กระทบกระแทก : ว. อาการที่กล่าวเปรย ๆ ให้กระทบไปถึงผู้ใด ผู้หนึ่งอย่างแรง.
กระแทก : ก. กระทบโดยแรง, กระทุ้ง; พูดกระชากเสียงให้ดังผิดปรกติ แสดงว่าไม่พอใจหรือโกรธ เช่น กระแทกเสียง, บางทีใช้เข้าคู่กับคํา กระทบ เป็น กระทบกระแทก.
กระทบ : ก. โดน, ถูกต้อง, ปะทะ, พูดหรือทําให้กระเทือนไปถึงผู้อื่น เช่น พูดกระทบเขา ตีวัวกระทบคราด, ในบทกลอนใช้ว่า ทบ ก็มี เช่น ของ้าวทบปะทะกัน. (ตะเลงพ่าย), หรือว่า ประทบ ก็มี เช่น ประทบประทะอลวน. (ตะเลงพ่าย).
โดน ๑ : ก. กระทบกระทั่ง, กระทบกระแทก, สัมผัสถูกต้อง; ถูก เช่น โดนตี.
กระทั่ง : ก. ตี, กระแทก, เช่น เสียงโครมครื้นคลื่นกระทั่งฝั่งชลา. (นิ. เพชร); ทําให้มีเสียง เช่น กระทั่งแตร กระทั่งมโหระทึก; ให้เสียงสัญญาณ เช่น ตามช่องฉากบังกระทั่งไอ. (คาวี), นิยมใช้เข้าคู่กับคํา กระทบ เป็น กระทบกระทั่ง. บ. จดถึง, จนถึง, เช่น กระทั่งบัดนี้เขาก็ยังไม่มา; แม้, แม้แต่, เช่น กระทั่งพ่อสั่งเขาก็ยังไม่ทำ กระทั่งแม่ของเขาเองเขา ก็ยังไม่เว้น.
กระทบ : ปหริ
กระทบ, จู่โจม : อพฺภาหนติ [ก.]
กระทบ, ติด, ข้อง : อาสชฺชติ [ก.]
กระทบ, ตี : อุคฺฆาเตติ [ก.]
กระทบ, สัมผัส, ถูกต้อง : อาผุสติ [ก.]
กระแทก, ผลัก : อุปคฺฆาโต [ป.]
สี, ถู, เสียดสี, กระทบ : ฆํสติ, ฆฏฺเฏติ, นิมฺมถติ
กระทบกระทั่ง : อภิสชฺชติ [ก.]; อาฆาโต [ป.]
กระทบกระทั้ง (อัน..) : ปฏิหญฺญมาน
กระทบแล้ว : อาสชฺช, อุปหจฺจ [กิต.]