ] น. แขน; งวงช้าง. (ป., ส.).
ภุชคะ, ภุชงค์, ภุชงคมะ :
ดู ภุช๑ภุช. ภุชงคประยาต :
ดู ภุช๑ภุช. ภุชงคประยาต : [พุชงคะ] น. ชื่อฉันท์แบบหนึ่งมี ๑๒ คํา แบ่งเป็น ๒ วรรค มีลหุต้นวรรคและกลางวรรค. (ส.; ป. ภุชงฺคปฺปยาต).
ภุชคะ, ภุชงค์, ภุชงคมะ : [พุชะคะ, พุชง, พุชงคะมะ] น. งู, นาค. (ป., ส.).
ภุชสมโภค : [พุชะสมโพก] น. การสวมกอด, การกอดรัด. (ส.).
จัตุรภุช : ว. จตุรภุช, ''ผู้มี ๔ แขน'' คือ พระนารายณ์.
ภูมิบาล, ภูมิภุช : [พูมิ] น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ภูโช : น. งวงช้าง เช่น ภูโชพรายแพร่งเหลื้อม โสภา เพรอศแฮ. (ยวนพ่าย). (ป., ส. ภุช).