อ่อนเพลีย : ว. มีแรงลดน้อยถอยลง, หย่อนกําลัง.
ลำเสา : น. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง ขึ้นเป็นลำยาว ไม่มีหัว เป็นไตแข็ง ทำให้ มีอาการอักเสบ เป็นไข้ ปวด อ่อนเพลีย มักขึ้นตามขาและหลัง.
ไข้หวัดใหญ่ : น. โรคติดต่อเฉียบพลันของระบบทางเดินหายใจ เกิดจาก เชื้อไวรัส ผู้ป่วยมีไข้สูงมาก มีอาการหนาวสั่น ปวดกล้ามเนื้อและ อ่อนเพลีย. (อ. influenza).
มะม่าว : (กลอน) ก. เมื่อยล้า, อ่อนเพลีย. ว. เผือด, เศร้า.
กะปลกกะเปลี้ย : [-ปฺลก-เปฺลี้ย] ว. อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่แข็งแรง.
โผเผ : ว. อ่อนเพลีย, ไม่มีแรง.
โรธร : [ทอน] ว. อ่อนเพลีย, ไม่มีแรง.
อิดโรย : ก. อ่อนเพลีย, ละเหี่ย.
นอนแบ็บ :
ก. นอนอย่างอ่อนเพลีย, นอนซม. (ดู แบ็บ). ผงอบ : [ผะหฺงอบ] ว. อ่อนเพลียมาก, จวนจะสิ้นใจ.
หอบ ๒ : ก. หายใจถี่ด้วยความเหนื่อยหรืออ่อนเพลีย.
เหน็ดเหนื่อย : ก. อ่อนเพลียเพราะทํางานเป็นต้น, เหนื่อยเหน็ด ก็ว่า.
เหนื่อยอ่อน : ก. รู้สึกเหน็ดเหนื่อยอ่อนเพลีย.
โหยหิว : ก. รู้สึกอ่อนเพลียเพราะมีความหิวมาก.